헬라어 문장 검색 - Παυσαν́Δεσξριπ́5́25́

(파우사니아스, Description of Greece, Ἠλιακῶν Α, chapter 25)

τοσαῦτα ἐντὸσ τῆσ Ἄλτεωσ ἀγάλματα εἶναι Διὸσ ἀνηριθμησάμεθα ἐσ τὸ ἀκριβέστατον. τὸ ἀνάθημα γὰρ τὸ πρὸσ τῷ μεγάλῳ ναῷ ὑπὸ ἀνδρὸσ Κορινθίου τεθέν, Κορινθίων δὲ οὐ τῶν ἀρχαίων ἀλλ’ οἳ παρὰ βασιλέωσ ἔχουσιν εἰληφότεσ τὴν πόλιν, τοῦτο τὸ ἀνάθημα Ἀλέξανδρόσ ἐστιν ὁ Φιλίππου, Διὶ εἰκασμένοσ δῆθεν.

ὁπόσα δὲ ἀλλοῖα καὶ οὐ μίμησίσ ἐστι Διόσ, ἐπιμνησόμεθα καὶ τούτων· εἰκόνασ δὲ οὐ τιμῇ τῇ πρὸσ τὸ θεῖον, τῇ δὲ ἐσ αὐτοὺσ χάριτι ἀνατεθείσασ τοὺσ ἀνθρώπουσ, λόγῳ σφᾶσ τῷ ἐσ τοὺσ ἀθλητὰσ ἀναμίξομεν. Μεσσηνίουσ τοὺσ ἐπὶ τῷ πορθμῷ κατὰ ἔθοσ δή τι ἀρχαῖον πέμποντασ ἐσ Ῥήγιον χορὸν παίδων πέντε ἀριθμὸν καὶ τριάκοντα καὶ διδάσκαλόν τε ὁμοῦ τῷ χορῷ καὶ ἄνδρα αὐλητὴν ἐσ ἑορτήν τινα ἐπιχώριον Ῥηγίνων, κατέλαβεν αὐτούσ ποτε συμφορά, μηδένα ὀπίσω τῶν ἀποσταλέντων σφίσιν ἀποσωθῆναι·

ἀλλὰ ἡ ναῦσ ἡ ἄγουσα τοὺσ παῖδασ ἠφανίσθη σὺν αὐτοῖσ κατὰ τοῦ βυθοῦ. ἔστι γὰρ δὴ ἡ κατὰ τοῦτον θάλασσα τὸν πορθμὸν θαλάσσησ χειμεριωτάτη πάσησ· οἵ τε γὰρ ἄνεμοι ταράσσουσιν αὐτὴν ἀμφοτέρωθεν τὸ κῦμα ἐπάγοντεσ ἐκ τοῦ Ἀδρίου καὶ ἐξ ἑτέρου πελάγουσ ὃ καλεῖται Τυρσηνόν, ἤν τε καὶ ἀνέμων ἀπῇ πνεύματα, ὁ δὲ καὶ τηνικαῦτα ὁ πορθμὸσ κίνησιν βιαιοτάτην αὐτὸσ ἐξ αὑτοῦ καὶ ἰσχυρὰσ παρέχεται παλιρροίασ·

θηρία τε τοσαῦτα ἐσ αὐτὸν τὰ ἀθροιζόμενά ἐστιν, ὡσ καὶ τὸν ἀέρα τὸν ὑπὲρ τῆσ θαλάσσησ ταύτησ ἀναπίμπλασθαι τῶν θηρίων τῆσ ὀσμῆσ, ὡσ σωτηρίασ γε ἐκ τοῦ πορθμοῦ μηδὲ ἐλπίδοσ τι ὑπολείπεσθαι ναυαγῷ. εἰ δὲ ἐνταῦθα συνέπεσε καὶ Ὀδυσσεῖ διαφθαρῆναι τὴν ναῦν, ἄλλωσ μὲν οὐκ ἄν τισ πείθοιτο ἐκνήξασθαι ζῶντα ἐσ τὴν Ἰταλίαν αὐτόν· τὸ δὲ ἐκ τῶν θεῶν εὐμενὲσ ἐπὶ παντὶ ἐργάζεται ῥᾳστώνην.

τότε δὲ ἐπὶ τῇ ἀπωλείᾳ τῶν παίδων οἱ Μεσσήνιοι πένθοσ ἦγον, καὶ ἄλλα τέ σφισιν ἐσ τιμὴν αὐτῶν ἐξευρέθη καὶ εἰκόνασ ἐσ Ὀλυμπίαν ἀνέθεσαν χαλκᾶσ, σὺν δὲ αὐτοῖσ τὸν διδάσκαλον τοῦ χοροῦ καὶ τὸν αὐλητήν.

τὸ μὲν δὴ ἐπίγραμμα ἐδήλου τὸ ἀρχαῖον ἀναθήματα εἶναι τῶν ἐν πορθμῷ Μεσσηνίων· χρόνῳ δὲ ὕστερον Ἱππίασ ὁ λεγόμενοσ ὑπὸ Ἑλλήνων γενέσθαι σοφὸσ τὰ ἐλεγεῖα ἐπ’ αὐτοῖσ ἐποίησεν. ἔργα δέ εἰσιν Ἠλείου Κάλλωνοσ αἱ εἰκόνεσ. ἔστι δὲ κατὰ τὴν ἄκραν ἐν Σικελίᾳ τὴν τετραμμένην ἐπὶ Λιβύησ καὶ Νότου, καλουμένην δὲ Πάχυνον, Μοτύη πόλισ·

οἰκοῦσι δὲ Λίβυεσ ἐν αὐτῇ καὶ Φοίνικεσ. τούτοισ τοῖσ ἐν Μοτύῃ βαρβάροισ Ἀκραγαντῖνοι καταστάντεσ ἐσ πόλεμον καὶ λείαν τε καὶ λάφυρα ἀπ’ αὐτῶν λαβόντεσ ἀνέθεσαν τοὺσ παῖδασ ἐσ Ὀλυμπίαν τοὺσ χαλκοῦσ, προτείνοντάσ τε τὰσ δεξιὰσ καὶ εἰκασμένουσ εὐχομένοισ τῷ θεῷ. κεῖνται δὲ ἐπὶ τοῦ τείχουσ οὗτοι τῆσ Ἄλτεωσ· Καλάμιδοσ δὲ εἶναι σφᾶσ ἔργα ἐγώ τε εἴκαζον καὶ ἐσ αὐτοὺσ κατὰ τὰ αὐτὰ εἶχεν ὁ λόγοσ. Σικελίαν δὲ ἔθνη τοσάδε οἰκεῖ, Σικανοί τε καὶ Σικελοὶ καὶ Φρύγεσ, οἱ μὲν ἐξ Ἰταλίασ διαβεβηκότεσ ἐσ αὐτήν, Φρύγεσ δὲ ἀπὸ τοῦ Σκαμάνδρου ποταμοῦ καὶ χώρασ τῆσ Τρῳάδοσ·

οἱ δὲ Φοίνικεσ καὶ Λίβυεσ στόλῳ ἀφίκοντο ἐσ τὴν νῆσον κοινῷ καὶ ἄποικοι Καρχηδονίων εἰσὶ. τοσαῦτα μὲν ἐν Σικελίᾳ ἔθνη βάρβαρα· Ἑλλήνων δὲ Δωριεῖσ τε ἔχουσιν αὐτὴν καὶ Ιὤνεσ καὶ τοῦ Φωκικοῦ καὶ τοῦ Ἀττικοῦ γένουσ ἑκατέρου μοῖρα οὐ πολλή.

ἐπὶ δὲ τοῦ αὐτοῦ τείχουσ τά τε Ἀκραγαντίνων ἀναθήματα καὶ Ἡρακλέουσ δύο εἰσὶν ἀνδριάντεσ γυμνοί, παῖδεσ ἡλικίαν·

τὸν δὲ ἐν Νεμέᾳ τοξεύοντι ἐοίκε λέοντα. τοῦτον μὲν δὴ τόν τε Ἡρακλέα καὶ ὁμοῦ τῷ Ἡρακλεῖ τὸν λέοντα Ταραντῖνοσ ἀνέθηκεν Ἱπποτίων, Νικοδάμου δέ ἐστι Μαιναλίου τέχνη· τὸ δὲ ἄγαλμα τὸ ἕτερον Ἀναξίππου μέν ἐστιν ἀνάθημα Μενδαίου, μετεκομίσθη δὲ ἐνταῦθα ὑπὸ Ἠλείων· τὰ πρὸ τούτου δὲ ἔκειτο ἐπὶ τῆσ ὁδοῦ τῷ πέρατι, ἣ ἄγει μὲν ἐξ Ἤλιδοσ ἐσ Ὀλυμπίαν, καλεῖται δὲ Ιἑρά. ἔστι δὲ καὶ ἀναθήματα ἐν κοινῷ τοῦ Ἀχαιῶν ἔθνουσ, ὅσοι προκαλεσαμένου τοῦ Ἕκτοροσ ἐσ μονομαχίαν ἄνδρα Ἕλληνα τὸν κλῆρον ἐπὶ τῷ ἀγῶνι ὑπέμειναν.

οὗτοι μὲν δὴ ἑστήκασι τοῦ ναοῦ τοῦ μεγάλου πλησίον, δόρασι καὶ ἀσπίσιν ὡπλισμένοι· ἀπαντικρὺ δὲ ἐπὶ ἑτέρου βάθρου πεποίηται Νέστωρ, τὸν ἑκάστου κλῆρον ἐσβεβληκὼσ ἐσ τὴν κυνῆν. τῶν δὲ ἐπὶ τῷ Ἕκτορι κληρουμένων ἀριθμὸν ὄντων ὀκτώ ‐ τὸν γὰρ ἔνατον αὐτῶν, τὴν τοῦ Ὀδυσσέωσ εἰκόνα, Νέρωνα κομίσαι λέγουσιν ἐσ Ῥώμην ‐ , τῶν δὲ ὀκτὼ τούτων ἐπὶ μόνῳ τῷ ἀγάλματι Ἀγαμέμνονι τὸ ὄνομά ἐστι γεγραμμένον· γέγραπται δὲ καὶ τοῦτο ἐπὶ τὰ λαιὰ ἐκ δεξιῶν.

ὅτου δὲ ὁ ἀλεκτρυών ἐστιν ἐπίθημα τῇ ἀσπίδι, Ἰδομενεύσ ἐστιν ὁ ἀπόγονοσ Μίνω· τῷ δὲ Ἰδομενεῖ γένοσ ἀπὸ Ἡλίου τοῦ πατρὸσ Πασιφάησ, Ἡλίου δὲ ἱερόν φασιν εἶναι τὸν ὄρνιθα καὶ ἀγγέλλειν ἀνιέναι μέλλοντοσ τοῦ ἡλίου.

γέγραπται δὲ καὶ ἐπίγραμμα ἐπὶ τῷ βάθρῳ·

τῷ Διὶ τἈχαιοὶ τἀγάλματα ταῦτ’ ἀνέθηκαν,ἔγγονοι ἀντιθέου Τανταλίδα Πέλοποσ. τοῦτο μὲν δὴ ἐνταῦθά ἐστι γεγραμμένον· ὁ δὲ ἀγαλματοποιὸσ ὅστισ ἦν, ἐπὶ τοῦ Ἰδομενέωσ γέγραπται τῇ ἀσπίδι· πολλὰ μὲν ἄλλα σοφοῦ ποιήματα καὶ τόδ’ Ὀνάταἔργον Αἰγινήτεω, τὸν γείνατο παῖδα Μίκων. οὐ πόρρω δὲ τοῦ Ἀχαιῶν ἀναθήματοσ καὶ Ἡρακλῆσ ἐστιν ὑπὲρ τοῦ ζωστῆροσ μαχόμενοσ πρὸσ τὴν Ἀμαζόνα ἔφιππον γυναῖκα·

τοῦτον Εὐαγόρασ μὲν γένοσ Ζαγκλαῖοσ ἀνέθηκεν, ἐποίησε δὲ Κυδωνιάτησ Ἀριστοκλῆσ. ἐν δὲ τοῖσ μάλιστα ἀρχαίοισ καταριθμήσασθαι καὶ τὸν Ἀριστοκλέα ἔστι· καὶ σαφῶσ μὲν ἡλικίαν οὐκ ἔχοι τισ ἂν εἰπεῖν αὐτοῦ, δῆλα δὲ ὡσ πρότερον ἔτι ἐγένετο πρὶν ἢ τῇ Ζάγκλῃ τὸ ὄνομα γενέσθαι τὸ ἐφ’ ἡμῶν Μεσσήνην. Θάσιοι δέ, Φοίνικεσ τὸ ἀνέκαθεν ὄντεσ καὶ ἐκ Τύρου καὶ Φοινίκησ τῆσ ἄλλησ ὁμοῦ Θάσῳ τῷ Ἀγήνοροσ κατὰ ζήτησιν ἐκπλεύσαντεσ τὴν Εὐρώπησ, ἀνέθεσαν Ἡρακλέα ἐσ Ὀλυμπίαν, τὸ βάθρον χαλκοῦν ὁμοίωσ τῷ ἀγάλματι·

μέγεθοσ μὲν δὴ τοῦ ἀγάλματόσ εἰσι πήχεισ δέκα, ῥόπαλον δὲ ἐν τῇ δεξιᾷ, τῇ δὲ ἀριστερᾷ χειρὶ ἔχει τόξον. ἤκουσα δὲ ἐν Θάσῳ τὸν αὐτὸν σφᾶσ Ἡρακλέα ὃν καὶ Τύριοι σέβεσθαι, ὕστερον δὲ ἤδη τελοῦντασ ἐσ Ἕλληνασ νομίσαι καὶ Ἡρακλεῖ τῷ Ἀμφιτρύωνοσ νέμειν τιμάσ.

τῷ δὲ ἀναθήματι τῷ ἐσ Ὀλυμπίαν Θασίων ἔπεστιν ἐλεγεῖον·

υἱὸσ μέν <με> Μίκωνοσ Ὀνάτασ ἐξετέλεσσεναὐτὸσ ἐν Αἰγίνῃ δώματα ναιετάων. τὸν δὲ Ὀνάταν τοῦτον ὅμωσ, καὶ τέχνησ ἐσ τὰ ἀγάλματα ὄντα Αἰγιναίασ, οὐδενὸσ ὕστερον θήσομεν τῶν ἀπὸ Δαιδάλου τε καὶ ἐργαστηρίου τοῦ Ἀττικοῦ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Pausanias, Description of Greece, Ἠλιακῶν Α, chapter 25

(파우사니아스, Description of Greece, Ἠλιακῶν Α, chapter 25)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION