Plutarch, De fraterno amore, section 9

(플루타르코스, De fraterno amore, section 9)

ταυτὶ μὲν οὖν ἔστω προοίμια τοῦ λόγου παντόσ. ἀρχὴν δὲ τῆσ διδασκαλίασ μὴ τὴν νέμησιν τῶν πατρῴων, ὥσπερ ἕτεροι, λάβωμεν, ἀλλὰ τὴν ἔτι ζώντων ἁμαρτανομένην τῶν γονέων ἅμιλλαν καὶ ζηλοτυπίαν. οἱ μὲν γὰρ ἔφοροι, τοῦ Ἀγησιλάου τῶν ἀποδεικνυμένων ἀεὶ γερόντων ἑκάστῳ βοῦν ἀριστεῖον πέμποντοσ, ἐζημίωσαν αὐτὸν αἰτίαν ὑπειπόντεσ ὅτι τοὺσ κοινοὺσ ἰδίουσ κτᾶται δημαγωγῶν καὶ χαριζόμενοσ· υἱῷ δ’ ἄν τισ παραινέσειε θεραπεύειν γονεῖσ μὴ κτώμενον ἑαυτῷ μόνῳ μηδ’ εἰσ ἑαυτὸν ἀποστρέφοντα τὴν εὔνοιαν. ᾧ τρόπῳ πολλοὶ καταδημαγωγοῦσι τοὺσ ἀδελφούσ, εὐπρεπῆ πρόφασιν οὐ δικαίαν δὲ τῆσ πλεονεξίασ ταύτησ ἔχοντεσ·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION