헬라어 문장 검색 - ΑριστόΡηετορί2́11́

(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 11)

πῶσ δὲ ἔχοντεσ ζηλοῦσι καὶ τὰ ποῖα καὶ ἐπὶ τίσιν, ἐνθένδ’ ἐστὶ δῆλον· εἰ γάρ ἐστιν ζῆλοσ λύπη τισ ἐπὶ φαινομένῃ παρουσίᾳ ἀγαθῶν ἐντίμων καὶ ἐνδεχομένων αὐτῷ λαβεῖν περὶ τοὺσ ὁμοίουσ τῇ φύσει, οὐχ ὅτι ἄλλῳ ἀλλ’ ὅτι οὐχὶ καὶ αὑτῷ ἔστιν διὸ καὶ ἐπιεικέσ ἐστιν ὁ ζῆλοσ καὶ ἐπιεικῶν, τὸ δὲ φθονεῖν φαῦλον καὶ φαύλων· ὁ μὲν γὰρ αὑτὸν παρασκευάζει διὰ τὸν ζῆλον τυγχάνειν τῶν ἀγαθῶν, ὁ δὲ τὸν πλησίον μὴ ἔχειν διὰ τὸν φθόνον, ἀνάγκη δὴ ζηλωτικοὺσ μὲν εἶναι τοὺσ ἀξιοῦντασ αὑτοὺσ ἀγαθῶν ὧν μὴ ἔχουσιν, <ἐνδεχομένων αὐτοῖσ λαβεῖν>· οὐδεὶσ γὰρ ἀξιοῖ τὰ φαινόμενα ἀδύνατα διὸ οἱ νέοι καὶ οἱ μεγαλόψυχοι τοιοῦτοι. καὶ οἷσ ὑπάρχει τοιαῦτα ἀγαθὰ ἃ τῶν ἐντίμων ἄξιά ἐστιν ἀνδρῶν·

ἔστι δὲ ταῦτα πλοῦτοσ καὶ πολυφιλία καὶ ἀρχαὶ καὶ ὅσα τοιαῦτα· ὡσ γὰρ προσῆκον αὐτοῖσ ἀγαθοῖσ εἶναι, οἱᾶ προσήκει τοῖσ ἀγαθῶσ ἔχουσι, ζηλοῦσι τὰ τοιαῦτα τῶν ἀγαθῶν. καὶ οὓσ οἱ ἄλλοι ἀξιοῦσιν. καὶ ὧν πρόγονοι ἢ συγγενεῖσ ἢ οἰκεῖοι ἢ τὸ ἔθνοσ ἢ ἡ πόλισ ἔντιμοι, ζηλωτικοὶ περὶ ταῦτα·

οἰκεῖα γὰρ οἰόνται αὑτοῖσ εἶναι, καὶ ἄξιοι <εἶναι> τούτων. εἰ δ’ ἐστὶν ζηλωτὰ τὰ ἔντιμα ἀγαθά, ἀνάγκη τάσ τε ἀρετὰσ εἶναι τοιαύτασ, καὶ ὅσα τοῖσ ἄλλοισ ὠφέλιμα καὶ εὐεργετικά τιμῶσι γὰρ τοὺσ εὐεργετοῦντασ καὶ τοὺσ ἀγαθούσ, καὶ ὅσων ἀγαθῶν ἀπόλαυσισ τοῖσ πλησίον ἔστιν, οἱο͂ν πλοῦτοσ καὶ κάλλοσ μᾶλλον ὑγιείασ.

φανερὸν δὲ καὶ οἱ ζηλωτοὶ τίνεσ·

οἱ γὰρ ταῦτα καὶ τὰ τοιαῦτα κεκτημένοι ζηλωτοί· ἔστι δὲ ταῦτα τὰ εἰρημένα, οἱο͂ν ἀνδρεία σοφία ἀρχή οἱ γὰρ ἄρχοντεσ πολλοὺσ δύνανται εὖ ποιεῖν, στρατηγοί, ῥήτορεσ, πάντεσ οἱ τὰ τοιαῦτα δυνάμενοι. καὶ οἷσ πολλοὶ ὅμοιοι βούλονται εἶναι, ἢ πολλοὶ γνώριμοι, ἢ φίλοι πολλοί, ἢ οὓσ πολλοὶ θαυμάζουσιν, ἢ οὓσ αὐτοὶ θαυμάζουσιν.

καὶ ὧν ἔπαινοι καὶ ἐγκώμια λέγονται ἢ ὑπὸ ποιητῶν ἢ ὑπὸ λογογράφων.

καταφρονοῦσιν δὲ τῶν ἐναντίων· ἐναντίον γὰρ ζήλῳ καταφρόνησίσ ἐστι, καὶ τῷ ζηλοῦν τὸ καταφρονεῖν. ἀνάγκη δὲ τοὺσ οὕτωσ ἔχοντασ ὥστε ζηλῶσαί τινασ ἢ ζηλοῦσθαι καταφρονητικοὺσ εἶναι τούτων τε καὶ ἐπὶ τούτοισ ὅσοι τὰ ἐναντία κακὰ ἔχουσι τῶν ἀγαθῶν τῶν ζηλωτῶν· διὸ πολλάκισ καταφρονοῦσιν τῶν εὐτυχούντων, ὅταν ἄνευ τῶν ἐντίμων ἀγαθῶν ὑπάρχῃ αὐτοῖσ ἡ τύχη. δι’ ὧν μὲν οὖν τὰ πάθη ἐγγίγνεται καὶ διαλύεται, ἐξ ὧν αἱ πίστεισ γίγνονται περὶ αὐτῶν, εἴρηται.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristotle, Rhetoric, Book 2, chapter 11

(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 11)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION