- δεῖ δὲ πολλάκισ καὶ τὰ νοήματα μὴ πάντα ἰσχυρὰ εἶναι, ὥσπερ καὶ τὰ τῶν πολιτικῶν λόγων, ἀλλ’ ἔνια καὶ ὑφειμένωσ τιθέναι, καὶ τὰ ἥττω δοκοῦντα εἶναι, ἔνια δέ, εἰ οἱο͂́ν τε, ὡσ καὶ γέλωτοσ ἄξια ἂν φανείη, ὡσ καὶ ἐν τῷ Συμποσίῳ εὐθὺσ ἐν ἀρχῇ τοῦ λόγου φησὶν ἀλλ’ ἔμοιγε δοκεῖ τῶν καλῶν ἢ τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν οὐ μόνον τὰ μετὰ σπουδῆσ πραττόμενα ἀξιομνημόνευτα εἶναι, ἀλλὰ καὶ τὰ ἐν ταῖσ παιδιαῖσ ἤθουσ ἐχόμενόν ἐστι τὸ νόημα, ὅτι δεῖ καὶ τὰ μετὰ παιδιᾶσ πραττόμενα τῶν καλῶν τε κἀγαθῶν ἀνδρῶν ἀποδέχεσθαι. (Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, , chapter 2 7:1)
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, , chapter 2 7:1)
- ἐνταῦθα δὲ καὶ ἑτέρα τίσ ἐστιν ἀρχή, τὸ μὴ καθ’ ὑπερβολὴν εἰπεῖν, πάντεσ ἠγάσθησαν ἀλλ’ ὑφειμένωσ οἱ πολλοὶ ἠγάσθησαν. (Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, , chapter 13 13:4)
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, , chapter 13 13:4)
- ὁ δὲ Μηδοσάδησ μάλα δὴ ὑφειμένωσ· (Xenophon, Anabasis, , chapter 7 19:1)
(크세노폰, Anabasis, , chapter 7 19:1)
- ἆρ’ οὖν πρὸσ μὲν Λακεδαιμονίουσ μόνουσ οὕτωσ εἶχε τὴν γνώμην ὡσ ἄν τισ ἰδίᾳ φιλονεικῶν, πρὸσ δὲ τοὺσ ἄλλουσ ὑφειμένωσ; (Aristides, Aelius, Orationes, 22:7)
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, 22:7)