헬라어 문장 검색 - ΑριστόΡηετορί2́09́

(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 9)

ἀντίκειται δὲ τῷ ἐλεεῖν μάλιστα μὲν ὃ καλοῦσι νεμεσᾶν· τῷ γὰρ λυπεῖσθαι ἐπὶ ταῖσ ἀναξίαισ κακοπραγίαισ ἀντικείμενόν ἐστι τρόπον τινὰ καὶ ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ ἤθουσ τὸ λυπεῖσθαι ἐπὶ ταῖσ ἀναξίαισ εὐπραγίαισ. καὶ ἄμφω τὰ πάθη ἤθουσ χρηστοῦ· δεῖ γὰρ ἐπὶ μὲν τοῖσ ἀναξίωσ πράττουσι κακῶσ συνάχθεσθαι καὶ ἐλεεῖν, τοῖσ δὲ εὖ νεμεσᾶν·

ἄδικον γὰρ τὸ παρὰ τὴν ἀξίαν γιγνόμενον· διὸ καὶ τοῖσ θεοῖσ ἀποδίδομεν τὸ νεμεσᾶν. δόξειε δ’ ἂν καὶ ὁ φθόνοσ τῷ ἐλεεῖν τὸν αὐτὸν ἀντικεῖσθαι τρόπον, ὡσ σύνεγγυσ ὢν καὶ ταὐτὸν τῷ νεμεσᾶν, ἔστι δ’ ἕτερον·

λύπη μὲν γὰρ ταραχώδησ καὶ ὁ φθόνοσ ἐστὶν καὶ ἐπὶ εὐπραγίᾳ, ἀλλ’ οὐ τοῦ ἀναξίου ἀλλὰ τοῦ ἴσου καὶ ὁμοίου. τὸ δὲ μὴ ὅτι αὐτῷ τι συμβήσεται ἕτερον, ἀλλὰ δι’ αὐτὸν τὸν πλησίον, ἅπασιν ὁμοίωσ δεῖ ὑπάρχειν· οὐ γὰρ ἔτι ἔσται τὸ μὲν φθόνοσ, τὸ δὲ νέμεσισ, ἀλλὰ φόβοσ, ἐὰν διὰ τοῦτο ἡ λύπη ὑπάρχῃ καὶ ἡ ταραχή, ὅτι αὐτῷ τι ἔσται φαῦλον ἀπὸ τῆσ ἐκείνου εὐπραξίασ. φανερὸν δ’ ὅτι ἀκολουθήσει καὶ τὰ ἐναντία πάθη τούτοισ·

ὁ μὲν γὰρ λυπούμενοσ ἐπὶ τοῖσ ἀναξίωσ κακοπραγοῦσιν ἡσθήσεται ἢ ἄλυποσ ἔσται ἐπὶ τοῖσ ἐναντίωσ κακοπραγοῦσιν, οἱο͂ν τοὺσ πατραλοίασ καὶ μιαιφόνουσ, ὅταν τύχωσι τιμωρίασ, οὐδεὶσ ἂν λυπηθείη χρηστόσ· δεῖ γὰρ χαίρειν ἐπὶ τοῖσ τοιούτοισ, ὡσ δ’ αὔτωσ καὶ ἐπὶ τοῖσ εὖ πράττουσι κατ’ ἀξίαν· ἄμφω γὰρ δίκαια, καὶ ποιεῖ χαίρειν τὸν ἐπιεικῆ· ἀνάγκη γὰρ ἐλπίζειν ὑπάρξαι ἂν ἅπερ τῷ ὁμοίῳ, καὶ αὑτῷ. καὶ ἔστιν τοῦ αὐτοῦ ἤθουσ ἅπαντα ταῦτα, τὰ δ’ ἐναντία τοῦ ἐναντίου·

ὁ γὰρ αὐτόσ ἐστιν ἐπιχαιρέκακοσ καὶ φθονερόσ· ἐφ’ ᾧ γάρ τισ λυπεῖται γιγνομένῳ καὶ ὑπάρχοντι, ἀναγκαῖον τοῦτον ἐπὶ τῇ στερήσει καὶ τῇ φθορᾷ τῇ τούτου χαίρειν· διὸ κωλυτικὰ μὲν ἐλέου πάντα ταῦτ’ ἐστί, διαφέρει δὲ διὰ τὰσ εἰρημένασ αἰτίασ, ὥστε πρὸσ τὸ μὴ ἐλεεινὰ ποιεῖν ἅπαντα ὁμοίωσ χρήσιμα. πρῶτον μὲν οὖν περὶ τοῦ νεμεσᾶν λέγωμεν, τίσιν τε νεμεσῶσι καὶ ἐπὶ τίσι καὶ πῶσ ἔχοντεσ αὐτοί, εἶτα μετὰ ταῦτα περὶ τῶν ἄλλων.

φανερὸν δ’ ἐκ τῶν εἰρημένων·

εἰ γάρ ἐστι τὸ νεμεσᾶν λυπεῖσθαι ἐπὶ τῷ φαινομένῳ ἀναξίωσ εὐπραγεῖν, πρῶτον μὲν δῆλον ὅτι οὐχ οἱο͂́ν τ’ ἐπὶ πᾶσι τοῖσ ἀγαθοῖσ νεμεσᾶν· οὐ γὰρ εἰ δίκαιοσ ἢ ἀνδρεῖοσ, ἢ εἰ ἀρετὴν λήψεται, νεμεσήσει τούτῳ οὐδὲ γὰρ ἔλεοι ἐπὶ τοῖσ ἐναντίοισ τούτων εἰσίν, ἀλλὰ ἐπὶ πλούτῳ καὶ δυνάμει καὶ τοῖσ τοιούτοισ, ὅσων ὡσ ἁπλῶσ εἰπεῖν ἄξιοί εἰσιν οἱ ἀγαθοὶ καὶ οἱ τὰ φύσει ἔχοντεσ ἀγαθά, οἱο͂ν εὐγένειαν καὶ κάλλοσ καὶ ὅσα τοιαῦτα.

ἐπεὶ δὲ τὸ ἀρχαῖον ἐγγύσ τι φαίνεται τοῦ φύσει, ἀνάγκη τοῖσ ταὐτὸ ἔχουσιν ἀγαθόν, ἐὰν νεωστὶ ἔχοντεσ τυγχάνωσι καὶ διὰ τοῦτο εὐπραγῶσι, μᾶλλον νεμεσᾶν·

μᾶλλον γὰρ λυποῦσιν οἱ νεωστὶ πλουτοῦντεσ τῶν πάλαι καὶ διὰ γένοσ· ὁμοίωσ δὲ καὶ ἄρχοντεσ καὶ δυνάμενοι καὶ πολύφιλοι καὶ εὔτεκνοι καὶ ὁτιοῦν τῶν τοιούτων. καὶ ἂν διὰ ταῦτα ἄλλο τι ἀγαθὸν γίγνηται αὐτοῖσ, ὡσαύτωσ· καὶ γὰρ ἐνταῦθα μᾶλλον λυποῦσιν οἱ νεόπλουτοι ἄρχοντεσ διὰ τὸν πλοῦτον ἢ οἱ ἀρχαιόπλουτοι. ὁμοίωσ δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων. αἴτιον δ’ ὅτι οἱ μὲν δοκοῦσι τὰ αὑτῶν ἔχειν οἱ δ’ οὔ·

τὸ γὰρ ἀεὶ οὕτω φαινόμενον ἔχειν ἀληθὲσ δοκεῖ, ὥστε οἱ ἕτεροι οὐ τὰ αὑτῶν ἔχειν. καὶ ἐπεὶ ἕκαστον τῶν ἀγαθῶν οὐ τοῦ τυχόντοσ ἄξιον, ἀλλά τισ ἔστιν ἀναλογία καί τι ἁρμόττον, οἱο͂ν ὅπλων κάλλοσ οὐ τῷ δικαίῳ ἁρμόττει ἀλλὰ τῷ ἀνδρείῳ, καὶ γάμοι διαφέροντεσ οὐ τοῖσ νεωστὶ πλουσίοισ ἀλλὰ τοῖσ εὐγενέσιν·

ἂν οὖν ἀγαθὸσ ὢν μὴ τοῦ ἁρμόττοντοσ τυγχάνῃ, νεμεσητόν. καὶ <τὸ> τὸν ἥττω τῷ κρείττονι ἀμφισβητεῖν, μάλιστα μὲν οὖν τοὺσ ἐν τῷ αὐτῷ, ὅθεν καὶ τοῦτ’ εἴρηται, Αἰάντοσ δ’ ἀλέεινε μάχην Τελαμωνιάδαο· Ζεὺσ γὰρ οἱ νεμέσασχ’, ὅτ’ ἀμείνονι φωτὶ μάχοιτο· εἰ δὲ μή, κἂν ὁπωσοῦν ὁ ἥττων τῷ κρείττονι, οἱο͂ν εἰ ὁ μουσικὸσ τῷ δικαίῳ· βέλτιον γὰρ ἡ δικαιοσύνη τῆσ μουσικῆσ. οἷσ μὲν οὖν νεμεσῶσι καὶ διὰ τί, ἐκ τούτων δῆλον·

ταῦτα γὰρ καὶ τὰ τοιαῦτά ἐστιν. αὐτοὶ δὲ νεμεσητικοί εἰσιν, ἐὰν ἄξιοι τυγχάνωσιν ὄντεσ τῶν μεγίστων ἀγαθῶν καὶ ταῦτα κεκτημένοι· τὸ γὰρ τῶν ὁμοίων ἠξιῶσθαι τοὺσ μὴ ὁμοίουσ οὐ δίκαιον. δεύτερον δέ, ἂν ὄντεσ ἀγαθοὶ καὶ σπουδαῖοι τυγχάνωσιν·

κρίνουσί τε γὰρ εὖ, καὶ τὰ ἄδικα μισοῦσι. καὶ ἐὰν φιλότιμοι καὶ ὀρεγόμενοί τινων πραγμάτων, καὶ μάλιστ’ <ἂν> περὶ ταῦτα φιλότιμοι ὦσιν ὧν ἕτεροι ἀνάξιοι ὄντεσ τυγχάνουσιν.

καὶ ὅλωσ οἱ ἀξιοῦντεσ αὐτοὶ αὑτοὺσ ὧν ἑτέρουσ μὴ ἀξιοῦσι, νεμεσητικοὶ τούτοισ καὶ τούτων·

διὸ καὶ οἱ ἀνδραποδώδεισ καὶ φαῦλοι καὶ ἀφιλότιμοι οὐ νεμεσητικοί· οὐδὲν γὰρ ἔστιν οὗ ἑαυτοὺσ οἰόνται ἀξίουσ εἶναι. φανερὸν δ’ ἐκ τούτων ἐπὶ ποίοισ ἀτυχοῦσι καὶ κακοπραγοῦσιν ἢ μὴ τυγχάνουσι χαίρειν ἢ ἀλύπωσ ἔχειν δεῖ·

ἐκ γὰρ τῶν εἰρημένων τὰ ἀντικείμενά ἐστι δῆλα, ὥστ’ ἐὰν τούσ τε κριτὰσ τοιούτουσ παρασκευάσῃ ὁ λόγοσ, καὶ τοὺσ ἀξιοῦντασ ἐλεεῖσθαι, καὶ ἐφ’ οἷσ ἐλεεῖσθαι, δείξῃ ἀναξίουσ ὄντασ τυγχάνειν ἀξίουσ δὲ μὴ τυγχάνειν, ἀδύνατον ἐλεεῖν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristotle, Rhetoric, Book 2, chapter 9

(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 9)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION