헬라어 문장 검색 - ΑριστόΡηετορί2́03́

(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 3)

ἐπεὶ δὲ τὸ ὀργίζεσθαι ἐναντίον τῷ πραύ̈νεσθαι καὶ ὀργὴ πραότητι, ληπτέον πῶσ ἔχοντεσ πρᾶοί εἰσι καὶ πρὸσ τίνασ πράωσ ἔχουσι καὶ διὰ τίνων πραύ̈νονται. ἔστω δὴ πράϋνσισ κατάστασισ καὶ ἠρέμησισ ὀργῆσ.

εἰ οὖν ὀργίζονται τοῖσ ὀλιγωροῦσιν, ὀλιγωρία δ’ ἑκούσιον, φανερὸν ὅτι καὶ τοῖσ μηδὲν τούτων ποιοῦσιν ἢ ἀκουσίωσ ποιοῦσιν ἢ φαινομένοισ τοιούτοισ πρᾶοί εἰσιν.

καὶ τοῖσ τἀναντία ὧν ἐποίησαν βουλομένοισ.

καὶ ὅσοι καὶ αὐτοὶ εἰσ αὑτοὺσ τοιοῦτοι· οὐδεὶσ γὰρ αὐτὸσ αὑτοῦ δοκεῖ ὀλιγωρεῖν. καὶ τοῖσ ὁμολογοῦσι καὶ μεταμελομένοισ·

ὡσ γὰρ ἔχοντεσ δίκην τὸ λυπεῖσθαι ἐπὶ τοῖσ πεποιημένοισ παύονται τῆσ ὀργῆσ· σημεῖον δὲ ἐπὶ τῆσ τῶν οἰκετῶν κολάσεωσ· τοὺσ μὲν γὰρ ἀντιλέγοντασ καὶ ἀρνουμένουσ μᾶλλον κολάζομεν, πρὸσ δὲ τοὺσ ὁμολογοῦντασ δικαίωσ κολάζεσθαι παυόμεθα θυμούμενοι· αἴτιον δ’ ὅτι ἀναισχυντία τὸ τὰ φανερὰ ἀρνεῖσθαι, ἡ δ’ ἀναισχυντία ὀλιγωρία καὶ καταφρόνησισ· ὧν γοῦν πολὺ καταφρονοῦμεν, οὐκ αἰσχυνόμεθα.

καὶ τοῖσ ταπεινουμένοισ πρὸσ αὐτοὺσ καὶ μὴ ἀντιλέγουσιν· φαίνονται γὰρ ὁμολογεῖν ἥττουσ εἶναι, οἱ δ’ ἥττουσ φοβοῦνται, φοβούμενοσ δὲ οὐδεὶσ ὀλιγωρεῖ· ὅτι δὲ πρὸσ τοὺσ ταπεινουμένουσ παύεται ἡ ὀργή, καὶ οἱ κύνεσ δηλοῦσιν οὐ δάκνοντεσ τοὺσ καθίζοντασ. καὶ τοῖσ σπουδάζουσι πρὸσ τοὺσ σπουδάζοντασ·

δοκεῖ γὰρ σπουδάζεσθαι ἀλλ’ οὐ καταφρονεῖσθαι. καὶ τοῖσ μείζω κεχαρισμένοισ.

καὶ τοῖσ δεομένοισ καὶ παραιτουμένοισ· ταπεινότεροι γάρ. καὶ τοῖσ μὴ ὑβρισταῖσ μηδὲ χλευασταῖσ μηδ’ ὀλιγώροισ εἰσ μηδένα ἢ μὴ εἰσ χρηστοὺσ μηδ’ εἰσ τοιούτουσ οἱοῖ́ περ αὐτοί·

ὅλωσ δ’ ἐκ τῶν ἐναντίων δεῖ σκοπεῖν τὰ πραύ̈νοντα.

καὶ οὓσ φοβοῦνται ἢ αἰσχύνονται, ἑώσ ἂν οὕτωσ ἔχωσιν, οὐκ ὀργίζονται· ἀδύνατον γὰρ ἅμα φοβεῖσθαι καὶ ὀργίζεσθαι. καὶ τοῖσ δι’ ὀργὴν ποιήσασιν ἢ οὐκ ὀργίζονται ἢ ἧττον ὀργίζονται·

οὐ γὰρ δι’ ὀλιγωρίαν φαίνονται πρᾶξαι· οὐδεὶσ γὰρ ὀργιζόμενοσ ὀλιγωρεῖ· ἡ μὲν γὰρ ὀλιγωρία ἄλυπον, ἡ δ’ ὀργὴ μετὰ λύπησ. καὶ τοῖσ αἰσχυνομένοισ αὐτούσ.

καὶ ἔχοντεσ δὲ ἐναντίωσ τῷ ὀργίζεσθαι δῆλον ὅτι πρᾶοί εἰσιν, οἱο͂ν ἐν παιδιᾷ, ἐν γέλωτι, ἐν ἑορτῇ, ἐν εὐημερίᾳ, ἐν κατορθώσει, ἐν πληρώσει, ὅλωσ ἐν ἀλυπίᾳ καὶ ἡδονῇ μὴ ὑβριστικῇ καὶ ἐν ἐλπίδι ἐπιεικεῖ. ἔτι κεχρονικότεσ καὶ μὴ ὑπόγυιοι τῇ ὀργῇ ὄντεσ· παύει γὰρ ὀργὴν ὁ χρόνοσ· παύει δὲ καὶ ἑτέρου ὀργὴν μείζω ἡ παρ’ ἄλλου ληφθεῖσα τιμωρία πρότερον·

διὸ εὖ Φιλοκράτησ, εἰπόντοσ τινόσ, ὀργιζομένου τοῦ δήμου, "τί οὐκ ἀπολογεῖ; , "οὔπω γε" , ἔφη. "ἀλλὰ πότε; "ὅταν ἴδω ἄλλον διαβεβλημένον" · πρᾶοι γὰρ γίγνονται ὅταν εἰσ ἄλλον τὴν ὀργὴν ἀναλώσωσιν, ὃ συνέβη ἐπὶ Ἐργοφίλου· μᾶλλον γὰρ χαλεπαίνοντεσ ἢ Καλλισθένει ἀφεῖσαν διὰ τὸ Καλλισθένουσ τῇ προτεραίᾳ καταγνῶναι θάνατον. καὶ ἐὰν ἕλωσιν.

καὶ ἐὰν μεῖζον κακὸν πεπονθότεσ ὦσιν ἢ ὃ ὀργιζόμενοι ἂν ἔδρασαν· ὥσπερ εἰληφέναι γὰρ οἰόνται τιμωρίαν. καὶ ἐὰν ἀδικεῖν οἰώνται αὐτοὶ καὶ δικαίωσ πάσχειν, οὐ γίγνεται ἡ ὀργὴ πρὸσ τὸ δίκαιον·

οὐ γὰρ ἔτι παρὰ τὸ προσῆκον νομίζουσι πάσχειν, ἡ δ’ ὀργὴ τοῦτο ἦν· διὸ δεῖ τῷ λόγῳ προκολάζειν· ἀγανακτοῦσιν γὰρ ἧττον κολαζόμενοι καὶ οἱ δοῦλοι. καὶ ἐὰν μὴ αἰσθήσεσθαι οἰώνται ὅτι δι’ αὑτοὺσ καὶ ἀνθ’ ὧν ἔπαθον·

ἡ γὰρ ὀργὴ πρὸσ τὸν καθ’ ἕκαστόν ἐστιν· δῆλον δ’ ἐκ τοῦ ὁρισμοῦ· διὸ ὀρθῶσ πεποίηται φάσθαι Ὀδυσσῆα πτολιπόρθιον, ὡσ οὐ τετιμωρημένοσ εἰ μὴ ᾔσθετο καὶ ὑφ’ ὅτου καὶ ἀνθ’ ὅτου· ὥστε οὔτε τοῖσ ἄλλοισ ὅσοι μὴ αἰσθάνονται ὀργίζονται, οὔτε τοῖσ τεθνεῶσιν ἔτι, ὡσ πεπονθόσι τε τὸ ἔσχατον καὶ οὐκ ἀλγήσουσιν οὐδ’ αἰσθησομένοισ, οὗ οἱ ὀργιζόμενοι ἐφίενται· διὸ εὖ περὶ τοῦ Ἕκτοροσ ὁ ποιητήσ, παῦσαι βουλόμενοσ τὸν Ἀχιλλέα τῆσ ὀργῆσ τεθνεῶτοσ, κωφὴν γὰρ δὴ γαῖαν ἀεικίζει μενεαίνων. δῆλον οὖν ὅτι τοῖσ καταπραύ̈νειν βουλομένοισ ἐκ τούτων τῶν τόπων λεκτέον, αὑτοὺσ μὲν παρασκευάζουσι τοιούτουσ, οἷσ δ’ ὀργίζονται ἢ φοβεροὺσ ἢ αἰσχύνησ ἀξίουσ ἢ κεχαρισμένουσ ἢ ἄκοντασ ἢ ὑπεραλγοῦντασ τοῖσ πεποιημένοισ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristotle, Rhetoric, Book 2, chapter 3

(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 3)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION