Lysias, Speeches, Ἀρεοπαγιτικὸσ περὶ τοῦ σηκοῦ ἀπολογία 17:

ἐγὼ τοίνυν, ὦ βουλή, ἐν μὲν τῷ τέωσ χρόνῳ, ὅσοι με φάσκοιεν δεινὸν εἶναι καὶ ἀκριβῆ καὶ οὐδὲν ἂν εἰκῇ καὶ ἀλογίστωσ ποιῆσαι, ἠγανάκτουν ἄν, ἡγούμενοσ μᾶλλον λέγεσθαι <ἢ> ὥσ μοι προσῆκε· νῦν δὲ πάντασ ἂν ὑμᾶσ βουλοίμην περὶ ἐμοῦ ταύτην τὴν γνώμην ἔχειν, ἵνα ἡγῆσθέ με σκοπεῖν <ἄν>, εἴπερ τοιούτοισ ἔργοισ ἐπεχείρουν, καὶ ὅ τι κέρδοσ ἐγίγνετο <τῷ> ἀφανίσαντι καὶ ἥτισ ζημία περιποιήσαντι, καὶ τί ἂν λαθὼν διεπραξάμην καὶ τί ἂν φανερὸσ γενόμενοσ ὑφ’ ὑμῶν ἔπασχον.