Lysias, Speeches, Κατηγορία πρὸσ τοὺσ συνουσιαστὰσ κακολογιῶν

(리시아스, Speeches, Κατηγορία πρὸσ τοὺσ συνουσιαστὰσ κακολογιῶν)

ἐπιτήδειόν μοι δοκῶ καιρὸν εἰληφέναι περὶ ὧν εἰπεῖν ἐβουλόμην πάλαι· πάρεισι μὲν γὰρ οἷσ ἐπεγκαλῶ, πάρεισι δὲ ὧν ἐναντίον ἐπιθυμῶ μέμψασθαι τοῖσ ἀδικοῦσιν ἐμέ. καίτοι πολλῷ πλείων ἐστὶ σπουδὴ πρὸσ τοὺσ παρόντασ· τοὺσ μὲν γὰρ <παρ’> οὐδὲν οἶμαι τιμήσειν, εἰ τοῖσ ἐπιτηδείοισ ἀνεπιτήδειοι δόξουσιν εἶναι τὴν γὰρ ἀρχὴν οὐδ’ ἂν ἐπεχείρουν ἐξαμαρτάνειν εἰσ ἐμὲ, τοῖσ δὲ βουλοίμην ἂν δόξαι μηδὲν ἀδικῶν τούτουσ ὑπὸ τούτων ἀδικεῖσθαι πρότερον. ἀνιαρὸν μὲν οὖν ἀναγκάζεσθαι λέγειν περὶ τούτων, ἀδύνατον δὲ μὴ λέγειν, ὅταν ἐναντίον τῆσ ἐλπίδοσ κακῶσ πάσχω καὶ τοὺσ δοκοῦντασ εἶναι φίλουσ ἀδικοῦντασ εὑρίσκω.

πρῶτον μὲν οὖν, ἵνα μή τισ ὑμῶν τάχα δὴ βοηθῶν οἷσ ἐξημάρτηκε πρόφασιν πορίσηται τῆσ ἁμαρτίασ, εἰπάτω οὖν τίσ ὑμῶν ὑπ’ ἐμοῦ κακῶσ ἀκήκοεν ἢ πέπονθεν, ἢ τίσ ἐμοῦ δεηθεὶσ οὐκ ἔτυχεν ὧν ἐγώ τε δυνατὸσ ἦ κἀκεῖνοσ ἐπήγγειλε.

‐ τί δῆτά με κακῶσ τὰ μὲν λέγειν τὰ δὲ ποιεῖν χειρεῖτε, καὶ ταῦτα πρὸσ τούτουσ ἡμᾶσ διαβάλλειν, οὓσ πρὸσ ἡμᾶσ αὐτοὺσ διεβάλλετε; καίτοι οὕτωσ ἠνωχλεῖτε, ὥστε περὶ πλείονοσ ἐποιήσατό <τισ> δοκεῖν ἐμοῦ κήδεσθαι, ἢ ἄλλον ἐμοὶ κατειπεῖν.

ἃ δ’ ἔλεγε, πάντα μὲν οὐκ ἂν εἴποιμι καὶ γὰρ ἀκούων ἠχθόμην οὐδ’ ἂν ὑμῖν ἐπικαλῶν, ὅτι ἐλέγετε κατ’ ἐμοῦ, ταὐτὰ λέξαιμι. καὶ γὰρ ἂν ἀπολύοιμι τῆσ αἰτίασ ὑμᾶσ, εἴπερ ὑμῖν ταὐτὰ λέγοιμι περὶ ἐμαυτοῦ· ἃ δὲ ὑβρίζειν οἰόμενοι ἐμὲ καταγελάστουσ ὑμᾶσ αὐτοὺσ ἐποιεῖτε, ταῦτα λέξω.

βίᾳ γὰρ ὑμῖν ἐφάσκετέ με ξυνεῖναι καὶ διαλέγεσθαι, καὶ πάντα ποιοῦντεσ οὐκ ἔχειν ὅπωσ ἀπαλλαγῆτέ μου, καὶ τὸ τελευταῖον ἀκόντων ὑμῶν Ἐλευσῖνάδε ξυνθεωρεῖν. καὶ ταῦτα λέγοντεσ οἰέσθε μὲν ἐμὲ κακολογεῖν, ἀποφαίνετε δὲ σκαιοτάτουσ ἑαυτούσ, οἵτινεσ μὲν ὑπὸ τὸν αὐτὸν χρόνον τὸν αὐτὸν ἄνδρα λάθρᾳ μὲν ἐλοιδορεῖτε, φανερῶσ δὲ φίλον ἐνομίζετε. χρῆν γὰρ ὑμᾶσ ἢ μὴ κακῶσ λέγειν ἢ μὴ ξυνεῖναι, καὶ ταῦτα φανερῶσ ἀπειπόντασ ὁμιλίαν.

εἰ δὲ αἰσχρὸν ἡγεῖσθε τοῦτο, πῶσ αἰσχρὸν ἦν ὑμῖν ξυνεῖναι, πρὸσ οὓ οὐδὲ ἀπειπεῖν καλὸν ἡγεῖσθε; καὶ μὴν οὐδὲν αὐτὸσ ἐξηῦρον ὁπόθεν ἂν εἰκότωσ ὑπερείδετε τὴν ἐμὴν ὁμιλίαν.

οὔτε γὰρ ὑμᾶσ σοφωτάτουσ ἑώρων ὄντασ, ἐμαυτὸν δ’ ἀμαθέστατον, οὐ μὴν οὐδὲ πολυφίλουσ ὑμᾶσ, ἐμαυτὸν δ’ ἔρημον φίλων, οὐδ’ αὖ πλουτοῦντασ, ἐμὲ δὲ πενόμενον, οὐδ’ αὖ ὑμᾶσ μὲν ὑπερευδοκιμοῦντασ, ἐμαυτὸν δὲ διαβεβλημένον, οὐδὲ τὰ μὲν ἐμὰ πράγματα κινδυνεύοντα, τὰ δ’ ὑμέτερα ἀσφαλῶσ ἔχοντα. πόθεν ἂν οὖν εἰκότωσ ὑπώπτευον ἄχθεσθαί μοι συνόντι; καὶ ταῦτα δ’ ὅτε πρὸσ τοὺσ τελευταίουσ ἐλέγετ’ οὐκ ᾤεσθε ἀπαγγελεῖν ἡμῖν, κἀνταῦθα σόφισμα καλὸν ἡγούμενοι περιήλθετε πάντασ ὑμῶν αὐτῶν κατηγοροῦντεσ ὅτι πονηροῖσ ἑκόντεσ ὁμιλεῖτε.

περὶ μὲν οὖν τοῦ λέγοντοσ οὐδὲν ἂν περαίνοιτε πυνθανόμενοι.

πρῶτον μὲν γὰρ εἰδότεσ ἐρήσεσθε τὸν εἰπόντα μοι· πῶσ γὰρ οὐκ ἴστε πρὸσ ὃν ἐλέγετε τὸν λόγον; ἔπειτα κακὸσ ἂν εἰήν, εἰ ταὐτὰ ποιήσαιμι αὐτὸν ἅπερ ἐκεῖνοσ ὑμᾶσ.

οὐ γὰρ ἐπὶ τοῖσ αὐτοῖσ ἐκεῖνοσ ἡμῖν ἀπήγγελλεν, ἐφ’ οἷπερ ὑμεῖσ ἐλέγετε πρὸσ ἐκεῖνον. ἐκεῖνοσ μὲν γὰρ ἐμοὶ χαριζόμενοσ ἀπήγγειλε τοῖσ ἐμοῖσ ἀναγκαίοισ, ὑμεῖσ δὲ βλάπτειν ἐμὲ βουλόμενοι πρὸσ ἐκεῖνον ἐλέγετε. καὶ ταῦτα εἰ μὲν ἠπίστουν, ἐξελέγχειν ἂν ἐζήτουν· νῦν δὲ ξυμβαίνει γὰρ καὶ ταῦτα τοῖσ πρὸ τοῦ, καὶ ἐμοὶ σημεῖα ταῦτα μὲν ἐκείνων ἐστίν, ἐκεῖνα δὲ τούτων ἱκανά πρῶτον μὲν ἅπαντα δι’ ὑμῶν πράξαντά με περὶ τῆσ θέσεωσ τοῦ ἵππου πρὸσ Ἡγέμαχον, κάμνοντα τὸν ἵππον ἀνάγειν με βουλόμενον Διόδωροσ οὑτοσὶ ἀποτρέπειν ἐπειρᾶτο, φάσκων οὐδὲν ἀντιλέξειν περὶ τῶν δώδεκα μνῶν Πολυκλέα, ἀλλ’ ἀποδώσειν. τότε λέγων ταῦτα, μετὰ τὸν θάνατον τοῦ ἵππου κατέστη τελευτῶν ἀντίδικοσ μετὰ τούτων, λέγων ὡσ οὐ δίκαιόν με εἰή κομίσασθαι τὸ ἀργύριον.

καίτοιγε σφῶν γε αὐτῶν κατηγόρουν.

εἰ γὰρ ἃ μετὰ τούτων <ἔπραττον> ἀδικουμένῳ μοι μηδὲν ἦν δίκαιον εἰπεῖν, ἦ που κακῶσ συνέπραττον. καὶ ἐγὼ μὲν ᾤμην φιλοσοφοῦντασ αὐτοὺσ περὶ τοῦ πράγματοσ ἀντιλέγειν τὸν ἐναντίον λόγον· οἱ δ’ ἄρα οὐκ ἀντέλεγον ἀλλ’ ἀντέπραττον, καὶ διὰ τοῦτο ἀντέλεγον, ἵνα τὸν ἐμὸν λόγον εἰδείη Πολυκλῆσ· ἐδηλώθη γὰρ ταῦτα.

παρόντων τῶν διαιτητῶν ὀργιζόμενοσ ὁ Πολυκλῆσ εἶπεν ὅτι καὶ τοῖσ ἐμοῖσ ἐπιτηδείοισ ἀδικεῖν δοκοίην, ὡσ πρὸσ ἐκεῖνον λέγοιεν. ἆρά γε ταῦτα ξυμβαίνει τοῖσ ἀπαγγελλομένοισ; ὁ γὰρ αὐτὸσ ἀπήγγειλεν ὡσ τοὺσ ὑπὲρ ἐμοῦ μέλλοντασ λέγειν ἀποτρέψειν φάσκοιτε, τοὺσ δέ τινασ ἤδη κωλύσαιτε. καὶ ταῦτα τί με δεῖ φανερώτερον ἐξελέγχειν ἔτι; φέρε γάρ, ᾔδει ποτ’ ἐκεῖνοσ ὅτι Κλειτοδίκου δεηθεὶσ ἐπιλέγειν οὐκ ἔτυχον; οὐ γὰρ δὴ παρῆν τούτοισ·

ἢ τί κέρδοσ ἦν αὐτῷ διαβάλλειν ἐμὲ πρὸσ ὑμᾶσ οὕτω προθύμωσ, ὥστε σπουδάσαι πρὸσ τοὺσ ἐμοὺσ ἀναγκαίουσ πλάσασθαι ταῦτα; γιγνώσκω δὲ νῦν ἤδη καὶ πάλαι ζητοῦντασ πρόφασιν, ἡνίκα Θρασύμαχον ὑμᾶσ ἐφάσκετε κακῶσ λέγειν δι’ ἐμέ.

καὶ ἐγὼ μὲν ἠρώτων αὐτὸν εἰ δι’ ἐμὲ κακῶσ λέγοι Διόδωρον· ὁ δὲ τοσοῦτον ὑπερεῖδε τὸ δι’ ἐμέ· πολλοῦ γὰρ δεῖν ἔφη δι’ ὁντινοῦν εἰρηκέναι Διόδωρον κακῶσ. καὶ ταῦτα προσάγοντοσ ἐμοῦ πρόθυμοσ ὁ Θρασύμαχοσ ἦν ἐξελέγχεσθαι, περὶ ὧν οὗτοσ ἔλεγεν· οὗτοσ δὲ πάντ’ ἂν μᾶλλον διεπράττετο.

μετὰ τοῦτο Αὐτοκράτησ ἐμοῦ παρόντοσ Θρασυμάχω ἔλεγεν Εὐρυπτόλεμον αὐτῷ μέμφεσθαι, φάσκοντα κακῶσ ἀκούειν ὑπ’ αὐτοῦ· τὸν ἀπαγγέλλοντα δὲ εἶναι Μηνόφιλον. εὐθὺσ δ’ ἐκεῖνοσ ἐπὶ τὸν Μηνόφιλον ἐβάδιξε μετ’ ἐμοῦ· κἀκεῖνοσ οὔτε ἀκοῦσαι πώποτε ἔφασκεν οὔτε ἀπαγγεῖλαι πρὸσ Εὐρυπτόλεμον, καὶ οὐ ταῦτα μόνον, ἀλλ’ οὐδὲ διειλέχθαι πολλοῦ χρόνου. τοιαύτασ προφάσεισ προφασιζόμενοι τότε μὲν ἐκ τῆσ ἐμῆσ καὶ Θρασυμάχου συνουσίασ ἐστὲ φανεροί, νῦν δὲ ἐπειδὴ ἐκλελοίπασιν ὑμᾶσ αἱ προφάσεισ, ἐλευθεριώτερόν με κακῶσαι λείπετε ἤδη οὐδέν.

χρῆν μὲν οὖν τότε με γιγνώσκειν ὀφειλόμενόν μοι ταῦτα παθεῖν, ὅτε καὶ πρὸσ ἐμὲ περὶ ὑμῶν αὐτῶν ἐλέγετε κακῶσ· ἔπειτα καὶ περὶ Πολυκλέουσ, ᾧ νυνὶ βοηθεῖτε, πάντ’ εἴρηκα πρὸσ ὑμᾶσ. κατὰ τί δὴ ταῦτα <οὐκ> ἐφυλαττόμην; εὐήθέσ τι ἔπαθον.

ᾤμην γὰρ ἀπόθετοσ ὑμῖν εἶναι φίλοσ τοῦ μηδὲν ἀκοῦσαι κακὸν δι’ αὐτὸ τοῦτο, διότι πρὸσ ἐμὲ τοὺσ ἄλλουσ ἐλέγετε κακῶσ, παρακαταθήκην ἔχων ὑμῶν παρ’ ἑκάστου λόγουσ πονηροὺσ περὶ ἀλλήλων. ἐγὼ τοίνυν ἑκὼν ὑμῖν ἐξίσταμαι τῆσ φιλίασ, ἐπεί τοι μὰ τοὺσ θεοὺσ οὐκ οἶδ’ ὅ τι ζημιωθήσομαι μὴ ξυνὼν ὑμῖν·

οὐδὲ γὰρ ὠφελούμην ξυνών. πότερον γάρ, ὅταν ᾖ τί μοι πρᾶγμα, τότε ποθέσομαι τὸν ἐροῦντα καὶ τοὺσ μαρτυρήσοντασ; καὶ νῦν ἀντὶ μὲν τοῦ λέγειν ὑπὲρ ἐμοῦ τὸν λέγοντα πειρᾶσθε ἀντὶ δὲ τοῦ βοηθεῖν ἐμοὶ καὶ μαρτυρεῖν τὰ δίκαια ξύνεστε τοῖσ ἐμοῖσ ἀντιδίκοισ καὶ μαρτυρεῖτε. ἀλλ’ ὡσ εὖνοι ὄντεσ ἐμοὶ τὰ βέλτιστα ἐρεῖτε περὶ ἐμοῦ;

ἀλλὰ καὶ νῦν ὑμεῖσ με μόνοι κακῶσ λέγετε. τὸ μὲν οὖν ἐμὸν οὐκ ἐμποδὼν ὑμῖν ἔσται. τοιοῦτον δ’ ἄρα πρὸσ ὑμᾶσ αὐτοὺσ πείσεσθε, ἐπειδή περ ὑμῖν ἔθοσ ἐστὶν ἕνα τῶν ξυνόντων ἀεὶ κακῶσ λέγειν καὶ ποιεῖν· ἐπειδὰν ὑμῖν ἐγὼ μὴ ξυνῶ, πρὸσ ὑμᾶσ αὐτοὺσ τρέψεσθε, κἄπειτα καθ’ ἕνα ἕκαστον ὑμῖν αὐτοῖσ ἀπεχθήσεσθε, τὸ δὲ τελευταῖον εἷσ ὁ λειπόμενοσ αὐτὸσ αὑτὸν κακῶσ ἐρεῖ. κερδανῶ δὲ τοσοῦτον, ὅτι πρῶτοσ νῦν ὑμῶν ἀπαλλαγεὶσ ἐλάχιστα κακῶσ ὑφ’ ὑμῶν πείσομαι·

τοὺσ μὲν γὰρ χρωμένουσ ὑμῖν κακῶσ καὶ λέγετε καὶ ποιεῖτε, τῶν δὲ μὴ χρωμένων οὐδένα πώποτε.

상위

Lysias (리시아스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION