헬라어 문장 검색 - Λψσιασ́Σπεεξηέ31́

(리시아스, Speeches, Κατὰ Φίλωνοσ δοκιμασίας)

ὠίμην μέν, ὦ βουλή, οὐκ ἄν ποτ’ εἰσ τοῦτο τόλμησ Φίλωνα ἀφικέσθαι, ὥστε ἐθελῆσαι εἰσ ὑμᾶσ ἐλθεῖν δοκιμασθησόμενον· εἰσῆλθον εἰσ τὸ βουλευτήριον τὰ βέλτιστα βουλεύσειν τῇ πόλει, ἔνεστί τε ἐν τῷ ὁρ́κῳ ἀποφανεῖν εἴ τίσ τινα οἶδε τῶν λαχόντων ἀνεπιτήδειον ὄντα βουλεύειν, ἐγὼ τὴν κατὰ τουτουὶ Φίλωνοσ ποιήσομαι κατηγορίαν, οὐ μέντοι γε ἰδίαν ἔχθραν οὐδεμίαν μεταπορευόμενοσ, οὐδὲ τῷ δύνασθαι καὶ εἰωθέναι λέγειν ἐν ὑμῖν ἐπαρθείσ, ἀλλὰ τῷ πλήθει τῶν ἁμαρτημάτων αὐτοῦ πιστεύων, καὶ τοῖσ ὁρ́κοισ οἷσ ὤμοσα ἐμμένειν ἀξιῶν.

γνώσεσθε μὲν οὖν ὅτι οὐκ ἀπὸ ἴσησ παρασκευῆσ ἐγώ τε τοῦτον ἐλέγξω οἱο͂́σ ἐστι, καὶ οὗτοσ ἐπεχείρησε πονηρὸσ εἶναι·

ὅμωσ <δ’> εἴ τι ἐγὼ ἐλλείποιμι τῷ λόγῳ τῆσ κατηγορίασ, οὐκ ἂν δίκαιοσ εἰή οὗτοσ διὰ τοῦτο ὠφεληθῆναι, ἀλλὰ μᾶλλον, ὅ τι ἱκανῶσ διδάξαιμι, ἐκ τούτων ἀποδοκιμασθῆναι. ἐνδεῶσ μὲν γὰρ διὰ τὴν ἀπειρίαν πάντων τῶν τούτῳ πεπραγμένων, ἱκανῶσ δὲ διὰ τὴν περὶ αὐτὸν κακίαν εἰρηκὼσ ἂν εἰήν.

ἀξιῶ δὲ καὶ ὑμῶν οἵτινεσ δυνατώτεροι ἐμοῦ εἰσι λέγειν, ἀποφῆναι μείζω ὄντα αὐτοῦ τὰ ἁμαρτήματα, καὶ ἐξ ἂν ἐγὼ ὑπολίπω, πάλιν αὐτοὺσ περὶ ὧν ἴσασι κατηγορῆσαι Φίλωνοσ· οὐ γὰρ ἐκ τῶν ὑπ’ ἐμοῦ <μόνου> λεγομένων δεῖ ὑμᾶσ περὶ αὐτοῦ ὁποῖόσ ἐστι σκέψασθαι. ἐγὼ γὰρ οὐκ ἄλλουσ τινάσ φημι δίκαιον εἶναι βουλεύειν περὶ ἡμῶν, ἢ τοὺσ πρὸσ τῷ εἶναι πολίτασ καὶ ἐπιθυμοῦντασ τούτου.

τούτοισ μὲν γὰρ μεγάλα τὰ διαφέροντά ἐστιν εὖ τε πράττειν τὴν πόλιν τήνδε καὶ ἀνεπιτηδείωσ διὰ τὸ ἀναγκαῖον σφίσιν αὐτοῖσ ἡγεῖσθαι εἶναι μετέχειν τὸ μέροσ τῶν δεινῶν, ὥσπερ καὶ τῶν ἀγαθῶν μετέχουσι· ὅσοι δὲ φύσει μὲν πολῖταί εἰσι, γνώμῃ δὲ χρῶνται ὡσ πᾶσα γῆ πατρὶσ αὐτοῖσ ἐστιν ἐν ᾗ ἂν τὰ ἐπιτήδεια ἔχωσιν, οὗτοι δῆλοί εἰσιν ὅτι κἂν παρέντεσ τὸ τῆσ πόλεωσ κοινὸν ἀγαθὸν ἐπὶ τὸ ἑαυτῶν ἴδιον κέρδοσ ἔλθοιεν διὰ τὸ μὴ τὴν πόλιν ἀλλὰ τὴν οὐσίαν πατρίδα ἑαυτοῖσ ἡγεῖσθαι.

ἐγὼ τοίνυν ἀποφανῶ Φίλωνα τουτονὶ περὶ πλείονοσ ποιησάμενον τὴν ἰδίαν ἀσφάλειαν ἢ τὸν κοινὸν τῆσ πόλεωσ κίνδυνον, καὶ ἡγησάμενον κρεῖττον εἶναι αὐτὸν ἀκινδύνωσ τὸν βίον διάγειν ἢ τὴν πόλιν σῴζειν ὁμοίωσ τοῖσ ἄλλοισ πολίταισ κινδυνεύοντα.

οὗτοσ γάρ, ὦ βουλή, ὅτε ἡ συμφορὰ τῇ πόλει ἦν ἧσ ἐγώ, καθ’ ὅσον ἀναγκάζομαι, κατὰ τοσοῦτον μέμνημαι, ἐκκεκηρυγμένοσ ἐκ τοῦ ἄστεωσ ὑπὸ τῶν τριάκοντα μετὰ τοῦ ἄλλου πλήθουσ τῶν πολιτῶν τέωσ μὲν ᾤκει ἐν ἀγρῷ, ἐπειδὴ δὲ οἱ ἀπὸ Φυλῆσ κατῆλθον εἰσ τὸν Πειραιᾶ, καὶ οὐ μόνον οἱ ἐκ τῶν ἀγρῶν ἀλλὰ καὶ οἱ ἐκ τῆσ ὑπερορίασ οἱ μὲν εἰσ τὸ ἄστυ οἱ δ’ εἰσ τὸν Πειραιᾶ συνελέγοντο, καὶ καθ’ ὅσον ἕκαστοσ οἱο͂́σ τ’ ἦν, κατὰ τοσοῦτον ἐβοήθει τῇ πατρίδι, τὰ ἐναντία ἅπασι τοῖσ ἄλλοισ πολίταισ ἐποίησε·

συσκευασάμενοσ γὰρ τὰ ἑαυτοῦ ἐνθένδε εἰσ τὴν ὑπερορίαν ἐξῴκησε, καὶ ἐν Ὠρωπῷ μετοίκιον κατατιθεὶσ ἐπὶ προστάτου ᾤκει, βουληθεὶσ παρ’ ἐκείνοισ μετοικεῖν μᾶλλον ἢ μεθ’ ἡμῶν πολίτησ εἶναι.

οὐ τοίνυν οὐδ’ ὥσπερ ἔνιοί τινεσ τῶν πολιτῶν μετεβάλοντο, ἐπειδὴ ἑώρων τοὺσ ἀπὸ Φυλῆσ ἐν οἷσ ἔπραττον εὐτυχοῦντασ, οὐδὲ τούτων τι τῶν εὐτυχημάτων ἠξίωσε μετασχεῖν, ἐπὶ κατειργασμένοισ μᾶλλον ἐλθεῖν βουλόμενοσ ἢ συγκατελθεῖν κατεργασάμενόσ τι τῶν τῇ κοινῇ πολιτείᾳ συμφερόντων· οὐ γὰρ ἦλθεν εἰσ τὸν Πειραιᾶ, οὐδ’ ἔστιν ὅπου ἑαυτὸν ὑμῖν τάξαι παρέσχεν. καίτοιγε ὅστισ εὐτυχοῦντασ ὁρῶν ἡμᾶσ ἐτόλμα προδιδόναι, τί ποτε ὡσ μὴ ἐβουλόμεθά γε πράττοντασ ἐποίησεν ἄν;

ὅσοι μὲν τοίνυν διὰ συμφορὰσ ἰδίασ οὐ μετέσχον τῶν τότε γενομένων τῇ πόλει κινδύνων, συγγνώμησ τινὸσ ἄξιοί εἰσι τυχεῖν· οὐδενὶ γὰρ οὐδὲν ἑκούσιον δυστύχημα γίγνεται· ὅσοι δὲ γνώμῃ τοῦτο ἔπραξαν, οὐδεμιᾶσ συγγνώμησ ἄξιοί εἰσιν·

οὐ γὰρ διὰ δυστυχίαν ἀλλὰ δι’ ἐπιβουλὴν ἐποίησαν αὐτό. καθέστηκε δέ τι ἔθοσ δίκαιον πᾶσιν ἀνθρώποισ τῶν αὐτῶν ἀδικημάτων μάλιστα ὀργίζεσθαι τοῖσ μάλιστα δυναμένοισ μὴ ἀδικεῖν, τοῖσ δὲ πένησιν ἢ ἀδυνάτοισ τῷ σώματι συγγνώμην ἔχειν διὰ τὸ ἡγεῖσθαι ἄκοντασ αὐτοὺσ ἁμαρτάνειν. οὗτοσ τοίνυν οὐδεμιᾶσ συγγνώμησ ἄξιόσ ἐστι τυχεῖν·

οὔτε γὰρ τῷ σώματι ἀδύνατοσ ἦν ταλαιπωρεῖν, ὡσ καὶ ὑμεῖσ ὁρᾶτε, οὔτε τῇ οὐσίᾳ ἄποροσ λῃτουργεῖν, ὡσ ἐγὼ ἀποδείξω. ὅστισ οὖν ὅσον δυνατὸσ ἦν ὠφελεῖν, τοσοῦτον κακὸσ ἦν, πῶσ οὐκ ἂν εἰκότωσ ὑπὸ πάντων ὑμῶν μισοῖτο; ἀλλὰ μὴν οὐδ’ ἀπεχθήσεσθέ γε τῶν πολιτῶν οὐδενὶ τοῦτον ἀποδοκιμάσαντεσ, <ὃσ> οὔ τι τοὺσ ἑτέρουσ ἀλλ’ ἀμφοτέρουσ φανερόσ ἐστι προδούσ, ὥστε μήτε τοῖσ ἐν τῷ ἄστει γενομένοισ φίλον προσήκειν εἶναι τοῦτον οὐ γὰρ ἠξίωσεν ὡσ αὐτοὺσ ἐλθεῖν κινδυνεύοντασ, μήτε τοῖσ τὸν Πειραιᾶ καταλαβοῦσιν·

οὐδὲ γὰρ τούτοισ ἠθέλησε συγκατελθεῖν, καὶ ταῦτα ὥσ φησι καὶ ἀστὸσ γενόμενοσ. εἰ μέντοι τι μέροσ περίεστι τῶν πολιτῶν ὅ τι τῶν αὐτῶν μετέσχε τούτῳ πραγμάτων, μετ’ ἐκείνων, ἐάν ποτε ὃ μὴ γένοιτο λάβωσι τὴν πόλιν, βουλεύειν ἀξιούτω.

ὡσ οὖν ᾤκει τε ἐν Ὠρωπῷ ἐπὶ προστάτου καὶ ἐκέκτητο ἱκανὴν οὐσίαν καὶ οὔτ’ ἐν τῷ Πειραιεῖ οὔτ’ ἐν τῷ ἄστει ἔθετο τὰ ὅπλα, ἵνα εἰδῆτε ὅτι ταῦτα πρῶτον ἀληθῆ λέγω, ἀκούσατε τῶν μαρτύρων.

ὑπολείπεται τοίνυν αὐτῷ λέγειν ὡσ τῷ μὲν σώματι δι’ ἀσθένειάν τινα γενομένην ἀδύνατοσ κατέστη βοηθῆσαι εἰσ τὸν Πειραιᾶ, ἀπὸ δὲ τῶν ὑπαρχόντων ἐπαγγειλάμενοσ αὐτὸσ ἢ χρήματ’ εἰσενεγκεῖν εἰσ τὸ πλῆθοσ τὸ ὑμέτερον ἢ ὁπλίσαι τινὰσ τῶν ἑαυτοῦ δημοτῶν, ὥσπερ καὶ ἄλλοι πολλοὶ τῶν πολιτῶν αὐτοὶ οὐ δυνάμενοι λῃτουργεῖν τοῖσ σώμασιν.

ἵνα οὖν μὴ ἐγγένηται αὐτῷ ψευσαμένῳ ἐξαπατῆσαι, καὶ περὶ τούτων ἤδη σαφῶσ ὑμῖν ἀποδείξω, ἐπειδὴ ὕστερον οὐκ ἐξέσται μοι παρελθόντι ἐνθάδ’ ἐλέγχειν αὐτόν.

καί μοι κάλει Διότιμον τὸν Ἀχαρνέα καὶ τοὺσ αἱρεθέντασ μετ’ αὐτοῦ τοὺσ δημότασ ὁπλίσαι ἀπὸ τῶν εἰσενεχθέντων χρημάτων. Μαρτυρία τῶν Αἱρεθέντων μετὰ Διοτίμου οὗτοσ τοίνυν οὐχ ὅπωσ ὠφελήσει τὴν πόλιν ἐν τοιούτῳ καιρῷ καὶ τοιαύτῃ καταστάσει διενοήθη, ἀλλ’ ὅπωσ τι κερδανεῖ ἀπὸ τῶν ὑμετέρων συμφορῶν παρεσκευάσατο· ὁρμώμενοσ γὰρ ἐξ Ὠρωποῦ, τοτὲ μὲν αὐτὸσ μόνοσ, τοτὲ δ’ ἑτέροισ ἡγούμενοσ οἷσ τὰ ὑμέτερα δυστυχήματα εὐτυχήματα ἐγεγόνει, περιιὼν κατὰ τοὺσ ἀγροὺσ καὶ ἐντυγχάνων τῶν πολιτῶν τοῖσ πρεσβυτάτοισ, οἳ κατέμειναν ἐν τοῖσ δήμοισ ὀλίγα μὲν τῶν ἐπιτηδείων ἔχοντεσ, ἀναγκαῖα δέ, εὖνοι μὲν ὄντεσ τῷ πλήθει, ἀδύνατοι δὲ ὑπὸ τῆσ ἡλικίασ βοηθεῖν, τούτουσ ἀφῃρεῖτο τὰ ὑπάρχοντα, περὶ πλείονοσ ποιούμενοσ αὐτὸσ μικρὰ κερδαίνειν ἢ ἐκείνουσ μηδὲν ἀδικεῖν·

οἳ νῦν αὐτὸν δι’ αὐτὸ τοῦτο οὐχ οἱοῖ́ τέ εἰσιν ἐπεξελθεῖν ἅπαντεσ, δι’ ὅπερ καὶ τότε ἀδύνατοι τῇ πόλει βοηθεῖν ἦσαν.

οὐ μέντοι τοῦτόν γε χρὴ διὰ τὴν ἐκείνων ἀδυναμίαν δὶσ ὠφεληθῆναι, τότε τ’ ἀφελόμενον ἃ εἶχον, νῦν τε δοκιμασθέντα ὑφ’ ὑμῶν·

ἀλλὰ κἂν ὁστισοῦν παραγένηται τῶν ἀδικηθέντων, μέγα αὐτὸ ἡγήσασθε εἶναι, καὶ τοῦτον ὑπερμισήσατε, ὅστισ ἐτόλμησεν, οἷσ ἕτεροι διδόναι παρ’ ἑαυτῶν τι προῃροῦντο διὰ τὴν ἀπορίαν οἰκτίραντεσ αὐτούσ, τούτων ἀφαιρεῖσθαι τὰ ὑπάρχοντα. κάλει μοι τοὺσ μάρτυρασ. Μάρτυρεσ οὐ τοίνυν ἔγωγε οἶδα ὅ τι ὑμᾶσ διαφερόντωσ δεῖ γιγνώσκειν περὶ αὐτοῦ ἢ οἱ οἰκεῖοι γιγνώσκουσι· τοιαῦτα γάρ ἐστιν, ὥστ’ εἰ καὶ μηδὲν αὐτῷ ἄλλο ἡμάρτητο, διὰ μόνα ταῦτα δίκαιον εἶναι ἀποδοκιμασθῆναι.

οἱᾶ μὲν οὖν ζῶσα ἡ μήτηρ αὐτοῦ κατηγόρει, παρήσω· ἐξ ὧν δὲ τελευτῶσα τὸν βίον διεπράξατο τεκμαιρομένοισ ῥᾴδιόν ἐστιν ὑμῖν γνῶναι ὁποῖόσ τισ ἦν περὶ αὐτήν. ἐκείνη γὰρ τούτῳ μὲν ἠπίστησεν ἀποθανοῦσαν ἑαυτὴν ἐπιτρέψαι, Ἀντιφάνει δὲ οὐδὲν προσήκουσα πιστεύσασα ἔδωκεν εἰσ τὴν ἑαυτῆσ ταφὴν τρεῖσ μνᾶσ ἀργυρίου, παραλιποῦσα τοῦτον ὑὸν ὄντα ἑαυτῆσ.

ἆρα δῆλον ὅτι εὖ ᾔδει αὐτὸν οὐδὲ διὰ τὸ προσήκειν αὐτῇ τὰ δέοντα ἂν ποιήσαντα; καίτοι εἰ μήτηρ, ἣ πέφυκε καὶ ἀδικουμένη ὑπὸ τῶν ἑαυτῆσ παίδων μάλιστα ἀνέχεσθαι καὶ μίκρ’ ὠφελουμένη μεγάλα ἔχειν ἡγεῖσθαι διὰ τὸ εὐνοίᾳ μᾶλλον ἢ ἐλέγχῳ τὰ γιγνόμενα δοκιμάζειν, ἐνόμιζε τοῦτον κἂν ἀπὸ τεθνεώσησ φέρειν ἑαυτῆσ, τί χρὴ ὑμᾶσ περὶ αὐτοῦ διανοηθῆναι;

ὅστισ γὰρ περὶ τοὺσ ἑαυτοῦ ἀναγκαίουσ τοιαῦτα ἁμαρτάνει ἁμαρτήματα, τί ἂν περί γε τοὺσ ἀλλοτρίουσ ποιήσειεν;

ὡσ οὖν καὶ ταῦτ’ ἀληθῆ ἐστιν, ἀκούσατε αὐτοῦ τοῦ λαβόντοσ τὸ ἀργύριον καὶ θάψαντοσ αὐτήν. Μαρτυρία τί <ἂν> οὖν βουληθέντεσ ὑμεῖσ τοῦτον δοκιμάσαιτε; πότερον ὡσ οὐχ ἡμαρτηκότα;

ἀλλὰ τὰ μέγιστα περὶ τὴν πατρίδα ἠδίκηκεν· ἀλλ’ ὡσ ἔσται βελτίων; τοιγάρτοι πρότερον βελτίων γενόμενοσ περὶ τὴν πόλιν ὕστερον βουλεύειν ἀξιούτω, φανερόν τι ἀγαθὸν ὥσπερ τότε κακὸν ποιήσασ. σωφρονέστερον γάρ ἐστιν ὕστερον πᾶσι τῶν ἔργων τὰσ χάριτασ ἀποδιδόναι· δεινὸν γὰρ ἔμοιγε δοκεῖ εἶναι, εἰ ἐξ ὧν μὲν ἤδη ἡμάρτηκε μηδέποτε τιμωρηθήσεται, ἐξ ὧν δὲ μέλλει εὖ ποιήσειν ἤδη τετιμήσεται. ἀλλ’ ἄρα ἵνα βελτίουσ ὦσιν οἱ πολῖται ὁρῶντεσ ἅπαντασ ὁμοίωσ τιμωμένουσ, διὰ τοῦτο δοκιμαστέοσ ἐστίν;

ἀλλὰ κίνδυνοσ καὶ τοὺσ χρηστούσ ἐὰν αἰσθάνωνται ὁμοίωσ τοῖσ πονηροῖσ τιμώμενοι, παύσεσθαι τῶν χρηστῶν ἐπιτηδευμάτων, τῶν αὐτῶν ἡγουμένουσ εἶναι τούσ τε κακοὺσ τιμᾶν καὶ τῶν ἀγαθῶν ἀμνημονεῖν· ἄξιον δὲ καὶ τόδε ἐνθυμηθῆναι, ὅτι εἰ μέν τισ φρούριόν τι προὔδωκεν ἢ ναῦν ἢ στρατόπεδόν τι, ἐν ᾧ μέροσ τι ἐτύγχανε τῶν πολιτῶν ὄν, ταῖσ ἐσχάταισ ἂν ζημίαισ ἐζημιοῦτο, οὗτοσ δὲ προδοὺσ ὅλην τὴν πόλιν οὐχ ὅπωσ <μὴ> τιμωρηθήσεται <ἀλλὰ καὶ ὅπωσ τιμήσεται> παρασκευάζεται. καίτοι δικαίωσ γ’ ἄν, ὅστισ φανερῶσ ὥσπερ οὗτοσ προὔδωκε τὴν ἐλευθερίαν, οὐ περὶ τοῦ βουλεύειν ἀλλὰ περὶ τοῦ δουλεύειν καὶ τῆσ μεγίστησ τιμωρίασ ἀγωνίζοιτο.

ἀκούω δ’ αὐτὸν λέγειν ὡσ, εἴ τι ἦν ἀδίκημα τὸ μὴ παραγενέσθαι ἐν ἐκείνῳ τῷ καιρῷ, νόμοσ ἂν ἔκειτο περὶ αὐτοῦ διαρρήδην, ὥσπερ καὶ περὶ τῶν ἄλλων ἀδικημάτων.

οὐ γὰρ οἰέται ὑμᾶσ γνώσεσθαι ὅτι διὰ τὸ μέγεθοσ τοῦ ἀδικήματοσ οὐδεὶσ περὶ αὐτοῦ ἐγράφη νόμοσ. τίσ γὰρ ἄν ποτε ῥήτωρ ἐνεθυμήθη ἢ νομοθέτησ ἤλπισεν ἁμαρτήσεσθαί τινα τῶν πολιτῶν τοσαύτην ἁμαρτίαν; οὐ γὰρ ἂν δήπου, εἰ μέν τισ λίποι τὴν τάξιν μὴ αὐτῆσ τῆσ πόλεωσ ἐν κινδύνῳ οὔσησ ἀλλ’ ἑτέρουσ εἰσ τοῦτο καθιστάσησ, ἐτέθη νόμοσ ὡσ μεγάλα ἀδικοῦντοσ, εἰ δέ τισ αὐτῆσ τῆσ πόλεωσ ἐν κινδύνῳ οὔσησ λίποι τὴν πόλιν αὐτήν, οὐκ ἂν ἄρα ἐτέθη.

σφόδρα γ’ ἄν, εἴ τισ ᾠήθη τινὰ τῶν πολιτῶν ἁμαρτήσεσθαί τι τοιοῦτόν ποτε. τίσ δ’ οὐκ ἂν εἰκότωσ ἐπιτιμήσειεν ὑμῖν, εἰ τοὺσ μετοίκουσ μέν, ὅτι οὐ κατὰ τὸ προσῆκον ἑαυτοῖσ ἐβοήθησαν τῷ δήμῳ, ἐτιμήσατε ἀξίωσ τῆσ πόλεωσ, τοῦτον δέ, ὅτι παρὰ τὸ προσῆκον ἑαυτῷ προὔδωκε τὴν πόλιν, μὴ κολάσετε, εἰ μή γε ἄλλῳ τινὶ μείζονι, τῇ γε παρούσῃ ἀτιμίᾳ;

ἀναμνήσθητε δὲ δι’ ὅ τι ποτὲ τοὺσ ἀγαθοὺσ ἄνδρασ γενομένουσ περὶ τὴν πόλιν τιμᾶτε καὶ τοὺσ κακοὺσ ἀτιμάζετε.

ἐδείχθη γὰρ ἀμφότερα ταῦτα οὐ τῶν γεγενημένων μᾶλλόν τι ἕνεκα ἢ τῶν γενησομένων, ἵν’ ἀγαθοὶ προθυμῶνται γίγνεσθαι ἐκ παρασκευῆσ, κακοὶ δὲ μηδὲ ἐξ ἑνὸσ τρόπου ἐπιχειρῶσιν. ἔτι δὲ ἐνθυμήθητε·

ποίων ἂν ὑμῖν δοκεῖ οὗτοσ ὁρ́κων φροντίσαι, ὃσ ἔργω τοὺσ πατρίουσ θεοὺσ προὔδωκεν; ἢ πῶσ ἂν χρηστόν τι βουλεῦσαι περὶ τῆσ πολιτείασ, ὅσ οὐδὲ ἐλευθερῶσαι τὴν πατρίδα ἐβουλήθη; ἢ ποῖα ἂν ἀπόρρητα τηρῆσαι, ὃσ οὐδὲ τὰ προειρημένα ποιῆσαι ἠξίωσε; πῶσ δ’ εἰκόσ ἐστι τοῦτον, ὃσ οὐδὲ τελευταῖοσ ἐπὶ τοὺσ κινδύνουσ ἦλθε, πρότερον τῶν κατεργασαμένων καὶ οὕτω νῦν τιμηθῆναι; σχέτλιον δ’ ἂν εἰή, εἰ οὗτοσ μὲν ἅπαντασ τοὺσ πολίτασ περὶ οὐδενὸσ ἡγήσατο, ὑμεῖσ δὲ τοῦτον ἕνα ὄντα μὴ ἀποδοκιμάσαιτε. ὁρῶ δέ τινασ οἳ νῦν μὲν τούτῳ παρασκευάζονται βοηθεῖν καὶ δεῖσθαι ὑμῶν, ἐπειδὴ ἐμὲ οὐκ ἐδύναντο πεῖσαι·

τότε δέ, ὅτε οἱ κίνδυνοι μὲν ὑμῖν καὶ οἱ μέγιστοι ἀγῶνεσ ἦσαν, τὰ δὲ ἆθλα αὐτὴ ἡ πολιτεία ἔκειτο, καὶ ἔδει οὐ μόνον περὶ τοῦ βουλεύειν ἀλλὰ καὶ περὶ τῆσ ἐλευθερίασ ἀγωνίζεσθαι, τότε οὐκ ἐδέοντο αὐτοῦ βοηθῆσαι καὶ ὑμῖν καὶ κοινῇ τῇ πόλει, καὶ μὴ προδοῦναι μήτε τὴν πατρίδα μήτε τὴν βουλήν, ἧσ νῦν ἀξιοῖ τυχεῖν οὐ μετὸν αὐτῷ, ἄλλων γε κατεργασαμένων. μόνοσ δή, ὦ βουλή, δικαίωσ οὐδ’ ἂν ἀγανακτοίη μὴ τυχών·

οὐ γὰρ ὑμεῖσ νῦν αὐτὸν ἀτιμάζετε, ἀλλ’ αὐτὸσ αὑτὸν τότε ἀπεστέρησεν, ὅτε οὐκ ἠξίωσεν, ὥσπερ νῦν προθύμωσ κληρωσόμενοσ ἦλθε, καὶ τότε διαμαχούμενοσ περὶ αὐτῆσ καταστῆναι μεθ’ ὑμῶν. ἱκανά μοι νομίζω εἰρῆσθαι, καίτοι πολλά γε παραλιπών·

ἀλλὰ πιστεύω ὑμᾶσ καὶ ἄνευ τούτων αὐτοὺσ τὰ συμφέροντα τῇ πόλει γνώσεσθαι. οὐ γὰρ ἄλλοισ τισὶν ὑμᾶσ δεῖ περὶ τῶν ἀξίων ὄντων βουλεύειν τεκμηρίοισ χρῆσθαι ἢ ὑμῖν αὐτοῖσ, ὁποῖοί τινεσ ὄντεσ αὐτοὶ περὶ τὴν πόλιν ἐδοκιμάσθητε. ἔστι γὰρ τὰ τούτου ἐπιτηδεύματα καινὰ παραδείγματα καὶ πάσησ δημοκρατίασ ἀλλότρια.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Lysias, Speeches, Κατὰ Φίλωνοσ δοκιμασίας

(리시아스, Speeches, Κατὰ Φίλωνοσ δοκιμασίας)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION