Lysias, Speeches, Κατ’ Ἀνδοκίδου ἀσεβείας 20:

δεινὸν δέ μοι δοκεῖ εἶναι· ἐὰν μέν τισ ἀνδρὸσ σῶμα τρώσῃ, κεφαλὴν ἢ πρόσωπον ἢ χεῖρασ ἢ πόδασ, οὗτοσ μὲν κατὰ τοὺσ νόμουσ τοὺσ ἐξ Ἀρείου πάγου φεύξεται τὴν τοῦ ἀδικηθέντοσ πόλιν, καὶ ἐὰν κατίῃ, ἐνδειχθεὶσ θανάτῳ ζημιωθήσεται· ἐὰν δέ τισ τὰ αὐτὰ ταῦτα ἀδικήσῃ τὰ ἀγάλματα τῶν θεῶν, οὐδ’ αὐτῶν κωλύσετε τῶν ἱερῶν ἐπιβαίνειν ἢ εἰσιόντα <οὐ> τιμωρήσεσθε; καὶ μὲν δὴ τούτων καὶ δίκαιον καὶ ἀγαθόν ἐστιν ἐπιμελεῖσθαι, ὑφ’ ὧν καὶ εὖ καὶ κακῶσ δυνήσεσθε πάσχειν.