Lysias, Speeches, Κατὰ Διογείτονος 17:

καὶ εἰ μηδένα ἀνθρώπων ᾐσχύνου, τοὺσ θεοὺσ ἐχρῆν σε" φησί "δεδιέναι· ὃσ ἔλαβεσ μέν, ὅτ’ ἐκεῖνοσ ἐξέπλει, πέντε τάλαντα παρ’ αὐτοῦ παρακαταθήκην. καὶ περὶ τούτων ἐγὼ ἐθέλω τοὺσ παῖδασ παραστησαμένη καὶ τούτουσ καὶ τοὺσ ὕστερον ἐμαυτῇ γενομένουσ ὀμόσαι ὅπου ἂν αὐτὸσ λέγῃσ. καίτοι οὐχ οὕτωσ ἐγώ εἰμι ἀθλία, οὐδ’ οὕτω περὶ πολλοῦ ποιοῦμαι χρήματα, ὥστ’ ἐπιορκήσασα κατὰ τῶν παίδων τῶν ἐμαυτῆσ τὸν βίον καταλιπεῖν, ἀδίκωσ δὲ ἀφελέσθαι τὴν τοῦ πατρὸσ οὐσίαν.