Lysias, Speeches, Περὶ τῶν Ἐράτωνοσ χρημάτων· πρὸσ τὸ δημόσιον 2:

ἴσωσ τινὲσ ὑμῶν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, διὰ τὸ βούλεσθαί με ἄξιον εἶναί τινοσ ἡγοῦνται καὶ εἰπεῖν ἂν μᾶλλον ἑτέρου δύνασθαι· ἐγὼ δὲ τοσούτου δέω περὶ τῶν μὴ, προσηκόντων ἱκανὸσ εἶναι λέγειν, ὥστε δέδοικα μή, καὶ περὶ ὧν ἀναγκαῖόν μοί ἐστι λέγειν, ἀδύνατοσ ὦ τὰ δέοντα εἰπεῖν. οἴμαι μὲν οὖν, ἐάν πάντα διηγήσωμαι τὰ πεπραγμένα ἡμῖν πρὸσ Ἐράτωνα καὶ τοὺσ ἐκείνου παῖδασ, ῥαδίωσ ἐξ αὐτῶν ὑμᾶσ εὑρήσειν ἃ προσήκει σκέψασθαι περὶ ταύτησ τῆσ διαδικασίασ. ἐξ ἀρχῆσ οὖν ἀκούσατε.