헬라어 텍스트

Athenaeus, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 31

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 31)

τοῦ δὲ ὀνόματοσ τοῦ παρασίτου μνημονεύει Ἀραρὼσ ἐν Ὑμεναίῳ διὰ τούτων οὐκ ἔσθ’ ὅπωσ οὐκ εἶ παράσιτοσ, φίλτατε· ὁ δ’ Ἰσχόμαχοσ ὁδὶ τρέφων σε τυγχάνει. πολὺ δ’ ἐστὶ τὸ ὄνομα παρὰ τοῖσ νεωτέροισ. τὸ δὲ ῥῆμα παρὰ Πλάτωνι τῷ φιλοσόφῳ ἐν Λάχητι· φησὶ γάρ· "καὶ ἡμῖν τὰ μειράκια παρασιτεῖ. παρασίτων δ’ εἶναί φησι γένη δύο Ἄλεξισ ἐν Κυβερνήτῃ διὰ τούτων δύ’ ἐστί, Ναυσίνικε, παρασίτων γένη, ἓν μὲν τὸ κοινὸν καὶ κεκωμῳδημένον, οἱ μέλανεσ ἡμεῖσ. θάτερον ζῇ τοι γένοσ, σεμνοπαράσιτον ἔθνοσ εὖ καλούμενον, σατράπασ παρασίτουσ καὶ στρατηγοὺσ ἐπιφανεῖσ ὑποκρινόμενον εὖ τοῖσ βίοισ, ὀφρῦσ ἔχον χιλιοταλάντουσ ἀνακυλῖὸν τ’ οὐσίασ ι νοεῖσ σὺ τὸ γένοσ καὶ τὸ πρᾶγμα; ν.

καὶ μάλα. ρ. τούτων δ’ ἑκατέρου τῶν γενῶν ὁ μὲν τύποσ τῆσ ἐργασίασ εἷσ ἐστι, κολακείασ ἀγών ὥσπερ ἐπὶ τῶν βίων δὲ τοὺσ μὲν ἡ τύχη ἡμῶν μεγάλοισ προσένειμε, τοὺσ δ’ ἐλάττοσι εἶθ’ οἱ μὲν εὐποροῦμεν, οἱ δ’ ἀλύομεν. ἆρ’ ἐκδιδάσκω, Ναυσίνικ’;

ν, οὐκ ἀστόχωσ· ἀλλ’ ἂν σ1’· ἐπαινῶ μᾶλλον, αἰτήσεισ μέ τι.