Athenaeus, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 14

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 14)

πρὸσ ὃν Αἰμιλιανὸσ ἀπεκρίνατο· "πίνακα μὲν ἔχεισ τὸ σκεῦοσ ὠνομασμένον καὶ παρὰ Μεταγένει τῷ κωμικῷ ἐν Θουριοπέρσαισ. "τήγανον δέ, ὦ βέλτιστε, εἴρηκεν ἐν μὲν Λήροισ Φερεκράτησ οὕτωσ · "ἀπὸ τηγάνου τ’ ἔφασκεν ἀφύασ φαγεῖν. καὶ ἐν Πέρσαισ ὁ αὐτόσ· "ἐπὶ τηγάνοισ καθίσανθ’ ὑφάπτειν τοῦ φλέω. Φιλωνίδησ δ’ ἐν Κοθόρνοισ· "ὑποδέχεσθαι καὶ μαγίσι καὶ τηγάνοισ. "καὶ πάλιν ὀσφρομένην τῶν τηγάνων. "Εὔβουλοσ δ’ ἐν Ὀρθάννῃ· "ῥιπὶσ δ’ ἐγείρει φύλακασ Ἡφαίστου κύνασ θερμῇ παροξύνουσα τηγάνου πνοῇ. καὶ πάλιν πᾶσα δ’ εὔμορφοσ γυνὴ ἐρῶσα φοιτᾷ τηγάνῳ τε συντρυφᾷ. καὶ ἐν Τιτᾶσι· "προσγελῶσά τε λοπὰσ παφλάζει βαρβάρῳ λαλήματι· "πηδῶσι δ’ ἰχθῦσ ἐν μέσοισι τηγάνοισ. "τοῦ δὲ ῥήματοσ μέμνηται, Φρύνιχοσ ἐν Τραγῳδοῖσ· "ἡδὺ δ’ ἀποτηγανίζειν ἄνευ συμβολῶν. καὶ Φερεκράτησ ἐν Μυρμηκανθρώποισ φησί· "σὺ δ’ ἀποτηγανίζεισ. "Ἡγήσανδροσ δ’ ὁ Δελφὸσ Συρακοσίουσ φησὶ τὴν μὲν λοπάδα τήγανον καλεῖν, τὸ δὲ τήγανον τήγανον διὸ καὶ Θεοδωρίδαν φάναι ἔν τινι ποιηματίῳ· "τήγανον εὖ ἥψησεν ἐν ὀψητῆρι κολύμβῳ, τὴν λοπάδα τήγανον προσαγορεύων. "χωρὶσ δὲ τοῦ τ στοιχείου Ιὤνεσ ἤγανον λέγουσιν, ὡσ Ἀνακρέων χεῖρὰ τ’ ἐν ἠγάνῳ βαλεῖν. εἰσ ἐπίστασιν δέ με ἄγει, καλὲ Οὐλπιανέ, περὶ τῆσ τῶν ἀργυρωμάτων χρήσεωσ τὸ ὑπὸ Ἀλέξιδοσ ἐν Φυγάδι εἰρημένον ὅπου γάρ ἐστιν ὁ κέραμοσ μισθώσιμοσ ὁ τοῖσ μαγείροισ. "μέχρι γὰρ τῶν Μακεδονικῶν χρόνων κεραμέοισ σκεύεσιν οἱ δειπνοῦντεσ διηκονοῦντο, ὥσ φησιν ὁ ἐμὸσ Ιὄβασ. "μεταβαλόντων δ’ ἐπὶ τὸ πολυτελέστερον Ῥωμαίων τὴν δίαιταν κατὰ μίμησιν ἐκδιαιτηθεῖσα Κλεοπάτρα ἡ τὴν Αἰγύπτου καταλύσασα βασιλείαν τοὔνομα οὐ δυναμένη ἀλλάξαι ἀργυροῦν καὶ χρυσοῦν ἀπεκάλει κέραμον αὐτὸ κέραμά τ’ ἐπεδίδου τοιαῦτα ἀποφόρητα τοῖσ δειπνοῦσι· "καὶ τοῦτ’ ἦν τὸ πολυτελέστατον εἴσ τε τὸν Ῥωσικὸν εὐανθέστατον ὄντα κέραμον πέντε μνᾶσ ἡμερησίασ ἀνήλισκεν ἡ Κλεοπάτρα. "Πτολεμαῖοσ δ’ ὁ βασιλεὺσ ἐν ὀγδόῳ ὑπομνημάτων περὶ Μασσανάσσου τὸν λόγον ποιούμενοσ τοῦ Λιβύων βασιλέωσ φησὶ τάδε· "δεῖπνα Ῥωμαικῶσ ἦν κατεσκευασμένα, κεράμῳ παντὶ χορηγούμενα ἀργυρῷ· "τὰσ δὲ τῶν δευτέρων τραπέζασ ἐκόσμει τοῖσ Ἰταλικοῖσ ἐθισμοῖσ· "τὰ δὲ κανίσκια ἦν ἅπαντα χρυσᾶ, γεγονότα πρὸσ τὰ πλεκόμενα ταῖσ σχοίνοισ· "μουσικοῖσ δὲ ἐχρῆτο Ἑλληνικοῖσ. Ἀριστοφάνησ δὲ ὁ κωμῳδιοποιόσ, ὅν φησιν Ἡλιόδωροσ ὁ Ἀθηναῖοσ ἐν τοῖσ περὶ ἀκροπόλεωσ ‐ πεντεκαίδεκα δ’ ἐστὶ ταῦτα βιβλία Ναυκρατίτην εἶναι γένοσ, ἐν τῷ Πλούτῳ δράματι κατὰ τὴν τοῦ ὁμωνύμου θεοῦ ἐπιφάνειαν τοὺσ ἰχθυηρούσ φησι πίνακασ ἀργυροῦσ ἀναφανῆναι καθάπερ καὶ τὰ ἄλλα ἅπαντα, λέγων ὡδί ὀξὶσ δὲ πᾶσα καὶ λοπάδιον καὶ χύτρα χαλκῆ γέγονε· "τοὺσ δὲ πινακίσκουσ τοὺσ σαπροὺσ τοὺσ ἰχθυηροὺσ ἀργυροῦσ πάρεσθ’ ὁρᾶν. ὁ δ’ ἰπνὸσ γέγον’ ἡμῖν ἐξαπίνησ ἐλεφάντινοσ. "Πλάτων δ’ ἐν Πρέσβεσι· "κᾆτ’ ἔλαβον Ἐπικράτησ τε καὶ Φορμίσιοσ παρὰ τοῦ βασιλέωσ πλεῖστα δωροδοκήματα, ὀξύβαφα χρυσᾶ καὶ πινακίσκουσ ἀργυροῦσ. Σώφρων δ’ ἐν γυναικείοισ μίμοισ φησί· "τῶν δὲ χαλκωμάτων καὶ τῶν· "ἀργυρωμάτων ἐμάρμαιρε ἁ οἰκία. Φιλιππίδησ δ’ ἐν Ἀργυρίου ἀφανισμῷ ὡσ φορτικοῦ μέμνηται τοῦ τοιούτου καὶ σπανίου, ζηλουμένου δὲ ὑπό τινων νεοπλούτων μετοίκων ἀλλ’ ἔλεοσ ἐμπέπτωκέ τίσ μοι τῶν ὅλων ὅταν ἀπορουμένουσ μὲν ἀνθρώπουσ ἴδω ἐλευθέρουσ, μαστιγίασ δ’ ἀπ’ ἀργυροῦ πίνακοσ ἄγοντοσ μνᾶν τάριχοσ ἐνίοτε δυεῖν ὀβολῶν ἔσθοντασ ἢ τριωβόλου καὶ κάππαριν χαλκῶν τριῶν ἐν τρυβλίῳ ἄγοντι πεντήκοντα δραχμὰσ ἀργυρῷ. πρότερον δὲ φιάλην ἦν ἀνακειμένην ἰδεῖν ἐργῶδεσ ἀμέλει. "β. τοῦτο μὲν καὶ νῦν ἔτι· "ἂν γὰρ ἀναθῇ τισ, εὐθὺσ ἕτεροσ ἡρ́πασεν. "Ἄλεξισ δὲ ἐν Ἱππίσκῳ νεανίσκον παράγων ἐρῶντα καὶ ἐπιδεικνύμενον τὸν πλοῦτον τῇ ἐρωμένῃ ταῦτα ποιεῖ λέγοντα· "τοῖσ παισὶ τ’ εἶπα δύο γὰρ ἦγον οἴκοθεν τἀκπώματ’ εἰσ τὸ φανερὸν ἐκνενιτρωμένα θεῖναι, κύαθοσ δ’ ἦν ἀργυροῦσ οὗτοσ μὲν οὖν ἦγεν δύο δραχμάσ’, κυμβίον δὲ τέτταρασ ἴσωσ ἑτέρασ, ψυκτηρίδιον δὲ δέκ’ ὀβολούσ, Φιλιππίδου λεπτότερον. "β. ἀλλὰ ταῦθ’ ὅλωσ πρὸσ ἀλαζονείαν οὐ κακῶσ νενοημέν’ ἦν. οἶδα δὲ κἀγώ τινα πολίτην ἡμέτερον πτωχαλαζόνα, ὃσ δραχμῆσ ἔχων τὰ πάντα ἀργυρώματα ἐβόα καλῶν τὸν οἰκέτην ἕνα ὄντα καὶ μόνον, ὀνόμασι δὲ χρώμενον ψαμμακοσίοισ, παῖ Στρομβιχίδη, μὴ τῶν χειμερινῶν ἀργυρωμάτων ἡμῖν παραθῇσ, ἀλλὰ τῶν θερινῶν. τοιοῦτόσ ἐστι καὶ ὁ παρὰ Νικοστράτῳ ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ δράματι Βασιλεῖσ. ἀλαζὼν δ’ ἐστὶ στρατιώτησ περὶ οὗ λέγει· "λοιπή τισ ὀξίσ ἐστι καὶ ψυκτήριον τῆσ εὐπαρύφου λεπτότερον. "ἐξήλαυνον γάρ τινεσ τὸν ἄργυρον καὶ τότε εἰσ ὑμένοσ ἰδέαν. "καὶ Ἀντιφάνησ δὲ ἐν Λημνίαισ φησί παρετέθη τρίπουσ πλακοῦντα χρηστόν, ὦ πολυτίμητοι θεοί, ἔχων ἐν ἀργυρῷ τε τρυβλίῳ μέλι. "καὶ Σώπατροσ δ’ ὁ παρῳδὸσ ἐν ’Ὀρέστῃ· "σαπρὸν σίλουρον ἀργυροῦσ πίναξ ἔχων. "ἐν δὲ τῷ ἐπιγραφομένῳ δράματι Φακῇ φησιν ἀλλ’ ἀμφὶ δείπνοισ ὀξίδ’ ἀργυρᾶν ἔχει δρακοντομίμοισ ἠρμένην τορεύμασιν, οἱάν ποτ’ ἔσχε καὶ Θίβρων ὁ Ταντάλου μαλακὸν ταλάντοισ ἐκταλαντωθεὶσ ἀνήρ. Θεόπομποσ δ’ ὁ Χῖοσ ἐν ταῖσ πρὸσ Ἀλέξανδρον συμβουλαῖσ περὶ Θεοκρίτου τοῦ πολίτου τὸν λόγον ποιούμενόσ φησιν ἐξ ἀργυρωμάτων δὲ καὶ χρυσῶν πίνει καὶ τοῖσ σκεύεσιν χρῆται τοῖσ ἐπὶ τῆσ τραπέζησ ἑτέροισ τοιούτοισ, ὁ πρότερον οὐχ ὅπωσ ἐξ ἀργυρωμάτων ἔχων πίνειν ἀλλ’ οὐδὲ χαλκῶν, ἀλλ’ ἐκ κεραμέων καὶ τούτων ἐνίοτε κολοβῶν. Δίφιλοσ δ’ ἐν Ζωγράφῳ· "ἄριστον ἐπεχόρευσεν ἐκλελεγμένον, εἴ τι νέον ἢ ποθεινὸν ὀστρέων γένη παντοδαπά, λοπάδων παρατεταγμένη φάλαγξ, ὀπτῶν ἐπῇττε σωρὸσ ἀπὸ τοῦ τηγάνου, τριμμάτια τούτοισ ἐν θυϊαίσ ἀργυραῖσ. Φιλήμων Ιἀτρῷ· "καὶ γυλιὸν τιν’ ἀργυρωμάτων. "Μένανδροσ Εαὑτὸν τιμωρουμένῳ λουτρόν, θεραπαίνασ, ἀργυρώματα. "καὶ ἐν Ὑμνίδι· "ἀλλὰ τἀργυρώματα ἥκω λαβεῖν βουλόμενοσ. "Λυσίασ δ’ ἐν τῷ περὶ τοῦ χρυσοῦ τρίποδοσ, εἰ γνήσιοσ ὁ λόγοσ· "ἀργυρώματά τε ἢ χρυσώματα ἔτι ἦν διδόναι. "οἱ δ’ ἑλληνίζοντεσ λέγειν δεῖν φασιν ἀργυροῦν κόσμον καὶ χρυσοῦν κόσμον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION