Pausanias, Description of Greece, Ἠλιακῶν Α, chapter 24

(파우사니아스, Description of Greece, Ἠλιακῶν Α, chapter 24)

παρὰ δὲ τοῦ Λαοίτα Διὸσ καὶ Ποσειδῶνοσ Λαοίτα δὲ, παρὰ τούτων τὸν βωμὸν Ζεὺσ ἐπὶ χαλκοῦ βάθρου δῶρον μὲν τοῦ Κορινθίων δήμου, Μούσου δέ ἐστι ποίημα, ὅστισ δὴ οὗτόσ ἐστιν ὁ Μοῦσοσ. ἀπὸ δὲ τοῦ βουλευτηρίου πρὸσ τὸν ναὸν ἐρχομένῳ τὸν μέγαν ἔστιν ἄγαλμα ἐν ἀριστερᾷ Διόσ, ἐστεφανωμένον δὲ οἱᾶ δὴ ἄνθεσι, καὶ ἐν τῇ δεξιᾷ χειρὶ αὐτοῦ κεραυνὸσ πεποίηται. τοῦτο δέ ἐστιν Ἀσκάρου τέχνη Θηβαίου, διδαχθέντοσ παρὰ τῷ Σικυωνίῳ <Κανάχῳ· τὸ δὲ ἐπίγραμμα τὸ ἐπ’ αὐτῷ δεκάτην ἀπὸ τοῦ πολέμου Φωκέων> καὶ Θεσσαλῶν φησιν εἶναι. εἰ δὲ Φωκεῦσιν ἐσ πόλεμόν τινα οὗτοι κατέστησαν καὶ ἔστιν ἀπὸ Φωκέων αὐτοῖσ τὸ ἀνάθημα, οὐκ ἂν <ὅ γε> ἱερὸσ καλούμενοσ εἰή πόλεμοσ, ὃν δὲ πρότερον ἔτι ἐπολέμησαν πρὶν ἢ Μήδουσ καὶ βασιλέα ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα διαβῆναι.

τούτου δὲ οὐ πόρρω Ζεύσ ἐστιν, ὅντινα ἀναθεῖναι Ψωφιδίουσ ἐπὶ πολέμου κατορθώματι τὸ ἔποσ τὸ ἐπ’ αὐτῷ γεγραμμένον δηλοῖ.

τοῦ ναοῦ δέ ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ μεγάλου Ζεὺσ πρὸσ ἀνατολὰσ ἡλίου, μέγεθοσ μὲν δυόδεκα ποδῶν, ἀνάθημα δὲ λέγουσιν εἶναι Λακεδαιμονίων, ἡνίκα ἀποστᾶσι Μεσσηνίοισ δεύτερα τότε ἐσ πόλεμον κατέστησαν·

ἔπεστι δὲ καὶ ἐλεγεῖον ἐπ’ αὐτῷ,Δέξο ἄναξ Κρονίδα Ζεῦ Ὀλύμπιε καλὸν ἄγαλμαἱλάῳ θυμῷ τοῖσ Λακεδαιμονίοισ. Ῥωμαίων δὲ οὔτε ἄνδρα ἰδιώτην οὔτε ὁπόσοι τῆσ βουλῆσ οὐδένα Μομμίου πρότερον ἀνάθημα ἴσμεν ἐσ ἱερὸν ἀναθέντα Ἑλληνικόν, Μόμμιοσ δὲ ἀπὸ λαφύρων ἀνέθηκε τῶν ἐξ Ἀχαί̈ασ Δία ἐσ Ὀλυμπίαν χαλκοῦν·

οὗτοσ ἕστηκεν ἐν ἀριστερᾷ τοῦ Λακεδαιμονίων ἀναθήματοσ, παρὰ τὸν πρῶτον ταύτῃ τοῦ ναοῦ κίονα. ὃ δὲ ἐν τῇ Ἄλτει μέγιστον τῶν χαλκῶν ἐστιν ἀγαλμάτων τοῦ Διόσ, ἀνετέθη μὲν ὑπὸ αὐτῶν Ἠλείων ἀπὸ τοῦ πρὸσ Ἀρκάδασ πολέμου, μέγεθοσ δὲ ἑπτὰ καὶ εἴκοσι ποδῶν ἐστι. παρὰ δὲ τῷ Πελοπίῳ κίων τε οὐχ ὑψηλὸσ καὶ ἄγαλμα Διόσ ἐστιν ἐπ’ αὐτῷ μικρόν, τὴν ἑτέραν τῶν χειρῶν προτεῖνον.

τούτου δὲ ἀπαντικρὺ ἄλλα ἐστὶν ἀναθήματα ἐπὶ στοίχου, ὡσ δὲ αὔτωσ Διὸσ καὶ Γανυμήδουσ ἀγάλματα· ἔστι δὲ Ὁμήρῳ πεποιημένα ὡσ ἁρπασθείη τε ὑπὸ θεῶν Γανυμήδησ οἰνοχοεῖν Διὶ καὶ ὡσ Τρωὶ δῶρα ἵπποι δοθεῖεν ἀντ’ αὐτοῦ. τοῦτο ἀνέθηκε μὲν Γνᾶθισ Θεσσαλόσ, ἐποίησε δὲ Ἀριστοκλῆσ μαθητήσ τε καὶ υἱὸσ Κλεοίτα. ἔστι δὲ καὶ ἄλλοσ Ζεὺσ οὐκ ἔχων πω γένεια, κεῖται δὲ ἐν τοῖσ ἀναθήμασι τοῖσ Μικύθου.

τὰ δὲ ἐσ Μίκυθον, γένοσ τε ὁποῖον ἦν αὐτῷ καὶ ἀνθ’ ὅτου τὰ ἀναθήματα ἐσ Ὀλυμπίαν τὰ πολλὰ ἀνέθηκεν, ὁ ἐφεξῆσ μοι λόγοσ δηλώσει.

ἀπὸ δὲ τοῦ ἀγάλματοσ τοῦ εἰρημένου προελθόντι ὀλίγον κατ’ εὐθεῖαν ἄγαλμά ἐστι Διὸσ οὐκ ἔχον γένεια οὐδὲ αὐτό, Ἐλαϊτῶν δὲ ἀνάθημα, οἳ καταβάντι ἐκ Καί̈κου πεδίου ἐσ θάλασσαν πρῶτοι <ἐν> τῇ Αἰολίδι οἰκοῦσι. τούτου δὲ αὖθισ ἄλλο ἄγαλμα ἔχεται Διόσ, τὸ δὲ ἐπίγραμμα τὸ ἐπ’ αὐτῷ τοὺσ ἐν Κνίδῳ Χερρονησίουσ ἀπὸ ἀνδρῶν ἀναθεῖναι πολεμίων φησίν·

ἀνέθεσαν δὲ ἑκατέρωθεν παρὰ τὸν Δία Πέλοπά τε καὶ τὸν Ἀλφειὸν ποταμόν. Κνιδίοισ δὲ τῆσ πόλεωσ τὸ μὲν πολὺ ἐν τῇ ἠπείρῳ πεπόλισται τῇ Καρικῇ, ἔνθα καὶ τὰ λόγου μάλιστα <ἄξια> αὐτοῖσ ἐστιν, ἡ δὲ καλουμένη Χερρόνησόσ ἐστιν ἐπὶ τῇ ἠπείρῳ κειμένη νῆσοσ γεφύρᾳ διαβατὸσ ἐξ αὐτῆσ· καὶ τὰ ἀναθήματα ἀνέθεσαν ἐν Ὀλυμπίᾳ τῷ Διὶ <οἱ> ἐνταῦθα οἰκοῦντεσ, ὡσ εἰ τῆσ Ἐφεσίων πόλεωσ οἱ ἔχοντεσ τὸν ὀνομαζόμενον Κόρησον ἀνάθημα <φαῖεν> ἰδίᾳ τι ἀναθεῖναι τοῦ Ἐφεσίων κοινοῦ.

ἔστι δὲ καὶ πρὸσ τῷ τείχει τῆσ Ἄλτεωσ Ζεὺσ ἐπὶ ἡλίου τετραμμένοσ δυσμάσ, ἐπίγραμμα οὐδὲν παρεχόμενοσ· ἐλέγετο δὲ καὶ οὗτοσ Μομμίου τε καὶ ἀπὸ τοῦ Ἀχαιῶν εἶναι πολέμου. ὁ δὲ ἐν τῷ βουλευτηρίῳ πάντων ὁπόσα ἀγάλματα Διὸσ μάλιστα ἐσ ἔκπληξιν ἀδίκων ἀνδρῶν πεποίηται·

ἐπίκλησισ μὲν Ὅρκιόσ ἐστιν αὐτῷ, ἔχει δὲ ἐν ἑκατέρᾳ κεραυνὸν χειρί. παρὰ τούτῳ καθέστηκε τοῖσ ἀθληταῖσ καὶ πατράσιν αὐτῶν καὶ ἀδελφοῖσ, ἔτι δὲ γυμνασταῖσ ἐπὶ κάπρου κατόμνυσθαι τομίων, μηδὲν ἐσ τὸν Ὀλυμπίων ἀγῶνα ἔσεσθαι παρ’ αὐτῶν κακούργημα. οἱ δὲ ἄνδρεσ οἱ ἀθληταὶ καὶ τόδε ἔτι προσκατόμνυνται, δέκα ἐφεξῆσ μηνῶν ἀπηκριβῶσθαί σφισι τὰ πάντα ἐσ ἄσκησιν.

ὀμνύουσι δὲ καὶ ὅσοι τοὺσ παῖδασ ἢ τῶν ἵππων τῶν ἀγωνιζομένων τοὺσ πώλουσ κρίνουσιν, ἐπὶ δικαίῳ καὶ ἄνευ δώρων ποιεῖσθαι κρίσιν, καὶ τὰ ἐσ τὸν δοκιμαζόμενόν τε καὶ μή, φυλάξειν καὶ ταῦτα ἐν ἀπορρήτῳ.

τῷ κάπρῳ δὲ ὅ τι χρῆσθαί σφισι μετὰ τῶν ἀθλητῶν τὸν ὁρ́κον καθέστηκεν, οὐκ ἐμνημόνευσα ἐπερέσθαι, ἐπεὶ τοῖσ γε ἀρχαιοτέροισ ἐπὶ ἱερεῖα ἦν καθεστηκόσ, ἐφ’ ᾧ τισ ὁρ́κον ἐποιήσατο, μηδὲ ἐδώδιμον εἶναι τοῦτο ἔτι ἀνθρώπῳ. δηλοῖ δὲ οὐχ ἥκιστα καὶ Ὅμηροσ· τὸν γοῦν κάπρον καθ’ ὅτου τῶν τομίων Ἀγαμέμνων ἐπώμοσεν ἦ μὴν εἶναι τὴν Βρισηίδα ἑαυτοῦ τῆσ εὐνῆσ ἀπείρατον, τοῦτον τὸν κάπρον ἀφιέμενον ὑπὸ τοῦ κήρυκοσ ἐποίησεν ἐσ θάλασσαν·

ἦ, καὶ ἀπὸ σφάραγον κάπρου τάμε νηλέι χαλκῷ. τὸν μὲν Ταλθύβιοσ πολιῆσ ἁλὸσ ἐσ μέγα λαῖτμαῥῖψ’ ἐπιδινήσασ, βόσιν ἰχθύσιν. οὕτω μὲν τὸ ἀρχαῖον τὰ τοιαῦτα ἐνόμιζον· ἔστι δὲ πρὸ τῶν ποδῶν τοῦ Ὁρκίου πινάκιον χαλκοῦν, ἐπιγέγραπται δὲ ἐλεγεῖα ἐπ’ αὐτοῦ, δεῖμα ἐθέλοντα τοῖσ ἐπιορκοῦσι παριστάναι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION