Lysias, Speeches, Ὑπὲρ τοῦ Ἐρατοσθένουσ φόνου ἀπολογία 23:

κἀκείνη τὸ μὲν πρῶτον ἔξαρνοσ ἦν, καὶ ποιεῖν ἐκέλευεν ὅ τι βούλομαι· οὐδὲν γὰρ εἰδέναι· ἐπειδὴ δὲ ἐγὼ ἐμνήσθην Ἐρατοσθένουσ πρὸσ αὐτήν, καὶ εἶπον ὅτι οὗτοσ ὁ φοιτῶν εἰή πρὸσ τὴν γυναῖκα, ἐξεπλάγη ἡγησαμένη με πάντα ἀκριβῶσ ἐγνωκέναι. καὶ τότε ἤδη πρὸσ τὰ γόνατά μου πεσοῦσα, καὶ πίστιν παρ’ ἐμοῦ λαβοῦσα μηδὲν πείσεσθαι κακόν, κατηγόρει πρῶτον μὲν ὡσ μετὰ τὴν ἐκφορὰν αὐτῇ προσίοι, ἔπειτα ὡσ αὐτὴ τελευτῶσα εἰσαγγείλειε καὶ ὡσ ἐκείνη τῷ χρόνῳ πεισθείη, καὶ τὰσ εἰσόδουσ οἷσ τρόποισ προσίοιτο, καὶ ὡσ Θεσμοφορίοισ ἐμοῦ ἐν ἀγρῷ ὄντοσ ᾤχετο εἰσ τὸ ἱερὸν μετὰ τῆσ μητρὸσ τῆσ ἐκείνου·