헬라어 문장 검색 - Λψσιασ́Σπεεξηέ04́

(리시아스, Speeches, Περὶ τραύματοσ ἐκ προνοίασ, ὑπὲρ οὗ καὶ πρὸσ ὃν ἄδηλον)

θαυμαστόν γε, ὦ βουλή, τὸ διαμάχεσθαι περὶ τούτου, ὡσ οὐκ ἐγένοντο ἡμῖν διαλλαγαί, καὶ τὸ μὲν ζεῦγοσ καὶ τὰ ἀνδράποδα, καὶ ὅσα ἐξ ἀγροῦ κατὰ τὴν ἀντίδοσιν ἔλαβε, μὴ ἂν δύνασθαι ἀρνηθῆναι ὡσ οὐκ ἀπέδωκε, φανερῶσ δὲ περὶ πάντων διαλελυμένον ἀρνεῖσθαι τὰ περὶ τῆσ ἀνθρώπου, μὴ κοινῇ ἡμᾶσ χρῆσθαι συγχωρῆσαι. καὶ τὴν μὲν ἀντίδοσιν δι’ ἐκείνην φανερόσ ἐστι ποιησάμενοσ, τὴν δ’ αἰτίαν δι’ ἣν ἀπέδωκεν ἃ ἔλαβεν, οὐκ ἂν ἄλλην ἔχοι εἰπεῖν βουλόμενοσ τἀληθῆ λέγειν ἢ ὅτι οἱ φίλοι περὶ πάντων ἡμᾶσ τούτων συνήλλαξαν.

ἐβουλόμην δ’ ἂν μὴ ἀπολαχεῖν αὐτὸν κριτὴν Διονυσίοισ, ἵν’ ὑμῖν φανερὸσ ἐγένετο ἐμοὶ διηλλαγμένοσ, κρίνασ τὴν τιμὴν φυλὴν νικᾶν·

νῦν δὲ ἔγραψε μὲν ταῦτα εἰσ τὸ γραμματεῖον, ἀπέλαχε δέ. καὶ ὅτι ἀληθῆ ταῦτα λέγω, Φιλῖνοσ καὶ Διοκλῆσ ἴσασιν·

ἀλλ’ οὐκ ἔστ’ αὐτοῖσ μαρτυρῆσαι μὴ διομοσαμένοισ περὶ τῆσ αἰτίασ ἧσ ἐγὼ φεύγω, ἐπεὶ σαφῶσ ἔγνωτ’ ἂν ὅτι ἡμεῖσ ἦμεν αὐτὸν οἱ κριτὴν ἐμβαλόντεσ καὶ ἡμῶν ἕνεκα ἐκαθίζετο. ἀλλ’ ἦν, εἰ βούλεται, ἐχθρόσ· δίδωμι γὰρ αὐτῷ τοῦτο·

οὐδὲν γὰρ διαφέρει. οὐκοῦν ἦλθον αὐτὸσ αὐτὸν ἀποκτενῶν, ὡσ οὗτόσ φησι, καὶ βία εἰσ τὴν οἰκίαν εἰσῆλθον. δὶα τί οὖν οὐκ ἀπέκτεινα, ὑποχείριον λαβὼν τὸ σῶμα, καὶ τοσοῦτον κρατήσασ ὥστε καὶ τὴν ἄνθρωπον λαβεῖν; φρασάτω πρὸσ ὑμᾶσ. ἀλλ’ οὐκ ἔχει εἰπεῖν. καὶ μὴν οὐδείσ γε ὑμῶν ἀγνοεῖ ὅτι θᾶττον ἂν ἐγχειριδίῳ πληγεὶσ ἀπέθανεν ἢ πὺξ παιόμενοσ.

φαίνεται τοίνυν οὐδ’ αὐτὸσ αἰτιώμενοσ τοιοῦτόν τι ἔχοντασ ἡμᾶσ ἐλθεῖν, ἀλλ’ ὀστράκῳ φησὶ πληγῆναι. καίτοι φανερὸν ἤδη ἐξ ὧν εἴρηκεν, ὅτι οὐ πρόνοια γεγένηται. οὐ γὰρ ἂν οὕτωσ ἤλθομεν, ἀδήλου ὄντοσ εἰ παρὰ τούτῳ εὑρήσομεν ὄστρακον ἢ ὅτῳ αὐτὸν ἀποκτενοῦμεν, ἀλλ’ οἴκοθεν ἔχοντεσ ἂν ἐβαδίζομεν.

νῦν δὲ ὁμολογούμεθα πρὸσ παῖδασ καὶ αὐλητρίδασ καὶ μετ’ οἴνου ἐλθόντεσ. ὥστε πῶσ ταῦτ’ ἐστὶ πρόνοια; ἐγὼ μὲν γὰρ οἶμαι οὐδαμῶσ. ἀλλ’ οὗτοσ ἐναντίωσ τοῖσ ἄλλοισ δύσερώσ ἐστι, καὶ ἀμφότερα βούλεται, τό τε ἀργύριον μὴ ἀποδοῦναι καὶ τὴν ἄνθρωπον ἔχειν.

εἶτα ὑπὸ τῆσ ἀνθρώπου παρωξυμμένοσ ὀξύχειρ λίαν καὶ πάροινόσ ἐστιν, ἀνάγκη δὲ ἀμύνασθαι. ἡ δὲ τοτὲ μὲν ἐμὲ περὶ πολλοῦ τοτὲ δὲ τοῦτόν φησι ποιεῖσθαι, βουλομένη ὑπ’ ἀμφοτέρων ἐρᾶσθαι. καὶ ἐγὼ μὲν καὶ ἐξ ἀρχῆσ εὐκόλωσ εἶχον καὶ νῦν ἔτι ἔχω·

ὁ δ’ εἰσ τοῦτο βαρυδαιμονίασ ἥκει, ὥστε οὐκ αἰσχύνεται τραύματ’ ὀνομάζων τὰ ὑπώπια καὶ ἐν κλίνῃ περιφερόμενοσ καὶ δεινῶσ προσποιούμενοσ διακεῖσθαι ἕνεκα πόρνησ ἀνθρώπου, ἣν ἔξεστιν αὐτῷ ἀναμφισβητήτωσ ἔχειν ἐμοὶ ἀποδόντι τἀργύριον. καὶ φησὶ μὲν δεινῶσ ἐπιβουλευθῆναι καὶ πρὸσ ἅπανθ’ ἡμῖν ἀμφισβητεῖ, ἐξὸν δ’ ἐκ τῆσ ἀνθρώπου βασανισθείσησ τὸν ἔλεγχον ποιήσασθαι οὐκ ἠθέλησεν·

ἣ πρῶτον μὲν τοῦτ’ ἂν κατεῖπεν, πότερα κοινὴ ἡμῖν ἦν ἢ ἰδία τούτου, καὶ πότερα τὸ ἥμισυ τοῦ ἀργυρίου ἐγὼ συνεβαλόμην ἢ οὗτοσ ἅπαν ἔδωκε, καὶ εἰ διηλλαγμένοι ἢ ἔτι ἐχθροὶ ἦμεν, ἔτι δὲ εἰ μεταπεμφθέντεσ ἤλθομεν ἢ οὐδενὸσ καλέσαντοσ, καὶ εἰ οὗτοσ ἦρχε χειρῶν ἀδίκων ἢ ἐγὼ πρότεροσ τοῦτον ἐπάταξα. τούτων καθ’ ἓν ἕκαστον καὶ τῶν ἄλλων οὐδὲν ἦν ὅ τι οὐ ῥᾴδιον τοῖσ τε ἄλλοισ ἐμφανὲσ καὶ τούτοισ ποιῆσαι.

ὅτι μὲν οὖν οὔτε πρόνοια ἐγένετο οὔτε ἀδικῶ τοῦτον, ὦ βουλή, ἐκ τοσούτων τεκμηρίων καὶ μαρτυριῶν ὑμῖν ἐπιδέδεικται·

ἀξιῶ δ’ ὅσον ἂν ἐγένετο σημεῖον τούτῳ πρὸσ τὸ δοκεῖν ἀληθῆ λέγειν φυγόντοσ ἐμοῦ τὴν βάσανον, τοσοῦτον ἐμοὶ τεκμήριον γενέσθαι ὅτι οὐ ψεύδομαι, διότι οὗτοσ οὐκ ἠθέλησεν ἐκ τῆσ ἀνθρώπου ποιήσασθαι τὸν ἔλεγχον, καὶ μὴ τοσοῦτον ἰσχῦσαι τοὺσ τούτου λόγουσ, ὅτι φησὶν αὐτὴν ἐλευθέραν εἶναι. ὁμοίωσ γὰρ προσήκει κἀμοὶ τῆσ ἐλευθερίασ, τὸ ἴσον καταθέντι ἀργύριον. ἀλλὰ ψεύδεται καὶ οὐκ ἀληθῆ λέγει.

ἢ δεινόν γε, εἰ εἰσ μὲν λύσιν τοῦ σώματοσ ἔδωκα τὸ ἀργύριον ἐκ τῶν πολεμίων ἐξῆν ἄν μοι χρῆσθαι αὐτῇ ὅ τι ἐβουλόμην, κινδυνεύοντι δέ μοι περὶ τῆσ πατρίδοσ οὐδὲ πυθέσθαι παρ’ αὐτῆσ τἀληθῆ ἐκγενήσεται περὶ ὧν εἰσ τὴν κρίσιν καθέστηκα· καὶ μὲν δὴ πολὺ ἂν δικαιότερον ἐπὶ ταύτῃ τῇ αἰτίᾳ βασανισθείη ἢ ἐπὶ τῇ ἐκ τῶν πολεμίων λύσει πραθείη, ὅσῳ παρὰ μὲν ἐκείνων βουλομένων ἀπολῦσαι ἔστι καὶ ἄλλοθεν εὐπορήσαντι κομισθῆναι, ἐπὶ δὲ τοῖσ ἐχθροῖσ γενόμενον οὐ δυνατόν· οὐ γὰρ ἀργύριον λαβεῖν προθυμοῦνται, ἀλλ’ ἐκ τῆσ πατρίδοσ ἐκβαλεῖν ἔργον ποιοῦνται. ὥσθ’ ὑμῖν προσήκει μὴ ἀποδέχεσθαι αὐτοῦ διὰ τοῦτο οὐκ ἀξιοῦντοσ βασανισθῆναι τὴν ἄνθρωπον, ὅτι αὐτὴν ἐλευθέραν ἐσκήπτετο εἶναι, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον συκοφαντίαν καταγιγνώσκειν, ὅτι παραλιπὼν ἔλεγχον οὕτωσ ἀκριβῆ ἐξαπατήσειν ὑμᾶσ ῥᾳδίωσ ᾠήθη.

οὐ γὰρ δήπου τήν γε τούτου πρόκλησιν πιστοτέραν ὑμᾶσ νομίζειν δεῖ τῆσ ἡμετέρασ, ἐφ’ οἷσ αὑτοῦ οἰκέτασ ἠξίου βασανίζεσθαι.

ἃ μὲν γὰρ ἐκεῖνοι ᾔδεσαν, ἐλθόντασ ἡμᾶσ ὡσ τοῦτον, καὶ ἡμεῖσ ὁμολογοῦμεν. εἰ δὲ μεταπεμφθέντεσ ἢ μή, καὶ πότερον πρότεροσ ἐπλήγην ἢ ἐπάταξα, ἐκείνη μᾶλλον ἂν ᾔδει. ἔτι δὲ τοὺσ μὲν τούτου οἰκέτασ ἰδίουσ ὄντασ τούτου εἰ ἐβασανίζομεν, ἀνοήτωσ ἄν τι τούτῳ χαριζόμενοι καὶ παρὰ τὴν ἀλήθειαν ἐμοῦ κατεψεύσαντο·

αὕτη δὲ ὑπῆρχε κοινή, ὁμοίωσ ἀμφοτέρων ἀργύριον κατατεθηκότων, καὶ μάλιστα ᾔδει· διὰ ταύτην ἅπαντα τὰ πραχθέντα ἡμῖν γεγένηται· καὶ οὐ λήσει οὐδέν’ ὅτι ταύτησ ἔγωγ’ ἄνισον εἶχον βασανισθείσησ, ἀλλ’ ἀπεκινδύνευον τοῦτο· πολὺ γὰρ περὶ πλείονοσ τοῦτον ἢ ἐμὲ φαίνεται ποιησαμένη, καὶ μετὰ μὲν τούτου ἐμὲ ἠδικηκυῖα, μετ’ ἐμοῦ δ’ οὐδεπώποτε εἰσ τοῦτον ἐξαμαρτοῦσα.

ἀλλ’ ὅμωσ ἐγὼ μὲν εἰσ ταύτην κατέφυγον, οὗτοσ δὲ οὐκ ἐπίστευσεν αὐτῇ. οὔκουν δεῖ ὑμᾶσ, ὦ βουλή, τηλικούτου ὄντοσ τοῦ κινδύνου, ῥᾳδίωσ ἀποδέχεσθαι τοὺσ τούτου λόγουσ, ἀλλ’ ἐνθυμουμένουσ ὅτι περὶ τῆσ πατρίδοσ μοι καὶ τοῦ βίου ὁ ἀγών ἐστιν, ἐν ὑπολόγῳ ταύτασ τὰσ προκλήσεισ ποιεῖσθαι.

καὶ μὴ ζητεῖτε τούτων ἔτι μείζουσ πίστεισ· οὐ γὰρ ἂν ἔχοιμι εἰπεῖν ἀλλ’ ἢ ταύτασ, ὡσ οὐδὲν εἰσ τοῦτον προὐνοήθην. ἀγανακτῶ δ’, ὦ βουλή, εἰ διὰ πόρνην καὶ δούλην ἄνθρωπον περὶ τῶν μεγίστων εἰσ κίνδυνον καθέστηκα, τί κακὸν πώποτε τὴν πόλιν ἢ αὐτὸν τοῦτον εἰργασμένοσ, ἢ εἰσ τίνα τῶν πολιτῶν ὁτιοῦν ἐξαμαρτών;

οὐδὲν γὰρ ἔμοιγέ ἐστι τοιοῦτον πεπραγμένον, ἀλλ’ ἀλογώτατον πάντων κινδυνεύω πολὺ μείζω συμφορὰν ἐμαυτῷ διὰ τούτουσ ἐπαγαγέσθαι. πρὸσ οὖν παίδων καὶ γυναικῶν καὶ θεῶν τῶν τόδε τὸ χωρίον ἐχόντων ἱκετεύω ὑμᾶσ καὶ ἀντιβολῶ, ἐλεήσατέ με, καὶ μὴ περιίδητε ἐπὶ τούτῷ γενόμενον, μηδὲ ἀνηκέστῳ συμφορᾷ περιβάλητε·

οὐ γὰρ ἄξιοσ οὔτ’ ἐγὼ φεύγειν τὴν ἐμαυτοῦ, οὔτε οὗτοσ τοσαύτην δίκην παρ’ ἐμοῦ λαβεῖν ὑπὲρ ὧν φησιν ἠδικῆσθαι, οὐκ ἠδικημένοσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Lysias, Speeches, Περὶ τραύματοσ ἐκ προνοίασ, ὑπὲρ οὗ καὶ πρὸσ ὃν ἄδηλον

(리시아스, Speeches, Περὶ τραύματοσ ἐκ προνοίασ, ὑπὲρ οὗ καὶ πρὸσ ὃν ἄδηλον)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION