Lysias, Speeches, Περὶ τοῦ μὴ καταλῦσαι τὴν πάτριον πολιτείαν Αθήνησι 5:

ἐγὼ μὲν οὖν, ὦ Ἀθηναῖοι, <οὔτε οὐσίᾳ> οὔτε γένει ἀπελαυνόμενοσ, ἀλλ’ ἀμφότερα τῶν ἀντιλεγόντων πρότεροσ ὤν, ἡγοῦμαι ταύτην μόνην σωτηρίαν εἶναι τῇ πόλει, ἅπασιν Ἀθηναίοισ τῆσ πολιτείασ μετεῖναι, ἐπεὶ καὶ ὅτε τὰ τείχη καὶ τὰσ ναῦσ καὶ τὰ χρήματα καὶ συμμάχουσ ἐκτησάμεθα, οὐχ ὅπωσ τινὰ Ἀθηναῖον ἀπώσομεν διενοούμεθα, ἀλλὰ καὶ Εὐβοεῦσιν ἐπιγαμίαν ἐποιούμεθα· <νῦν δὲ> καὶ τοὺσ ὑπάρχοντασ πολίτασ ἀπελῶμεν;