χαλαρός
First/Second declension Adjective;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
χαλαρός
χαλαρή
χαλαρόν
Structure:
χαλαρ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- slack, loose, a loose, supple, loose, languid, effeminate
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- καὶ τὸ χαλαρόν, οὕτω πωσ ὀνομάσασ καὶ τῷ ῥήματι, θερμόν. (Plutarch, De primo frigido, chapter, section 7 5:1)
- Κύστισ δὲ καὶ τὸ χαλαρὸν ἀρχοῦ ἄλλοτε μὲν ἐσ ἔκκρισιν παρεῖται, καὶ ἔστι τῶν περιττῶν ἀεὶ ἔντερα πλήρεα, κύστισ δὲ καὶ ἐσ ὄγκον μέγιστον ἀείρεται, ἄλλοτε δὲ εἰσ κάθεξιν αὐτέων, διαρρέει γὰρ τὰ περιττὰ ὡσ δι’ ἀψύχων. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, 199)
- Ἀτὰρ καὶ ἄλλωσ ὁ βοὺσ χαλαρὸν φύσει τὸ ἄρθρον τοῦτο ἔχει μᾶλλον τῶν ἄλλων ζώων‧ διὰ τοῦτο καὶ εἰλίπουν ἐστὶ μᾶλλον τῶν ἄλλων ζώων, καὶ μάλιστα ὅταν λεπτὸν καὶ γηραλέον ἐῄ. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 8.9)
- Αὐτὴ δὲ ἡ Ῥάχισ κατὰ μῆκοσ ἰθυσκόλιόσ ἐστιν‧ ἀπὸ μὲν τοῦ ἱεροῦ ὀστέου ἄχρι τοῦ μεγάλου σπονδύλου, παρ’ ὃν προσήρτηται τῶν σκελέων ἡ πρόσφυσισ, ἄχρι μὲν τούτου κυφή‧ κύστισ τε γὰρ, καὶ γοναὶ, καὶ ἀρχοῦ τὸ χαλαρὸν ἐν τουτέῳ ἔκτισται. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 45.10)
- Τοῦτο τὸ ξύλον ἑστεὸσ κωλύει τὴν ἐπίδοσιν ἐπιδιδόναι τὸ σῶμα τοῖσι πρὸσ ποδῶν ἕλκουσιν‧ ἐνίοτε γὰρ ἀρκέει αὐτὸ τὸ ξύλον τοῦτο ἀντὶ τῆσ ἄνωθεν ἀντικατατάσιοσ‧ ἐνίοτε δὲ καὶ, κατατεινομένου τοῦ σκέλεοσ ἔνθεν καὶ ἔνθεν, αὐτὸ τὸ ξύλον τοῦτο, χαλαρὸν ἐγκείμενον ἢ τῇ ἢ τῇ, ἐκμοχλεύειν ἐπιτήδειον ἂν εἰή τὴν κεφαλὴν τοῦ μηροῦ ἐσ τὸ ἔξω μέροσ. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 72.3)
- Μάλα μὲν οὖν μετεξέτεροι καταμελέουσι τῶν τοιούτων σινέων, μᾶλλον ἢ ἢν πλευρὴ κατεαγῇ αὐτέοισιν‧ ἀτὰρ καὶ ἰήσιοσ σκεθροτέρησ οἱ τοιοῦτοι δέονται, εἰ σωφρονοῖεν‧ τῇ τε γὰρ διαίτῃ ξυμφέρει ξυνεστάλθαι, ἀτρεμέειν τε τῷ σώματι ὡσ μάλιστα, ἀφροδισίων τε ἀπέχεσθαι, βρωμάτων τε λιπαρῶν, καὶ κερχνωδέων, καὶ ἰσχυρῶν πάντων, φλέβα τε κατ’ ἀγκῶνα τέμνεσθαι, σιγᾷν τε ὡσ μάλιστα, ἐπιδέεσθαί τε τὸ χωρίον τὸ φλασθὲν σπλήνεσι μὴ πολυπτύχοισι, συχνοῖσι δὲ καὶ πολὺ πλατυτέροισι πάντη τοῦ φλάσματοσ, κηρωτῇ τε ὑποχρίειν, ὀθονίοισί τε πλατέσι σὺν ταινίῃσι πλατείῃσι καὶ μαλθακῇσιν ἐπιδέειν, ἐρείδειν τε μετρίωσ, ὥστε μὴ κάρτα πεπιέχθαι φάναι τὸν ἐπιδεδεμένον, μηδ’ αὖ χαλαρόν‧ ἄρχεσθαι δὲ τὸν ἐπιδέοντα κατὰ τὸ φλάσμα, καὶ ἐρηρεῖσθαι ταύτῃ μάλιστα, τὴν δὲ ἐπίδεσιν ποιέεσθαι, ὡσ ἀπὸ δύο ἀρχέων ἐπιδέεται, ἵνα μὴ περιῤῬεπὲσ τὸ δέρμα τὸ περὶ τὰσ πλευρὰσ ἐῄ, ἀλλ’ ἰσόῤῬοπον, ἐπιδέειν δὲ ἢ καθ’ ἑκάστην ἡμέρην, ἢ παρ’ ἑτέρην. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 50.3)