헬라어 문장 검색 - Λψσιασ́Σπεεξηέ03́

(리시아스, Speeches, Πρὸσ Σίμωνα ἀπολογία)

πολλὰ καὶ δεινὰ συνειδὼσ Σίμωνι, ὦ βουλή, οὐκ ἄν ποτ’ αὐτὸν εἰσ τοσοῦτον τόλμησ ἡγησάμην ἀφικέσθαι, ὥστε ὑπὲρ ὧν αὐτὸν ἔδει δοῦναι δίκην, ὑπὲρ τούτων ὡσ ἀδικούμενον ἔγκλημα ποιήσασθαι καὶ οὕτω μέγαν καὶ σεμνὸν ὁρ́κον διομοσάμενον εἰσ ὑμᾶσ ἐλθεῖν. εἰ μὲν οὖν ἄλλοι τινὲσ ἔμελλον περὶ ἐμοῦ διαγνώσεσθαι, σφόδρα ἂν ἐφοβούμην τὸν κίνδυνον, ὁρῶν ὅτι καὶ παρασκευαὶ καὶ τύχαι ἐνίοτε τοιαῦται γίγνονται, ὥστε πολλὰ καὶ παρὰ γνώμην ἀποβαίνειν τοῖσ κινδυνεύουσιν·

εἰσ ὑμᾶσ δ’ εἰσελθὼν ἐλπίζω τῶν δικαίων τεύξεσθαι. μάλιστα δ’ ἀγανακτῶ, ὦ βουλή, ὅτι περὶ τῶν πραγμάτων εἰπεῖν ἀναγκασθήσομαι πρὸσ ὑμᾶσ, ὑπὲρ ὧν ἐγὼ αἰσχυνόμενοσ, εἰ μέλλοιεν πολλοί μοι συνείσεσθαι, ἠνεσχόμην ἀδικούμενοσ.

ἐπειδὴ δὲ Σίμων με εἰσ τοιαύτην ἀνάγκην κατέστησεν, οὐδὲν ἀποκρυψάμενοσ ἅπαντα διηγήσομαι πρὸσ ὑμᾶσ τὰ πεπραγμένα. ἀξιῶ δέ, ὦ βουλή, εἰ μὲν ἀδικῶ, μηδεμιᾶσ συγγνώμησ τυγχάνειν· ἐὰν δὲ περὶ τούτων ἀποδείξω ὡσ οὐκ ἔνοχόσ εἰμι οἷσ Σίμων διωμόσατο, ἄλλωσ δὲ ὑμῖν φαίνωμαι παρὰ τὴν ἡλικίαν τὴν ἐμαυτοῦ ἀνοητότερον πρὸσ τὸ μειράκιον διατεθείσ, αἰτοῦμαι ὑμᾶσ μηδέν με χείρω νομίζειν, εἰδότασ ὅτι ἐπιθυμῆσαι μὲν ἅπασιν ἀνθρώποισ ἔνεστιν, οὗτοσ δὲ βέλτιστοσ ἂν εἰή καὶ σωφρονέστατοσ, ὅστισ κοσμιώτατα τὰσ συμφορὰσ φέρειν δύναται.

οἷσ ἅπασιν ἐμποδὼν ἐμοὶ γεγένηται Σίμων οὑτοσί, ὡσ ἐγὼ ὑμῖν ἐπιδείξω. ἡμεῖσ γὰρ ἐπεθυμήσαμεν, ὦ βουλή, Θεοδότου, Πλαταϊκοῦ μειρακίου, καὶ ἐγὼ μὲν εὖ ποιῶν αὐτὸν ἠξίουν εἶναί μοι φίλον, οὗτοσ δὲ ὑβρίζων καὶ παρανομῶν ᾤετο ἀναγκάσειν αὐτὸν ποιεῖν ὅ τι βούλοιτο.

ὅσα μὲν οὖν ἐκεῖνοσ κακὰ ὑπ’ αὐτοῦ πέπονθε, πολὺ ἂν ἔργον εἰή λέγειν· ὅσα δὲ εἰσ ἐμὲ αὐτὸν ἐξημάρτηκεν, ἡγοῦμαι ταῦθ’ ὑμῖν προσήκειν ἀκοῦσαι. πυθόμενοσ γὰρ ὅτι τὸ μειράκιον ἦν παρ’ ἐμοί, ἐλθὼν ἐπὶ τὴν οἰκίαν τὴν ἐμὴν νύκτωρ μεθύων, ἐκκόψασ τὰσ θύρασ εἰσῆλθεν εἰσ τὴν γυναικωνῖτιν, ἔνδον οὐσῶν τῆσ τε ἀδελφῆσ τῆσ ἐμῆσ καὶ τῶν ἀδελφιδῶν, αἳ οὕτω κοσμίωσ βεβιώκασιν ὥστε καὶ ὑπὸ τῶν οἰκείων ὁρώμεναι αἰσχύνεσθαι.

οὗτοσ τοίνυν εἰσ τοῦτο ἦλθεν ὕβρεωσ ὥστ’ οὐ πρότερον ἠθέλησεν ἀπελθεῖν, πρὶν αὐτὸν ἡγούμενοι δεινὰ ποιεῖν οἱ παραγενόμενοι καὶ οἱ μετ’ αὐτοῦ ἐλθόντεσ, ἐπὶ παῖδασ κόρασ καὶ ὀρφανὰσ εἰσιόντα, ἐξήλασαν βίᾳ.

καὶ τοσούτου ἐδέησεν αὐτῷ μεταμελῆσαι τῶν ὑβρισμένων, ὥστε ἐξευρὼν οὗ ἐδειπνοῦμεν ἀτοπώτατον πρᾶγμα καὶ ἀπιστότατον ἐποίησεν, εἰ μή τισ εἰδείη τὴν τούτου μανίαν. ἐκκαλέσασ γάρ με ἔνδοθεν, ἐπειδὴ τάχιστα ἐξῆλθον, εὐθύσ με τύπτειν ἐπεχείρησεν·

ἐπειδὴ δὲ αὐτὸν ἠμυνάμην, ἐκστὰσ ἔβαλλέ με λίθοισ. καὶ ἐμοῦ μὲν ἁμαρτάνει, Ἀριστοκρίτου δέ, ὃσ παρ’ ἐμὲ ἦλθε μετ’ αὐτοῦ, βαλὼν λίθῳ συντρίβει τὸ μέτωπον. ἐγὼ τοίνυν, ὦ βουλή, ἡγούμενοσ μὲν δεινὰ πάσχειν, αἰσχυνόμενοσ δέ, ὅπερ ἤδη καὶ πρότερον εἶπον, τῇ συμφορᾷ, ἠνειχόμην, καὶ μᾶλλον ᾑρούμην μὴ λαβεῖν τούτων τῶν ἁμαρτημάτων δίκην ἢ δόξαι τοῖσ πολίταισ ἀνόητοσ εἶναι, εἰδὼσ ὅτι τῇ μὲν τούτου πονηρίᾳ πρέποντα ἔσται τὰ πεπραγμένα, ἐμοῦ δὲ πολλοὶ καταγελάσονται τοιαῦτα πάσχοντοσ τῶν φθονεῖν εἰθισμένων, ἐάν τισ ἐν τῇ πόλει προθυμῆται χρηστὸσ εἶναι.

οὕτω δὲ σφόδρα ἠπορούμην ὅ τι χρησαίμην, ὦ βουλή, τῇ τούτου παρανομίᾳ, ὥστε ἔδοξέ μοι κράτιστον εἶναι ἀποδημῆσαι ἐκ τῆσ πόλεωσ.

λαβὼν δὴ τὸ μειράκιον ἅπαντα γὰρ δεῖ τἀληθῆ λέγειν ᾠχόμην ἐκ τῆσ πόλεωσ. ἐπειδὴ δὲ ᾤμην ἱκανὸν εἶναι τὸν χρόνον Σίμωνι ἐπιλαθέσθαι μὲν τοῦ νεανίσκου, μεταμελῆσαι δὲ τῶν πρότερον ἡμαρτημένων, ἀφικνοῦμαι πάλιν. κἀγὼ μὲν ᾠχόμην εἰσ Πειραιᾶ, οὗτοσ δ’ αἰσθόμενοσ εὐθέωσ ἥκοντα τὸν Θεόδοτον καὶ διατρίβοντα παρὰ Λυσιμάχῳ, ὃσ ᾤκει πλησίον τῆσ οἰκίασ ἧσ οὗτοσ ἐμεμίσθωτο, παρεκάλεσέ τινασ τῶν τούτου ἐπιτηδείων.

καὶ οὗτοι μὲν ἠρίστων καὶ ἔπινον, φύλακασ δὲ κατέστησαν ἐπὶ τοῦ τέγουσ, ἵν’, ὁπότε ἐξέλθοι τὸ μειράκιον, εἰσαρπάσειαν αὐτόν. ἐν δὲ τούτῳ τῷ καιρῷ ἀφικνοῦμαι ἐγὼ ἐκ Πειραιῶσ, καὶ τρέπομαι παριὼν ὡσ τὸν Λυσίμαχον· ὀλίγον δὲ χρόνον διατρίψαντεσ ἐξερχόμεθα.

οὗτοι δ’ ἤδη μεθύοντεσ ἐκπηδῶσιν ἐφ’ ἡμᾶσ καὶ οἱ μέν τινεσ αὐτῷ τῶν παραγενομένων οὐκ ἠθέλησαν συνεξαμαρτεῖν, Σίμων δὲ οὑτοσὶ καὶ Θεόφιλοσ καὶ Πρώταρχοσ καὶ Αὐτοκλῆσ εἷλκον τὸ μειράκιον. ὁ δὲ ῥίψασ τὸ ἱμάτιον ᾤχετο φεύγων. ἐγὼ δὲ ἡγούμενοσ ἐκεῖνον μὲν ἐκφεύξεσθαι, τούτουσ δ’, ἐπειδὴ τάχιστα ἐντύχοιεν ἀνθρώποισ, αἰσχυνομένουσ ἀποτρέψεσθαι ‐ ταῦτα διανοηθεὶσ ἑτέραν ὁδὸν ᾠχόμην ἀπιών·

οὕτω σφόδρ’ αὐτοὺσ ἐφυλαττόμην, καὶ πάντα τὰ ὑπὸ τούτων γιγνόμενα μεγάλην ἐμαυτῷ συμφορὰν ἐνόμιζον. κἀνταῦθα μέν, ἵνα φησὶ Σίμων τὴν μάχην γενέσθαι, οὔτε τούτων οὔτε ἡμῶν οὐδεὶσ οὔτε κατεάγη τὴν κεφαλὴν οὔτε ἄλλο κακὸν οὐδὲν ἔλαβεν, ὧν ἐγὼ τοὺσ παραγενομένουσ ὑμῖν παρέξομαι μάρτυρασ.

ὅτι μὲν τοίνυν οὗτοσ ἦν ὁ ἀδικήσασ, ὦ βουλή, καὶ ἐπιβουλεύσασ ἡμῖν, καὶ οὐκ ἐγὼ τούτῳ, ὑπὸ τῶν παραγενομένων μεμαρτύρηται ὑμῖν.

μετὰ δὲ ταῦτα τὸ μὲν μειράκιον εἰσ γναφεῖον κατέφυγεν, οὗτοι δὲ συνεισπεσόντεσ ἦγον αὐτὸν βίᾳ, βοῶντα καὶ κεκραγότα καὶ μαρτυρόμενον. συνδραμόντων δὲ ἀνθρώπων πολλῶν καὶ ἀγανακτούντων τῷ πράγματι καὶ δεινὰ φασκόντων εἶναι τὰ γιγνόμενα, τῶν μὲν λεγομένων οὐδὲν ἐφρόντιζον, Μόλωνα δὲ τὸν γναφέα καὶ ἄλλουσ τινὰσ ἐπαμύνειν ἐπιχειροῦντασ συνέκοψαν.

ἤδη δὲ αὐτοῖσ οὖσι παρὰ τὴν Λάμπωνοσ οἰκίαν ἐγὼ μόνοσ βαδίζων ἐντυγχάνω, δεινὸν δὲ ἡγησάμενοσ εἶναι καὶ αἰσχρὸν περιιδεῖν οὕτωσ ἀνόμωσ καὶ βιαίωσ ὑβρισθέντα τὸν νεανίσκον, ἐπιλαμβάνομαι αὐτοῦ.

οὗτοι δέ, διότι μὲν τοιαῦτα παρενόμουν εἰσ ἐκεῖνον, οὐκ ἠθέλησαν εἰπεῖν ἐρωτηθέντεσ, ἀφέμενοι δὲ τοῦ νεανίσκου ἔτυπτον ἐμέ. ὦ βουλή, καὶ τοῦ μειρακίου βάλλοντοσ αὐτοὺσ καὶ περὶ τοῦ σώματοσ ἀμυνομένου καὶ τούτων ἡμᾶσ βαλλόντων, ἔτι δὲ τυπτόντων αὐτὸν ὑπὸ τῆσ μέθησ καὶ ἐμοῦ ἀμυνομένου, καὶ τῶν παραγενομένων ὡσ ἀδικουμένοισ ἡμῖν ἁπάντων ἐπικουρούντων, ἐν τούτῳ τῷ θορύβῳ συντριβόμεθα τὰσ κεφαλὰσ ἅπαντεσ.

καὶ οἱ μὲν ἄλλοι οἱ μετὰ τούτου παροινήσαντεσ, ἐπειδὴ τάχιστά με εἶδον μετὰ ταῦτα, ἐδέοντό μου συγγνώμην ἔχειν, οὐχ ὡσ ἀδικούμενοι ἀλλ’ ὡσ δεινὰ πεποιηκότεσ·

καὶ ἐξ ἐκείνου τοῦ χρόνου τεττάρων ἐτῶν παρεληλυθότων οὐδέν μοι πώποτε ἐνεκάλεσεν οὐδείσ. Σίμων δ’ οὑτοσί, πάντων τῶν κακῶν αἴτιοσ γενόμενοσ, τὸν μὲν ἄλλον χρόνον ἡσυχίαν ἦγε δεδιὼσ περὶ αὑτοῦ, ἐπειδὴ δὲ δίκασ ἰδίασ ᾔσθετο κακῶσ ἀγωνισάμενον ἐξ ἀντιδόσεωσ, καταφρονήσασ μου οὑτωσὶ τολμηρῶσ εἰσ τοιοῦτον ἀγῶνά με κατέστησεν.

ὡσ οὖν καὶ ταῦτ’ ἀληθῆ λέγω, τούτων ὑμῖν τοὺσ παραγενομένουσ μάρτυρασ παρέξομαι. Μάρτυρεσ τὰ μὲν οὖν γεγενημένα καὶ ἐμοῦ καὶ τῶν μαρτύρων ἀκηκόατε· ἐβουλόμην δ’ ἄν, ὦ βουλή, Σίμωνα τὴν αὐτὴν γνώμην ἐμοὶ ἔχειν, ἵν’ ἀμφοτέρων ἡμῶν ἀκούσαντεσ τἀληθῆ ῥᾳδίωσ ἔγνωτε τὰ δίκαια.

ἐπειδὴ δὲ αὐτῷ οὐδὲν μέλει τῶν ὁρ́κων ὧν ὠμόσατο, πειράσομαι καὶ περὶ ὧν οὗτοσ ἔψευσται διδάσκειν ὑμᾶσ. ἐτόλμησε γὰρ εἰπεῖν ὡσ αὐτὸσ μὲν τριακοσίασ δραχμὰσ ἔδωκε Θεοδότῳ, συνθήκασ πρὸσ αὐτὸν ποιησάμενοσ, ἐγὼ δ’ ἐπιβουλεύσασ ἀπέστησα αὐτοῦ τὸ μειράκιον.

καίτοι ἐχρῆν αὐτόν, εἴπερ ἦν ταῦτ’ ἀληθῆ, παρακαλέσαντα μάρτυρασ ὡσ πλείστουσ κατὰ τοὺσ νόμουσ διαπράττεσθαι περὶ αὐτῶν. οὗτοσ δὲ τοιοῦτον οὐδὲν πώποτε φαίνεται ποιήσασ, ὑβρίζων δὲ καὶ τύπτων ἅμ’ ἀμφοτέρουσ ἡμᾶσ καὶ κωμάζων καὶ τὰσ θύρασ ἐκβάλλων καὶ νύκτωρ εἰσιὼν ἐπὶ γυναῖκασ ἐλευθέρασ.

ἃ χρὴ μάλιστα, ὦ βουλή, τεκμήρια νομίζειν ὅτι ψεύδεται πρὸσ ὑμᾶσ. σκέψασθε δὲ ὡσ ἄπιστα εἴρηκε.

τὴν γὰρ οὐσίαν τὴν ἑαυτοῦ ἅπασαν πεντήκοντα καὶ διακοσίων δραχμῶν ἐτιμήσατο. καίτοι θαυμαστὸν εἰ τὸν ἑταιρήσοντα πλειόνων ἐμισθώσατο ὧν αὐτὸσ τυγχάνει κεκτημένοσ. εἰσ τοῦτο δ’ ἥκει τόλμησ ὥστε οὐκ ἐξαρκεῖ περὶ τούτου μόνον αὐτῷ ψεύσασθαι, περὶ τοῦ δεδωκέναι τὸ ἀργύριον, ἀλλὰ καὶ κεκομίσθαι φησί·

καίτοι πῶσ εἰκόσ ἐστι τότε μὲν ἡμᾶσ τοιαῦτα ἐξαμαρτάνειν οἱᾶ κατηγόρηκεν οὗτοσ, ἀποστερῆσαι βουλομένουσ τὰσ τριακοσίασ δραχμάσ, ἐπειδὴ δὲ ἀπεμαχεσάμεθα, τηνικαῦτα ἀποδοῦναι τὸ ἀργύριον αὐτῷ, μήτε ἀφειμένουσ τῶν ἐγκλημάτων μήτε ἀνάγκησ ἡμῖν μηδεμιᾶσ γενομένησ; ἀλλὰ γάρ, ὦ βουλή, πάντα αὐτῷ ταῦτα σύγκειται καὶ μεμηχάνηται, καὶ δοῦναι μέν φησιν, ἵνα μὴ δοκῇ δεινὰ ποιεῖν, εἰ μηδενὸσ αὐτῷ συμβολαίου γεγενημένου τοιαῦτα ἐτόλμα ὑβρίζειν τὸ μειράκιον, ἀπειληφέναι δὲ προσποιεῖται, διότι φανερόσ ἐστιν ἐγκαλέσασ οὐδέποτ’ ἀργύριον οὐδὲ μνείαν περὶ τούτου οὐδεμίαν ποιησάμενοσ.

φησὶ δ’ ἐπὶ ταῖσ αὑτοῦ θύραισ ὑπ’ ἐμοῦ δεινῶσ διατεθῆναι τυπτόμενοσ.

φαίνεται δὲ πλεῖν ἢ τέτταρα στάδια ἀπὸ τῆσ οἰκίασ διώξασ τὸ μειράκιον οὐδὲν κακὸν ἔχων, καὶ ταῦτα πλεῖν ἢ διακοσίων ἰδόντων ἀνθρώπων ἔξαρνόσ ἐστι. λέγει δ’ ὡσ ἡμεῖσ ἤλθομεν ἐπὶ τὴν οἰκίαν τὴν τούτου ὄστρακον ἔχοντεσ, καὶ ὡσ ἠπείλουν αὐτῷ ἐγὼ ἀποκτενεῖν, καὶ ὡσ τοῦτό ἐστιν ἡ πρόνοια.

ἐγὼ δ’ ἡγοῦμαι, ὦ βουλή, ῥᾴδιον εἶναι γνῶναι ὅτι ψεύδεται, οὐ μόνον ὑμῖν τοῖσ εἰωθόσι σκοπεῖσθαι περὶ τῶν τοιούτων, ἀλλὰ καὶ τοῖσ ἄλλοισ ἅπασι. τῷ γὰρ ἂν δόξειε πιστὸν ὡσ ἐγὼ προνοηθεὶσ καὶ ἐπιβουλεύων ἦλθον ἐπὶ τὴν Σίμωνοσ οἰκίαν μεθ’ ἡμέραν, μετὰ τοῦ μειρακίου, τοσούτων ἀνθρώπων παρ’ αὐτῷ συνειλεγμένων, εἰ μὴ εἰσ τοῦτο μανίασ ἀφικόμην ὥστε ἐπιθυμεῖν εἷσ ὢν πολλοῖσ μάχεσθαι, ἄλλωσ τε καὶ εἰδὼσ ὅτι ἀσμένωσ ἄν με εἶδεν ἐπὶ ταῖσ θύραισ ταῖσ αὑτοῦ, ὃσ καὶ ἐπὶ τὴν ἐμὴν οἰκίαν φοιτῶν εἰσῄει βίᾳ, καὶ οὔτε τῆσ ἀδελφῆσ οὔτε τῶν ἀδελφιδῶν φροντίσασ ζητεῖν με ἐτόλμα, καὶ ἐξευρὼν οὗ δειπνῶν ἐτύγχανον, ἐκκαλέσασ ἔτυπτέ με;

καὶ τότε μὲν ἄρα, ἵνα μὴ περιβόητοσ εἰήν, ἡσυχίαν ἦγον, συμφορὰν ἐμαυτοῦ νομίζων τὴν τούτου πονηρίαν·

ἐπειδὴ δὲ χρόνοσ διεγένετο, πάλιν, ὡσ οὗτόσ φησιν, ἐπεθύμησα περιβόητοσ γενέσθαι; καὶ εἰ μὲν ἦν παρὰ τούτῳ τὸ μειράκιον, εἶχεν ἄν τινα λόγον τὸ ψεῦδοσ αὐτῷ ὡσ ἐγὼ διὰ τὴν ἐπιθυμίαν ἠναγκαζόμην ἀνοητότερόν τι ποιεῖν τῶν εἰκότων·

νῦν δὲ τούτῳ μὲν οὐδὲ διελέγετο, ἀλλ’ ἐμίσει πάντων ἀνθρώπων μάλιστα, παρ’ ἐμοὶ δ’ ἐτύγχανε διαιτώμενον. ὥστε τῷ ὑμῶν πιστὸν ὡσ ἐγὼ πρότερον μὲν ἐξέπλευσα ἐκ τῆσ πόλεωσ ἔχων τὸ μειράκιον, ἵνα μὴ τούτῳ μαχοίμην, ἐπειδὴ δὲ ἀφικόμην πάλιν, ἦγον αὐτὸν ἐπὶ τὴν οἰκίαν τὴν Σίμωνοσ, οὗ πλεῖστα ἔμελλον πράγματα ἕξειν;

οὕτω δὲ ἦλθον ἀπαράσκευοσ, ὥστε μήτε φίλουσ μήτε οἰκέτασ μήτε ἄλλον ἄνθρωπον παρακαλέσαι μηδένα, εἰ μὴ τοῦτό γε τὸ παιδίον, ὃ ἐπικουρῆσαι μέν μοι οὐκ ἂν ἐδύνατο, μηνῦσαι δὲ ἱκανὸν ἦν βασανιζόμενον, εἴ τι ἐγὼ ἐξημάρτανον;

ἀλλ’ εἰσ τοσοῦτον ἀμαθίασ ἀφικόμην, ὥστε ἐπιβουλεύων Σίμωνι οὐκ ἐτήρησα αὐτὸν οὗ μόνον οἱο͂́ν τ’ ἦν λαβεῖν, ἢ νύκτωρ ἢ μεθ’ ἡμέραν, ἀλλ’ ἐνταῦθα ἦλθον οὗ αὐτὸσ ἔμελλον ὑπὸ πλείστων ὀφθήσεσθαί τε καὶ συγκοπήσεσθαι, ὥσπερ κατ’ ἐμαυτοῦ τὴν πρόνοιαν ἐξευρίσκων, ἵν’ ὡσ μάλιστα ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν ὑβρισθείην;

ἔτι τοίνυν, ὦ βουλή, καὶ ἐκ τῆσ μάχησ τῆσ γενομένησ ῥᾴδιον γνῶναι ὅτι ψεύδεται.

τὸ γὰρ μειράκιον ὡσ ἔγνω, ῥῖψαν θοἰμάτιον, φεῦγον ᾤχετο, οὗτοι δὲ αὐτὸν ἐπεδίωκον, ἐγὼ δὲ ἑτέραν ἀπελθὼν ὁδὸν ᾠχόμην. καίτοι ποτέρουσ χρὴ αἰτίουσ τῶν γεγενημένων εἶναι νομίζειν, τοὺσ φεύγοντασ ἢ τοὺσ ζητοῦντασ καταλαβεῖν;

ἐγὼ μὲν γὰρ ἡγοῦμαι πᾶσιν εἶναι δῆλον ὅτι φεύγουσι μὲν οἱ περὶ αὑτῶν δεδιότεσ, διώκουσι δὲ οἱ βουλόμενοί τι ποιῆσαι κακόν. οὐ τοίνυν ταῦτα εἰκότα <μέν>, ἄλλωσ δὲ περὶ αὐτῶν πέπρακται, ἀλλὰ καταλαβόντεσ τὸ μειράκιον ἐκ τῆσ ὁδοῦ ἦγον βίᾳ, ἐντυχὼν δ’ ἐγὼ τούτων μὲν οὐχ ἡπτόμην, τοῦ μειρακίου δ’ ἐπελαμβανόμην·

οὗτοι δὲ ἐκεῖνόν τε ἦγον βίᾳ καὶ ἐμὲ ἔτυπτον. καὶ ταῦθ’ ὑμῖν ὑπὸ τῶν παραγενομένων μεμαρτύρηται. ὥστε δεινὸν εἰ περὶ τούτων ἐγὼ δόξω προνοηθῆναι, περὶ ὧν οὗτοι τυγχάνουσιν οὕτω δεινὰ καὶ παράνομα πεποιηκότεσ. τί δ’ ἄν ποτε ἔπαθον, εἰ τἀναντία τῶν νῦν γεγενημένων ἦν, εἰ πολλοὺσ ἔχων τῶν ἐπιτηδείων ἐγώ, ἀπαντήσασ Σίμωνι, ἐμαχόμην αὐτῷ καὶ ἔτυπτον αὐτὸν καὶ ἐδίωκον καὶ καταλαβὼν ἄγειν βία ἐζήτουν, ὅπου νῦν τούτου ταῦτα πεποιηκότοσ ἐγὼ εἰσ τοιοῦτον ἀγῶνα καθέστηκα, ἐν ᾧ καὶ περὶ τῆσ πατρίδοσ καὶ τῆσ οὐσίασ τῆσ ἐμαυτοῦ ἁπάσησ κινδυνεύω;

τὸ δὲ μέγιστον καὶ περιφανέστατον πάντων·

ὁ γὰρ ἀδικηθείσ καὶ ἐπιβουλευθεὶσ ὑπ’ ἐμοῦ, ὥσ φησιν, οὐκ ἐτόλμησε τεττάρων ἐτῶν ἐπισκήψασθαι εἰσ ὑμᾶσ. καὶ οἱ μέν ἄλλοι, ὅταν ἐρῶσι καὶ ἀποστερῶνται ὧν ἐπιθυμοῦσι καὶ συγκοπῶσιν, ὀργιζόμενοι παραχρῆμα τιμωρεῖσθαι ζητοῦσιν, οὗτοσ δὲ χρόνοισ ὕστερον. ὅτι μὲν οὖν, ὦ βουλή, οὐδενὸσ αἴτιόσ εἰμι τῶν γεγενημένων, ἱκανῶσ ἀποδεδεῖχθαι νομίζω·

οὕτω δὲ διάκειμαι πρὸσ τὰσ ἐκ τῶν τοιούτων πραγμάτων διαφοράσ, ὥστε ἄλλα πολλὰ ὑβρισμένοσ ὑπὸ Σίμωνοσ καὶ καταγεὶσ τὴν κεφαλὴν ὑπ’ αὐτοῦ οὐκ ἐτόλμησα αὐτῷ ἐπισκήψασθαι, ἡγούμενοσ δεινὸν εἶναι, εἰ ἄρα περὶ παίδων ἐφιλονικήσαμεν ἡμεῖσ πρὸσ ἀλλήλουσ, τούτου ἕνεκα ἐξελάσαι τινὰσ ζητῆσαι ἐκ τῆσ πατρίδοσ. ἔπειτα δὲ καὶ οὐδεμίαν ἡγούμην πρόνοιαν εἶναι τραύματοσ ὅστισ μὴ ἀποκτεῖναι βουλόμενοσ ἔτρωσε.

τίσ γὰρ οὕτωσ ἐστὶν εὐήθησ, ὅστισ ἐκ πολλοῦ προνοεῖται ὅπωσ ἕλκοσ τισ αὐτοῦ τῶν ἐχθρῶν λήψεται; ἀλλὰ δῆλον ὅτι καὶ οἱ τοὺσ νόμουσ ἐνθάδε θέντεσ, οὐκ εἴ τινεσ μαχεσάμενοι ἔτυχον ἀλλήλων κατάξαντεσ τὰσ κεφαλάσ, ἐπὶ τούτοισ ἠξίωσαν τῆσ πατρίδοσ φυγὴν ποιήσασθαι·

ἢ πολλούσ γ’ ἂν ἐξήλασαν· ἀλλ’ ὅσοι ἐπιβουλεύσαντεσ ἀποκτεῖναί τινασ ἔτρωσαν, ἀποκτεῖναι δὲ οὐκ ἐδυνήθησαν, περὶ τῶν τοιούτων τὰσ τιμωρίασ οὕτω μεγάλασ κατεστήσαντο, ἡγούμενοι, ὑπὲρ ὧν ἐβούλευσαν καὶ προὐνοήθησαν, ὑπὲρ τούτων προσήκειν αὐτοῖσ δίκην δοῦναι· εἰ δὲ μὴ κατέσχον, οὐδὲν ἧττον τό γ’ ἐκείνων πεποιῆσθαι. καὶ ταῦτα ἤδη καὶ πρότερον πολλάκισ ὑμεῖσ οὕτω διέγνωτε περὶ τῆσ προνοίασ.

καὶ γὰρ δεινὸν ἂν εἰή, εἰ ὅσοι ἐκ μέθησ καὶ φιλονικίασ ἢ ἐκ παιδιῶν ἢ ἐκ λοιδορίασ ἢ περὶ ἑταίρασ μαχόμενοι ἕλκοσ ἔλαβον, εἰ ὑπὲρ τούτων ὧν, ἐπειδὰν βέλτιον φρονήσωσιν, ἅπασι μεταμέλει, οὕτωσ καὶ ὑμεῖσ μεγάλασ καὶ δεινὰσ τὰσ τιμωρίασ ποιήσεσθε, ὥστε ἐξελαύνειν τινὰσ τῶν πολιτῶν ἐκ τῆσ πατρίδοσ. θαυμάζω δὲ μάλιστα τούτου τῆσ διανοίασ.

οὐ γὰρ τοῦ αὐτοῦ μοι δοκεῖ εἶναι ἐρᾶν τε καὶ συκοφαντεῖν, ἀλλὰ τὸ μὲν τῶν εὐηθεστέρων, τὸ δὲ τῶν πανουργοτάτων. ἐβουλόμην δ’ ἂν ἐξεῖναί μοι παρ’ ὑμῖν καὶ ἐκ τῶν ἄλλων ἐπιδεῖξαι τὴν τούτου πονηρίαν, ἵνα ἠπίστασθε ὅτι πολὺ ἂν δικαιότερον αὐτὸσ περὶ θανάτου ἠγωνίζετο ἢ ἑτέρουσ ὑπὲρ τῆσ πατρίδοσ εἰσ κίνδυνον καθίστη. τὰ μὲν οὖν ἄλλα ἐάσω· ὃ δ’ ἡγοῦμαι ὑμῖν προσήκειν ἀκοῦσαι καὶ τεκμήριον ἔσεσθαι τῆσ τούτου θρασύτητοσ καὶ τόλμησ, περὶ τούτου μνησθήσομαι.

ἐν Κορίνθῳ γάρ, ἐπειδὴ ὕστερον ἦλθε τῆσ πρὸσ τοὺσ πολεμίουσ μάχησ καὶ τῆσ εἰσ Κορώνειαν στρατείασ, ἐμάχετο τῷ ταξιάρχῳ Λάχητι καὶ ἔτυπτεν αὐτόν, καὶ πανστρατιᾷ τῶν πολιτῶν ἐξελθόντων, δόξασ ἀκοσμότατοσ εἶναι καὶ πονηρότατοσ, μόνοσ Ἀθηναίων ὑπὸ τῶν στρατηγῶν ἐξεκηρύχθη. ἔχοιμι δ’ ἂν καὶ ἄλλα πολλὰ εἰπεῖν περὶ τούτου, ἀλλ’ ἐπειδὴ παρ’ ὑμῖν οὐ νόμιμόν ἐστιν ἔξω τοῦ πράγματοσ λέγειν, ἐκεῖνο ἐνθυμεῖσθε·

οὗτοί εἰσιν οἱ βίᾳ εἰσ τὴν ἡμετέραν οἰκίαν εἰσιόντεσ, οὗτοι οἱ διώκοντεσ, οὗτοι οἱ βίᾳ ἐκ τῆσ ὁδοῦ συναρπάζοντεσ ἡμᾶσ. ὧν ὑμεῖσ μεμνημένοι τὰ δίκαια ψηφίζεσθε, καὶ μὴ περιίδητε ἐκ τῆσ πατρίδοσ ἀδίκωσ ἐκπεσόντα, ὑπὲρ ἧσ ἐγὼ πολλοὺσ κινδύνουσ κεκινδύνευκα καὶ πολλὰσ λῃτουργίασ λελῃτούργηκα, καὶ κακοῦ μὲν αὐτῇ οὐδενὸσ αἴτιοσ γεγένημαι, οὐδὲ τῶν ἐμῶν προγόνων οὐδείσ, ἀγαθῶν δὲ πολλῶν·

ὥστε δικαίωσ ἂν ὑφ’ ὑμῶν καὶ ὑπὸ τῶν ἄλλων ἐλεηθείην, οὐ μόνον εἴ τι πάθοιμι ὧν Σίμων βούλεται, ἀλλὰ καὶ ὅτι ἠναγκάσθην ἐκ τοιούτων πραγμάτων εἰσ τοιούτουσ ἀγῶνασ καταστῆναι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Lysias, Speeches, Πρὸσ Σίμωνα ἀπολογία

(리시아스, Speeches, Πρὸσ Σίμωνα ἀπολογία)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION