Plutarch, De fraterno amore, section 7 2:

(플루타르코스, De fraterno amore, section 7 2:)

ἡ δὲ πρὸσ ἀδελφόν, ᾧ θυσιῶν τε κοινωνεῖν ἀνάγκη καὶ ἱερῶν πατρῴων ὁμόταφόν τε γενέσθαι καί που σύνοικον ἢ γείτονα χωρίων, ἐν ὄμμασιν ἔχει τὸ λυπηρόν, ὑπομιμνήσκουσα καθ’ ἡμέραν τῆσ ἀνοίασ καὶ παραφροσύνησ, δι’ ἣν τὸ ἥδιστον καὶ συγγενέστατον πρόσωπον ἰδεῖν σκυθρωπότατον, ἥ τε προσφιλὴσ ἐκ νέων φωνὴ καὶ συνήθησ ἀκοῦσαι φοβερωτάτη γέγονε. πολλοὺσ δὲ τῶν ἄλλων ἀδελφῶν ὁρῶντεσ οἰκίᾳ μιᾷ τε χρωμένουσ καὶ τραπέζῃ καὶ χωρίοισ ἀνεμήτοισ καὶ ἀνδραπόδοισ αὐτοὶ καὶ φίλουσ διῄρηνται καὶ ξένουσ, ἐχθρὰ πάντα τὰ προσφιλῆ τοῖσ ἀδελφοῖσ νέμοντεσ·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION