Lysias, Speeches, Κατὰ θεομνήστου, Β 10:

τίνοσ ἐγκλήματόσ μοι ὄντοσ; πότερον ὡσ δικαίωσ ἤκουσα; ἀλλ’ οὐδ’ ἂν αὐτοὶ φήσαιτε. ἀλλ’ ὡσ βελτίων οὗτοσ; ἀλλ’ οὐδ’ ἂν αὐτὸσ ἀξιώσειεν. ἀλλ’ ὅτι ἀποβεβληκὼσ τὰ ὅπλα σώσαντι δικάζομαι; ἀλλ’ οὐχ οὗτοσ ὁ λόγοσ διέσπαρται κατὰ τὴν πόλιν. μὴ δὴ κακῶσ ἀκούοντα τὰ προσήκοντα ἐλεεῖτε, μηδ’ ὑβρίζοντί τε καὶ λέγοντι παρὰ τοὺσ νόμουσ συγγνώμην ἔχετε, καὶ ταῦτα εἰσ ἄνδρα ὃσ πολλὰσ μὲν στρατηγίασ ἐστρατήγηκε, πολλοὺσ δὲ μεθ’ ὑμῶν <κινδύνουσ> κεκινδύνευκε, καὶ οὔτε τοῖσ πολεμίοισ ὑποχείριοσ γέγονεν οὔθ’ ὑμῖν εὔθυναν ὦφλεν, ἑβδομήκοντα δ’ ἐτῶν ὢν ἐπ’ ὀλιγαρχίασ ἐτελεύτησε διὰ τὴν ὑμετέραν εὔνοιαν.