- τὴν γάρ τοι ἀρχὴν τῶν τοιούτων παρανομημάτων καὶ τὴν αἰτίαν τοῦ νοθευθῆναι ἡμῶν τὸ ξυνέδριον σύ, ὦ Ζεῦ, παρέσχεσ θνηταῖσ ἐπιμιγνύμενοσ καὶ κατιὼν παρ’ αὐτὰσ ἐν ἄλλοτε ἄλλῳ σχήματι, ὥστε ἡμᾶσ δεδιέναι μή σε καταθύσῃ τισ ξυλλαβών, ὁπόταν ταῦροσ ᾖσ, ἢ τῶν χρυσοχόων τισ κατεργάσηται χρυσὸν ὄντα, καὶ ἀντὶ Διὸσ ἢ ὁρ́μοσ ἢ ψέλιον ἢ ἐλλόβιον ἡμῖν γένῃ. (Lucian, Deorum concilium, (no name) 6:12)
(루키아노스, Deorum concilium, (no name) 6:12)
- οὐδεὶσ γὰρ ἐξ ἀρχῆσ εὐθὺσ μεγάλῳ παρανομήματι κινεῖ πολιτείαν, ἀλλὰ καὶ τὴν τῶν μειζόνων φρουρὰν καταλύουσιν οἱ προϊέμενοι τὴν ἐν τοῖσ μικροῖσ ἀκρίβειαν. (Plutarch, Aemilius Paulus, chapter 3 3:2)
(플루타르코스, Aemilius Paulus, chapter 3 3:2)
- ἑτέρωθι μὲν γὰρ ἀτυχῶν οὔπω δῆλον εἰ διὰ ταῦτα δίκην δίδωσιν ἐνταῦθα δὲ παρ’ οἷσ προὔδωκε φανερόν ἐστιν ὅτι τῶν αὑτοῦ παρανομημάτων ὑπέχει ταύτην τὴν τιμωρίαν. (Lycurgus, Speeches, 122:1)
(리쿠르고스, 연설, 122:1)
- ἀπολυθέντοσ δὲ τοῦ Σφοδρίου, καὶ τῶν Ἀθηναίων, ὡσ ἐπύθοντο, πρὸσ πόλεμον τραπομένων, σφόδρα κακῶσ ὁ Ἀγησίλαοσ ἤκουσε, δι’ ἐπιθυμίαν ἄτοπον καὶ παιδαριώδη δοκῶν ἐμποδὼν γεγονέναι κρίσει δικαίᾳ, καὶ τὴν πόλιν παραίτιον ἀπειργάσθαι παρανομημάτων τηλικούτων εἰσ τοὺσ Ἕλληνασ, ἐπεὶ δὲ τὸν Κλεόμβροτον οὐχ ἑώρα πρόθυμον ὄντα πολεμεῖν τοῖσ Θηβαίοισ, οὕτω δὴ χαίρειν τὸν νόμον ἐάσασ ᾧ πρόσθεν ἐχρῆτο περὶ τῆσ στρατείασ, αὐτὸσ εἰσ Βοιωτίαν ἐνέβαλεν ἤδη καὶ κακῶσ ἐποίει τοὺσ Θηβαίουσ καὶ πάλιν ἀντέπασχεν, ὥστε καὶ τρωθέντοσ αὐτοῦ ποτε τὸν Ἀνταλκίδαν εἰπεῖν· (Plutarch, Agesilaus, chapter 26 1:1)
(플루타르코스, Agesilaus, chapter 26 1:1)
- ἐπὶ τούτῳ δὲ τοὺσ Ἀλκμεωνίδασ τῷ παρανομήματι σχετλιάσαντασ ἐξελάσαι τὸν τύραννον. (Plutarch, De Herodoti malignitate, section 16 2:3)
(플루타르코스, De Herodoti malignitate, section 16 2:3)
- "παραίτιον γενέσθαι παρανομήματοσ ἀπαγορεύει ὁ νόμοσ, καὶ τὸ ἀδικεῖν ἐστι παρανόμημα· (Plutarch, De Stoicorum repugnantiis, section 16 3:2)
(플루타르코스, De Stoicorum repugnantiis, section 16 3:2)
- ἐν δὲ αὐταῖσ ἔστι μὲν οὐρανὸν καὶ γῆν Ἄτλασ ἀνέχων, παρέστηκε δὲ καὶ Ἡρακλῆσ ἐκδέξασθαι τὸ ἄχθοσ ἐθέλων τοῦ Ἄτλαντοσ, ἔτι δὲ Θησεύσ τε καὶ Πειρίθουσ καὶ Ἑλλάσ τε καὶ Σαλαμὶσ ἔχουσα ἐν τῇ χειρὶ τὸν ἐπὶ ταῖσ ναυσὶν ἄκραισ ποιούμενον κόσμον, Ἡρακλέουσ τε τῶν ἀγωνισμάτων τὸ ἐσ τὸν λέοντα τὸν ἐν Νεμέᾳ καὶ τὸ ἐσ Κασσάνδραν παρανόμημα Αἰάντοσ, Ἱπποδάμειά τε ἡ Οἰνομάου σὺν τῇ μητρὶ καὶ Προμηθεὺσ ἔτι ἐχόμενοσ μὲν ὑπὸ τῶν δεσμῶν, Ἡρακλῆσ δὲ ἐσ αὐτὸν ἦρται· (Pausanias, Description of Greece, , chapter 11 8:2)
(파우사니아스, Description of Greece, , chapter 11 8:2)
- ἀλλ’ ἐκεῖνο μὲν αὐτοῦ τὸ παρανόμημα πρόφασισ εὐπρεπὴσ συγγνωστὸν ἐδόκει ποιεῖν, ὁ ἀδελφὸσ Ἀσάηλοσ ἐκδεδικῆσθαι νομιζόμενοσ, τοῦ δ’ Ἀμασᾶ φόνου οὐδὲν τοιοῦτον ἔσχε παρακάλυμμα. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 7 349:2)
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 7 349:2)