헬라어 문장 검색 - ΑριστόΡηετορί2́06́

(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 6)

ποῖα δ’ αἰσχύνονται καὶ ἀναισχυντοῦσιν, καὶ πρὸσ τίνασ καὶ πῶσ ἔχοντεσ, ἐκ τῶνδε δῆλον. ἔστω δὴ αἰσχύνη λύπη τισ ἢ ταραχὴ περὶ τὰ εἰσ ἀδοξίαν φαινόμενα φέρειν τῶν κακῶν, ἢ παρόντων ἢ γεγονότων ἢ μελλόντων, ἡ δ’ ἀναισχυντία ὀλιγωρία τισ καὶ ἀπάθεια περὶ τὰ αὐτὰ ταῦτα.

εἰ δή ἐστιν αἰσχύνη ἡ ὁρισθεῖσα, ἀνάγκη αἰσχύνεσθαι ἐπὶ τοῖσ τοιούτοισ τῶν κακῶν ὅσα αἰσχρὰ δοκεῖ εἶναι ἢ αὐτῷ ἢ ὧν φροντίζει·

τοιαῦτα δ’ ἐστὶν ὅσα ἀπὸ κακίασ ἔργα ἐστίν, οἱο͂ν τὸ ἀποβαλεῖν ἀσπίδα ἢ φυγεῖν· ἀπὸ δειλίασ γάρ. καὶ τὸ ἀποστερῆσαι παρακαταθήκην ἢ ἀδικῆσαι· ἀπὸ ἀδικίασ γάρ. καὶ τὸ συγγενέσθαι αἷσ οὐ δεῖ ἢ οὗ οὐ δεῖ ἢ ὅτε οὐ δεῖ·

ἀπὸ ἀκολασίασ γάρ. καὶ τὸ κερδαίνειν ἀπὸ μικρῶν ἢ αἰσχρῶν ἢ ἀπὸ ἀδυνάτων, οἱο͂ν πενήτων ἢ τεθνεώτων, ὅθεν καὶ ἡ παροιμία τὸ ἀπὸ νεκροῦ φέρειν·

ἀπὸ αἰσχροκερδείασ γὰρ καὶ ἀνελευθερίασ. καὶ τὸ μὴ βοηθεῖν, δυνάμενον, εἰσ χρήματα, ἢ ἧττον βοηθεῖν.

καὶ τὸ βοηθεῖσθαι παρὰ τῶν ἧττον εὐπόρων, καὶ δανείζεσθαι ὅτε δόξει αἰτεῖν, καὶ αἰτεῖν ὅτε ἀπαιτεῖν, καὶ ἀπαιτεῖν ὅτε αἰτεῖν, καὶ ἐπαινεῖν ἃ δόξει αἰτεῖν, καὶ τὸ ἀποτετυχηκότα μηδὲν ἧττον· πάντα γὰρ ἀνελευθερίασ ταῦτα σημεῖα, τὸ δ’ ἐπαινεῖν παρόντασ κολακείασ, καὶ τὸ τἀγαθὰ μὲν ὑπερεπαινεῖν τὰ δὲ φαῦλα συναλείφειν, καὶ τὸ ὑπεραλγεῖν ἀλγοῦντι παρόντα, καὶ τἆλλα πάντα ὅσα τοιαῦτα·

κολακείασ γὰρ σημεῖα.

καὶ τὸ μὴ ὑπομένειν πόνουσ οὓσ οἱ πρεσβύτεροι ἢ τρυφῶντεσ ἢ ἐν ἐξουσίᾳ μᾶλλον ὄντεσ ἢ ὅλωσ οἱ ἀδυνατώτεροι·

πάντα γὰρ μαλακίασ σημεῖα. καὶ τὸ ὑφ’ ἑτέρου εὖ πάσχειν, καὶ τὸ πολλάκισ, καὶ ὃ εὖ ἐποίησεν ὀνειδίζειν·

μικροψυχίασ γὰρ πάντα καὶ ταπεινότητοσ σημεῖα. καὶ τὸ περὶ αὑτοῦ πάντα λέγειν καὶ ἐπαγγέλλεσθαι, καὶ τὸ τἀλλότρια αὑτοῦ φάσκειν·

ἀλαζονείασ γάρ. ὁμοίωσ δὲ καὶ ἀπὸ τῶν ἄλλων ἑκάστησ τῶν τοῦ ἤθουσ κακιῶν τὰ ἔργα καὶ τὰ σημεῖα καὶ τὰ ὅμοια· αἰσχρὰ γὰρ καὶ ἀναίσχυντα. καὶ ἐπὶ τούτοισ τὸ τῶν καλῶν ὧν πάντεσ μετέχουσιν, ἢ οἱ ὅμοιοι πάντεσ ἢ οἱ πλεῖστοι, μὴ μετέχειν ‐ ὁμοίουσ δὲ λέγω ὁμοεθνεῖσ, πολίτασ, ἡλικιώτασ, συγγενεῖσ, ὅλωσ τοὺσ ἐξ ἴσου ‐ αἰσχρὸν γὰρ ἤδη τὸ μὴ μετέχειν οἱο͂ν παιδεύσεωσ ἐπὶ τοσοῦτον, καὶ τῶν ἄλλων ὁμοίωσ.

πάντα δὲ ταῦτα μᾶλλον, ἂν δι’ ἑαυτὸν φαίνηται· οὕτω γὰρ ἤδη ἀπὸ κακίασ μᾶλλον, ἂν αὐτὸσ ᾖ αἴτιοσ τῶν ὑπαρξάντων ἢ ὑπαρχόντων ἢ μελλόντων. πάσχοντεσ δὲ ἢ πεπονθότεσ ἢ πεισόμενοι τὰ τοιαῦτα αἰσχύνονται ὅσα εἰσ ἀτιμίαν φέρει καὶ ὀνείδη·

ταῦτα δ’ ἐστὶ τὰ εἰσ ὑπηρετήσεισ ἢ σώματοσ ἢ ἔργων αἰσχρῶν, ὧν ἐστιν τὸ ὑβρίζεσθαι. καὶ τὰ μὲν εἰσ ἀκολασίαν καὶ ἑκόντα καὶ ἄκοντα, τὰ δ’ εἰσ βίαν ἄκοντα· ἀπὸ ἀνανδρίασ γὰρ ἢ δειλίασ ἡ ὑπομονὴ καὶ τὸ μὴ ἀμύνεσθαι. ἃ μὲν οὖν αἰσχύνονται, ταῦτ’ ἐστὶ καὶ τὰ τοιαῦτα· ἐπεὶ δὲ περὶ ἀδοξίασ φαντασία ἐστὶν ἡ αἰσχύνη, καὶ ταύτησ αὐτῆσ χάριν ἀλλὰ μὴ τῶν ἀποβαινόντων, οὐδεὶσ δὲ τῆσ δόξησ φροντίζει ἀλλ’ ἢ διὰ τοὺσ δοξάζοντασ, ἀνάγκη τούτουσ αἰσχύνεσθαι ὧν λόγον ἔχει·

λόγον δὲ ἔχει τῶν θαυμαζόντων, καὶ οὓσ θαυμάζει, καὶ ὑφ’ ὧν βούλεται θαυμάζεσθαι, καὶ πρὸσ οὓσ φιλοτιμεῖται, καὶ ὧν μὴ καταφρονεῖ τῆσ δόξησ·

θαυμάζεσθαι μὲν οὖν βούλονται ὑπὸ τούτων καὶ θαυμάζουσι τούτουσ ὅσοι τι ἔχουσιν ἀγαθὸν τῶν τιμίων, ἢ παρ’ ὧν τυγχάνουσιν δεόμενοι σφόδρα τινὸσ ὧν ἐκεῖνοι κύριοι, οἱο͂ν οἱ ἐρῶντεσ·

φιλοτιμοῦνται δὲ πρὸσ τοὺσ ὁμοίουσ·

φροντίζουσι δ’ ὡσ ἀληθευόντων τῶν φρονίμων, τοιοῦτοι δ’ οἵ τε πρεσβύτεροι καὶ οἱ πεπαιδευμένοι. καὶ τὰ ἐν ὀφθαλμοῖσ καὶ τὰ ἐν φανερῷ μᾶλλον ὅθεν καὶ ἡ παροιμία τὸ ἐν ὀφθαλμοῖσ εἶναι αἰδῶ·

διὰ τοῦτο τοὺσ ἀεὶ παρεσομένουσ μᾶλλον αἰσχύνονται καὶ τοὺσ προσέχοντασ αὐτοῖσ, διὰ τὸ ἐν ὀφθαλμοῖσ ἀμφότερα. καὶ τοὺσ μὴ περὶ ταὐτὰ ἐνόχουσ·

δῆλον γὰρ ὅτι τἀναντία δοκεῖ τούτοισ. καὶ τοὺσ μὴ συγγνωμονικοὺσ τοῖσ φαινομένοισ ἁμαρτάνειν· ἃ γάρ τισ αὐτὸσ ποιεῖ, ταῦτα λέγεται τοῖσ πέλασ οὐ νεμεσᾶν, ὥστε ἃ μὴ ποιεῖ, δῆλον ὅτι νεμεσᾷ. καὶ τοὺσ ἐξαγγελτικοὺσ πολλοῖσ·

οὐδὲν γὰρ διαφέρει μὴ δοκεῖν ἢ μὴ ἐξαγγέλλειν· ἐξαγγελτικοὶ δὲ οἵ τε ἠδικημένοι, διὰ τὸ παρατηρεῖν, καὶ οἱ κακολόγοι· εἴπερ γὰρ καὶ τοὺσ μὴ ἁμαρτάνοντασ, ἔτι μᾶλλον τοὺσ ἁμαρτάνοντασ. καὶ οἷσ ἡ διατριβὴ ἐπὶ ταῖσ τῶν πέλασ ἁμαρτίαισ, οἱο͂ν χλευασταῖσ καὶ κωμῳδοποιοῖσ· κακολόγοι γάρ πωσ οὗτοι καὶ ἐξαγγελτικοί. καὶ ἐν οἷσ μηδὲν ἀποτετυχήκασιν· ὥσπερ γὰρ θαυμαζόμενοι διάκεινται· διὸ καὶ τοὺσ πρῶτον δεηθέντασ τι αἰσχύνονται ὡσ οὐδέν πω ἠδοξηκότεσ ἐν αὐτοῖσ· τοιοῦτοι δὲ οἱ ἄρτι βουλόμενοι φίλοι εἶναι τὰ γὰρ βέλτιστα τεθέανται· διὸ εὖ ἔχει ἡ τοῦ Εὐριπίδου ἀπόκρισισ πρὸσ τοὺσ Συρακοσίουσ, καὶ τῶν πάλαι γνωρίμων οἱ μηδὲν συνειδότεσ. αἰσχύνονται δὲ οὐ μόνον αὐτὰ τὰ ῥηθέντα αἰσχυντηλὰ ἀλλὰ καὶ τὰ σημεῖα, οἱο͂ν οὐ μόνον ἀφροδισιάζοντεσ ἀλλὰ καὶ τὰ σημεῖα αὐτοῦ, καὶ οὐ μόνον ποιοῦντεσ τὰ αἰσχρά, ἀλλὰ καὶ λέγοντεσ.

ὁμοίωσ δὲ οὐ τοὺσ εἰρημένουσ μόνον αἰσχύνονται, ἀλλὰ καὶ τοὺσ δηλώσοντασ αὐτοῖσ, οἱο͂ν θεράποντασ καὶ φίλουσ τούτων.

ὅλωσ δὲ οὐκ αἰσχύνονται οὔθ’ ὧν πολὺ καταφρονοῦσι τῆσ δόξησ τοῦ ἀληθεύειν οὐδεὶσ γὰρ παιδία καὶ θηρία αἰσχύνεται, οὔτε ταὐτὰ τοὺσ γνωρίμουσ καὶ τοὺσ ἀγνῶτασ, ἀλλὰ τοὺσ μὲν γνωρίμουσ τὰ πρὸσ ἀλήθειαν δοκοῦντα τοὺσ δ’ ἄπωθεν τὰ πρὸσ τὸν νόμον.

αὐτοὶ δὲ ὧδε διακείμενοι αἰσχυνθεῖεν ἄν, πρῶτον μὲν εἰ ὑπάρχοιεν πρὸσ αὐτοὺσ ἔχοντεσ οὕτωσ τινὲσ οἱούσ ἔφαμεν εἶναι οὓσ αἰσχύνονται.

ἦσαν δ’ οὗτοι ἢ <οἱ> θαυμαζόμενοι ἢ θαυμάζοντεσ ἢ ὑφ’ ὧν βούλονται θαυμάζεσθαι, ἢ ὧν δέονταί τινα χρείαν ἧσ μὴ τεύξονται ἄδοξοι ὄντεσ, καὶ οὗτοι ἢ ὁρῶντεσ ὥσπερ Κυδίασ περὶ τῆσ Σάμου κληρουχίασ ἐδημηγόρησεν· ἠξίου γὰρ ὑπολαβεῖν τοὺσ Ἀθηναίουσ περιεστάναι κύκλῳ τοὺσ Ἕλληνασ, ὡσ ὁρῶντασ καὶ μὴ μόνον ἀκουσομένουσ ἃ ἂν ψηφίσωνται, ἢ ἂν πλησίον ὦσιν οἱ τοιοῦτοι, ἢ μέλλωσιν αἰσθήσεσθαι· διὸ καὶ ὁρᾶσθαι ἀτυχοῦντεσ ὑπὸ τῶν ζηλούντων ποτὲ οὐ βούλονται· θαυμασταὶ γὰρ οἱ ζηλωταί. καὶ ὅταν ἔχωσιν ἃ καταισχύνουσιν ἔργα καὶ πράγματα ἢ αὑτῶν ἢ προγόνων ἢ ἄλλων τινῶν πρὸσ οὓσ ὑπάρχει αὐτοῖσ ἀγχιστεία τισ.

καὶ ὅλωσ ὑπὲρ ὧν αἰσχύνονται αὐτοί· εἰσὶ δ’ οὗτοι οἱ εἰρημένοι καὶ οἱ εἰσ αὐτοὺσ ἀναφερόμενοι, ἢ ὧν διδάσκαλοι ἢ σύμβουλοι γεγόνασιν, ἢ ἐὰν ὦσιν ἕτεροι ὅμοιοι πρὸσ οὓσ φιλοτιμοῦνται· πολλὰ γὰρ αἰσχυνόμενοι διὰ τοὺσ τοιούτουσ καὶ ποιοῦσι καὶ οὐ ποιοῦσιν.

καὶ μέλλοντεσ ὁρᾶσθαι καὶ ἐν φανερῷ ἀναστρέφεσθαι τοῖσ συνειδόσιν αἰσχυντηλοὶ μᾶλλον εἰσίν·

ὅθεν καὶ Ἀντιφῶν ὁ ποιητήσ, μέλλων ἀποτυμπανίζεσθαι ὑπὸ Διονυσίου, εἶπεν, ἰδὼν τοὺσ συναποθνῄσκειν μέλλοντασ ἐγκαλυπτομένουσ ὡσ ᾔεσαν διὰ τῶν πυλῶν, "τί ἐγκαλύπτεσθε; ἔφη· "ἦ μὴ αὔριόν τισ ὑμᾶσ ἴδῃ τούτων; περὶ μὲν οὖν αἰσχύνησ ταῦτα· περὶ δὲ ἀναισχυντίασ δῆλον ὡσ ἐκ τῶν ἐναντίων εὐπορήσομεν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristotle, Rhetoric, Book 2, chapter 6

(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 6)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION