Lysias, Speeches, Ὑπὲρ τοῦ Ἐρατοσθένουσ φόνου ἀπολογία 27:

εἰδὼσ δ’ ἐγὼ ὅτι τηνικαῦτα ἀφιγμένοσ οὐδένα καταλήψοιτο οἴκοι τῶν ἐπιτηδείων, ἐκέλευον, συνδειπνεῖν· καὶ ἐλθόντεσ οἴκαδε ὡσ ἐμέ, ἀναβάντεσ εἰσ τὸ ὑπερῷον ἐδειπνοῦμεν. ἐπειδὴ δὲ καλῶσ αὐτῷ εἶχεν, ἐκεῖνοσ μὲν ἀπιὼν ᾤχετο, ἐγὼ δ’ ἐκάθευδον. ὁ δ’ Ἐρατοσθένησ, ὦ ἄνδρεσ, εἰσέρχεται, καὶ ἡ θεράπαινα ἐπεγείρασά με εὐθὺσ φράζει ὅτι ἔνδον ἐστί. κἀγὼ εἰπὼν ἐκείνῃ ἐπιμελεῖσθαι τῆσ θύρασ, καταβὰσ σιωπῇ ἐξέρχομαι, καὶ ἀφικνοῦμαι ὡσ τὸν καὶ τόν, καὶ τοὺσ μὲν ἔνδον κατέλαβον, τοὺσ δὲ οὐκ ἐπιδημοῦντασ ηὑρ͂ον.