Lysias, Speeches, Κατὰ θεομνήστου, Β? 10:

τίνος ἐγκλήματός μοι ὄντος· πότερον ὡς δικαίως ἤκουσα· ἀλλ οὐδ ἂν αὐτοὶ φήσαιτε. ἀλλ ὡς βελτίων οὗτος· ἀλλ οὐδ ἂν αὐτὸς ἀξιώσειεν. ἀλλ ὅτι ἀποβεβληκὼς τὰ ὅπλα σώσαντι δικάζομαι· ἀλλ οὐχ οὗτος ὁ λόγος διέσπαρται κατὰ τὴν πόλιν. μὴ δὴ κακῶς ἀκούοντα τὰ προσήκοντα ἐλεεῖτε, μηδ ὑβρίζοντί τε καὶ λέγοντι παρὰ τοὺς νόμους συγγνώμην ἔχετε, καὶ ταῦτα εἰς ἄνδρα ὃς πολλὰς μὲν στρατηγίας ἐστρατήγηκε, πολλοὺς δὲ μεθ ὑμῶν <κινδύνους> κεκινδύνευκε, καὶ οὔτε τοῖς πολεμίοις ὑποχείριος γέγονεν οὔθ ὑμῖν εὔθυναν ὦφλεν, ἑβδομήκοντα δ ἐτῶν ὢν ἐπ ὀλιγαρχίας ἐτελεύτησε διὰ τὴν ὑμετέραν εὔνοιαν.