Ἀδράστεια?
1군 변화 명사;
로마알파벳 전사: Adrasteia
고전 발음: [아드라스떼이아]
신약 발음: [아드라스띠아]
기본형:
Ἀδράστεια
어원: Perhaps from 부정 접두사 α, διδράσκω a name of Nemesis.
- καὶ ἐῴκει ἡ Ἀδράστεια τότε κατόπιν ἐφεστῶσά σοι εὐδοκιμοῦντι ἐφ᾿ οἷς κατηγόρεις τῶν ἄλλων, καταγελᾶν ὡς ἂν θεὸς εἰδυῖα τὴν μέλλουσάν σοι ἐς τὰ ὅμοια μεταβολὴν καὶ ὅτι οὐκ εἰς τὸν κόλπον πτύσας πρότερον ἠξίους κατηγορεῖν τῶν διὰ ποικίλας τινὰς τύχας τοιαῦτα πράττειν ὑπομενόντων. (Lucian, Apologia 16:2)
(루키아노스, Apologia 16:2)
- Ἀδράστεια μὲν ἁ Διὸς παῖς εἴργοι στομάτων φθόνον: (Euripides, Rhesus, choral, strophe 11)
(에우리피데스, Rhesus, choral, strophe 11)
- τοιαῦτα μέν σοι τῆς μακρᾶς ἀπουσίας πρᾶξαι παρέξω - σὺν δ Ἀδραστείᾳ λέγω - ἐπειδἂν ἐχθρῶν τήνδ ἐλευθέραν πόλιν θῶμεν θεοῖσί τ ἀκροθίνι ἐξέλῃς, ξὺν σοὶ στρατεύειν γῆν ἐπ Ἀργείων θέλω καὶ πᾶσαν ἐλθὼν Ἑλλάδ ἐκπέρσαι δορί, ὡς ἂν μάθωσιν ἐν μέρει πάσχειν κακῶς. (Euripides, Rhesus, episode, iambic 1:1)
(에우리피데스, Rhesus, episode, iambic 1:1)
- ἐπεὶ δὲ τὴν ὁδὸν ταύτην ῥᾴστην οὖσαν κατεῖδον καὶ διεκπαίσας ἐπὶ τῷ ἄκρῳ ἐγενόμην - ὑπῆρχε γάρ μοι, ὦ φίλη Ἀδράστεια, πάντα ἐκεῖνα ἃ προεῖπον ἐφόδια, τὸ θράσος, ἡ ἀμαθία, ἡ ἀναισχυντία - πρῶτον μὲν οὐκέτι Ποθεινὸς ὀνομάζομαι, ἀλλ ἤδη τοῖς Διὸς καὶ Λήδας παισὶν ὁμώνυμος γεγένημαι. (Lucian, Rhetorum praeceptor, (no name) 13:82)
(루키아노스, Rhetorum praeceptor, (no name) 13:82)
- ἃ μὲν γὰρ ὑπὸ τῆς πενίας ἐλαυνόμενος ποιεῖς, Ἀδράστεια φίλη, οὐκ ἄν τινι ὀνειδίσαιμι. (Lucian, Pseudologista, (no name) 27:1)
(루키아노스, Pseudologista, (no name) 27:1)