Lysias, Speeches, Κατὰ Ἀλκιβιάδου λιποταξίου 22:

δεινὸν δέ μοι δοκεῖ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, εἶναι, εἰ αὐτοῦ μὲν ἐκείνου θάνατον κατέγνωτε, τοῦ δὲ ὑοῦ ἀδικοῦντοσ δι’ ἐκεῖνον ἀποψηφιεῖσθε, ὃσ αὐτὸσ μὲν οὐκ ἐτόλμα μεθ’ ὑμῶν μάχεσθαι, ὁ δὲ πατὴρ αὐτοῦ μετὰ τῶν πολεμίων ἠξίου στρατεύεσθαι. καὶ ὅτε μὲν παῖσ ὢν οὔπω δῆλοσ ἦν ὁποῖόσ τισ ἔσται, διὰ τὰ τοῦ πατρὸσ ἁμαρτήματα ὀλίγου τοῖσ ἕνδεκα παρεδόθη· ἐπειδὴ δὲ πρὸσ τοῖσ ἐκείνῳ πεπραγμένοισ ἐπίστασθε καὶ τὴν τούτου πονηρίαν, διὰ τὸν πατέρα ἐλεεῖν αὐτὸν ἀξιώσετε;