Lysias, Speeches, Κατὰ Ἀγοράτου ἐνδείξεως 117:

οὐ γὰρ δήπου τοῦτο μόνον οἰεί τὸ ἐπ’ αὐτοφώρῳ, ἐάν τισ ξύλῳ ἢ μαχαίρᾳ πατάξασ καταβάλῃ, ἐπεὶ ἔκ γε τοῦ σοῦ λόγου οὐδεὶσ φανήσεται ἀποκτείνασ τοὺσ ἄνδρασ οὓσ σὺ ἀπέγραψασ· οὔτε γὰρ ἐπάταξεν αὐτοὺσ οὐδεὶσ οὔτ’ ἀπέσφαξεν, ἀλλ’ ἀναγκασθέντεσ ὑπὸ τῆσ σῆσ ἀπογραφῆσ ἀπέθανον. οὐκ οὖν <ὁ> αἴτιοσ τοῦ θανάτου, οὗτοσ ἐπ’ αὐτοφώρῳ ἐστί; τίσ οὖν ἄλλοσ αἴτιοσ ἢ σὺ ἀπογράψασ; ὥστε πῶσ οὐκ ἐπ’ αὐτοφώρῳ σὺ εἶ ὁ ἀποκτείνασ;