Pausanias, Description of Greece, Ἠλιακῶν Α, chapter 14

(파우사니아스, Description of Greece, Ἠλιακῶν Α, chapter 14)

ὁ δὲ ἐν Ὀλυμπίᾳ βωμὸσ παρέχεται καὶ ἄλλο τοιόνδε ἐσ θαῦμα· οἱ γὰρ ἰκτῖνεσ πεφυκότεσ ἁρπάζειν μάλιστα ὀρνίθων ἀδικοῦσιν οὐδὲν ἐν Ὀλυμπίᾳ τοὺσ θύοντασ· ἢν δὲ ἁρπάσῃ ποτὲ ἰκτῖνοσ ἤτοι σπλάγχνα ἢ τῶν κρεῶν, νενόμισται τῷ θύοντι οὐκ αἴσιον εἶναι τὸ σημεῖον. φασὶ δὲ Ἡρακλεῖ τῷ Ἀλκμήνησ θύοντι ἐν Ὀλυμπίᾳ δι’ ὄχλου μάλιστα γενέσθαι τὰσ μυίασ· ἐξευρόντα οὖν αὐτὸν ἢ καὶ ὑπ’ ἄλλου διδαχθέντα Ἀπομυίῳ θῦσαι Διί, καὶ οὕτωσ ἀποτραπῆναι τὰσ μυίασ πέραν τοῦ Ἀλφειοῦ. λέγονται δὲ κατὰ ταὐτὰ καὶ Ἠλεῖοι θύειν τῷ Ἀπομυίῳ Διί, ἐξελαύνοντεσ τῆσ Ἠλείασ Ὀλυμπίασ τὰσ μυίασ. τῆσ δὲ λεύκησ μόνησ τοῖσ ξύλοισ ἐσ τοῦ Διὸσ τὰσ θυσίασ καὶ ἀπ’ οὐδενὸσ δένδρου τῶν ἄλλων οἱ Ἠλεῖοι χρῆσθαι νομίζουσι, κατ’ ἄλλο μὲν οὐδὲν προτιμῶντεσ ἐμοὶ δοκεῖν τὴν λεύκην, ὅτι δὲ Ἡρακλῆσ ἐκόμισεν αὐτὴν ἐσ Ἕλληνασ ἐκ τῆσ Θεσπρωτίδοσ χώρασ.

καί μοι καὶ αὐτὸσ ὁ Ἡρακλῆσ ἐφαίνετο, ἡνίκα τῷ Διὶ ἔθυεν ἐν Ὀλυμπίᾳ, τῶν ἱερείων τὰ μηρία ἐπὶ λεύκησ καῦσαι ξύλων· τὴν δὲ λεύκην ὁ Ἡρακλῆσ πεφυκυῖαν παρὰ τὸν Ἀχέροντα εὑρ͂ε τὸν ἐν Θεσπρωτίᾳ ποταμόν, καὶ τοῦδε ἕνεκά φασιν αὐτὴν Ἀχερωίδα ὑπὸ Ὁμήρου καλεῖσθαι. εἶχον δὲ ἄρα καὶ ἐξ ἀρχῆσ οἱ ποταμοὶ καὶ ἐσ τόδε ἔχουσιν οὐ κατὰ τὰ αὐτὰ ἐπιτηδείωσ πρὸσ γένεσιν πόασ τε καὶ δένδρων·

ἀλλὰ πλεῖσται μὲν ὑπὸ Μαιάνδρου μυρῖκαι καὶ μάλιστα αὔξονται, Ἀσωπὸσ δὲ ὁ Βοιώτιοσ βαθυτάτασ πέφυκεν ἐκτρέφειν τὰσ σχοίνουσ, τὸ δένδρον δὲ ἡ περσεία μόνου χαίρει τοῦ Νείλου τῷ ὕδατι. οὕτω καὶ τὴν λεύκην θαῦμα οὐδὲν καὶ αἴγειρόν τε καὶ κότινον, τὴν μὲν ἐπὶ Ἀχέροντι ἀναφῦναι πρώτῳ, κότινον δὲ ἐπὶ τῷ Ἀλφειῷ, τὴν δὲ αἴγειρον γῆσ τῆσ τῶν Κελτῶν καὶ Ἠριδανοῦ τοῦ Κελτικοῦ θρέμμα εἶναι.

φέρε δή, ἐποιησάμεθα γὰρ βωμοῦ τοῦ μεγίστου μνήμην, ἐπέλθωμεν καὶ τὰ ἐσ ἅπαντασ ἐν Ὀλυμπίᾳ τοὺσ βωμούσ·

ἐπακολουθήσει δὲ ὁ λόγοσ μοι τῇ ἐσ αὐτοὺσ τάξει, καθ’ ἥντινα Ἠλεῖοι θύειν ἐπὶ τῶν βωμῶν νομίζουσι. θύουσι δὲ Ἑστίᾳ μὲν πρώτῃ, δευτέρῳ δὲ τῷ Ὀλυμπίῳ Διὶ ἰόντεσ ἐπὶ τὸν βωμὸν τὸν ἐντὸσ τοῦ ναοῦ, τρίτα δὲ <Λαοίτᾳ Διὶ καὶ Ποσειδῶνι Λαοίτᾳ· > ἐπὶ ἑνὸσ βωμοῦ καὶ αὕτη καθέστηκεν ἡ θυσία. <τέταρτα καὶ> πέμπτα Ἀρτέμιδι θύουσι καὶ Ληίτιδι Ἀθηνᾷ, ἕκτα Ἐργάνῃ·

ταύτῃ τῇ Ἐργάνῃ καὶ οἱ ἀπόγονοι Φειδίου, καλούμενοι δὲ φαιδρυνταί, γέρασ παρὰ Ἠλείων εἰληφότεσ τοῦ Διὸσ τὸ ἄγαλμα ἀπὸ τῶν προσιζανόντων καθαίρειν, οὗτοι θύουσιν ἐνταῦθα πρὶν ἢ λαμπρύνειν τὸ ἄγαλμα ἄρχονται. ἔστι δὲ Ἀθηνᾶσ καὶ ἄλλοσ βωμὸσ πλησίον τοῦ ναοῦ, καὶ Ἀρτέμιδοσ παρ’ αὐτὸν τετράγωνοσ ἀνήκων ἠρέμα ἐσ ὕψοσ. μετὰ δὲ τοὺσ κατειλεγμένουσ Ἀλφειῷ καὶ Ἀρτέμιδι θύουσιν ἐπὶ ἑνὸσ βωμοῦ·

τὸ δὲ αἴτιον τούτου παρεδήλωσε μέν που καὶ Πίνδαροσ ἐν ᾠδῇ, γράφομεν δὲ καὶ ἡμεῖσ ἐν τοῖσ λόγοισ τοῖσ Λετριναίοισ. τούτου δὲ οὐ πόρρω καὶ ἄλλοσ τῷ Ἀλφειῷ βωμὸσ πεποίηται, παρὰ δὲ αὐτόν ἐστιν Ἡφαίστου·

τοῦ δὲ Ἡφαίστου τὸν βωμόν εἰσιν Ἠλείων οἳ ὀνομάζουσιν Ἀρείου Διόσ· λέγουσι δὲ οἱ αὐτοὶ οὗτοι καὶ ὡσ Οἰνόμαοσ ἐπὶ τοῦ βωμοῦ τούτου θύοι τῷ Ἀρείῳ Διί, ὁπότε τῶν Ἱπποδαμείασ μνηστήρων καθίστασθαι μέλλοι τινὶ ἐσ ἵππων ἅμιλλαν. μετὰ τοῦτον πεποίηται μὲν Ἡρακλεῖ βωμὸσ ἐπίκλησιν Παραστάτῃ, πεποίηται δὲ καὶ τοῦ Ἡρακλέουσ τοῖσ ἀδελφοῖσ Ἐπιμήδει καὶ Ἴδᾳ καὶ Παιωναίῳ τε καὶ Ιἄσῳ·

τὸν δὲ τοῦ Ἴδα βωμὸν Ἀκεσίδα ὑπὸ ἑτέρων οἶδα καλούμενον. ἔνθα δὲ τῆσ οἰκίασ τὰ θεμέλιά ἐστι τῆσ Οἰνομάου, δύο ἐνταῦθά εἰσι βωμοί, Διόσ τε Ἑρκείου ‐ τοῦτον ὁ Οἰνόμαοσ ἐφαίνετο αὐτὸσ οἰκοδομήσασθαι ‐ , τῷ δὲ Κεραυνίῳ Διὶ ὕστερον ἐποιήσαντο ἐμοὶ δοκεῖν βωμόν, ὅτ’ ἐσ τοῦ Οἰνομάου τὴν οἰκίαν κατέσκηψεν ὁ κεραυνόσ. τὰ δὲ ἐσ τὸν μέγαν βωμὸν ὀλίγῳ μέν τι ἡμῖν πρότερόν ἐστιν εἰρημένα, καλεῖται δὲ Ὀλυμπίου Διόσ·

πρὸσ αὐτῷ δέ ἐστιν Ἀγνώστων θεῶν βωμὸσ καὶ μετὰ τοῦτον Καθαρσίου Διὸσ καὶ Νίκησ καὶ αὖθισ Διὸσ ἐπωνυμίαν Χθονίου. εἰσὶ δὲ καὶ θεῶν πάντων βωμοὶ καὶ Ἥρασ ἐπίκλησιν Ὀλυμπίασ, πεποιημένοσ τέφρασ καὶ οὗτοσ· Κλυμένου δέ φασιν αὐτὸν ἀνάθημα εἶναι. μετὰ δὲ τοῦτον Ἀπόλλωνοσ καὶ Ἑρμοῦ βωμόσ ἐστιν ἐν κοινῷ, διότι Ἑρμῆν λύρασ, Ἀπόλλωνα δὲ εὑρέτην εἶναι κιθάρασ Ἑλλήνων ἐστὶν ἐσ αὐτοὺσ λόγοσ. ἐφεξῆσ δὲ Ὁμονοίασ βωμὸσ καὶ αὖθισ Ἀθηνᾶσ, ὁ δὲ Μητρὸσ θεῶν.

τῆσ ἐσόδου δὲ τῆσ ἐσ τὸ στάδιόν εἰσιν ἐγγύτατα βωμοὶ δύο· τὸν μὲν αὐτῶν Ἑρμοῦ καλοῦσιν Ἐναγωνίου, τὸν δὲ ἕτερον Καιροῦ.

Ιὤνι δὲ οἶδα τῷ Χίῳ καὶ ὕμνον πεποιημένον Καιροῦ· γενεαλογεῖ δὲ ἐν τῷ ὕμνῳ νεώτατον παίδων Διὸσ Καιρὸν εἶναι. πλησίον δὲ τοῦ Σικυωνίων θησαυροῦ ἤτοι Κουρήτων ἢ τοῦ Ἀλκμήνησ ἐστὶν Ἡρακλέουσ· λέγεται γὰρ καὶ ἀμφότερα. ἐπὶ δὲ τῷ Γαίῳ καλουμένῳ, βωμόσ ἐστιν ἐπ’ αὐτῷ Γῆσ, τέφρασ καὶ οὗτοσ·

τὰ δὲ ἔτι ἀρχαιότερα καὶ μαντεῖον τῆσ Γῆσ αὐτόθι εἶναι λέγουσιν. ἐπὶ δὲ τοῦ ὀνομαζομένου Στομίου Θέμιδι ὁ βωμὸσ πεποίηται. τοῦ δὲ Καταιβάτου Διὸσ προβέβληται μὲν πανταχόθεν πρὸ τοῦ βωμοῦ φράγμα, ἔστι δὲ πρὸσ τῷ βωμῷ τῷ ἀπὸ τῆσ τέφρασ τῷ μεγάλῳ. μεμνήσθω δέ τισ οὐ κατὰ στοῖχον τῆσ ἱδρύσεωσ ἀριθμουμένουσ τοὺσ βωμούσ, τῇ δὲ τάξει τῇ Ἠλείων ἐσ τὰσ θυσίασ συμπερινοστοῦντα ἡμῖν τὸν λόγον. πρὸσ δὲ τῷ τεμένει τοῦ Πέλοποσ Διονύσου μὲν καὶ Χαρίτων ἐν κοινῷ, μεταξὺ δὲ αὐτῶν Μουσῶν καὶ ἐφεξῆσ τούτων Νυμφῶν ἐστι βωμόσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION