συνωμότης
First declension Noun; Masculine
Transliteration:
Principal Part:
συνωμότης
συνωμότου
Structure:
συνωμοτ
(Stem)
+
ης
(Ending)
Sense
- a fellow-conspirator, confederate
Declension
First declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- Παραγενόμενοσ δὲ τῶν ἀνασωθέντων τισ ἀπήγγειλεν Ἅβραμ τῷ περάτῃ. αὐτὸσ δὲ κατῴκει παρὰ τῇ δρυί̈ τῇ Μαμβρῇ Ἀμορραίου τοῦ ἀδελφοῦ Ἐσχὼλ καὶ τοῦ ἀδελφοῦ Αὐνάν, οἳ ἦσαν συνωμόται τοῦ Ἅβραμ. (Septuagint, Liber Genesis 14:13)
- οἱ δὲ συνωμόται ̔λεγέσθω γὰρ οὕτωσ’ τῆσ μὲν φωνῆσ οὐκ ἐπαϊόντεσ αὐτοῦ, τεκμαιρόμενοι δ’ ἀφ’ ὧν ὑπενόουν μήνυσιν εἶναι τῆσ ἐπιβουλῆσ τὴν κοινολογίαν, ἀνέπεσόν τε ταῖσ γνώμαισ, καί πρὸσ ἀλλήλουσ ἔβλεψαν ἀνθομολογούμενοι διὰ τῶν προσώπων ὡσ χρὴ μὴ περιμένειν σύλληψιν, ἀλλ’ εὐθὺσ ἀποθνῄσκειν δι’ αὑτῶν. (Plutarch, Brutus, chapter 16 2:1)
- ὕπνοσ πόνοσ τε κύριοι συνωμόται δεινῆσ δρακαίνησ ἐξεκήραναν μένοσ. (Aeschylus, Eumenides, episode 9:17)
- οἱ μέν νυν κατάσκοποι οὕτω θεησάμενοί τε καὶ ἀποπεμφθέντεσ ἐνόστησαν ἐσ τὴν Εὐρώπην, οἱ δὲ συνωμόται Ἑλλήνων ἐπὶ τῷ Πέρσῃ μετὰ τὴν ἀπόπεμψιν τῶν κατασκόπων δεύτερα ἔπεμπον ἐσ Ἄργοσ ἀγγέλουσ. (Herodotus, The Histories, book 7, chapter 148 2:1)
- καὶ δὴ τετραμμένων εἰσ τὸ θέατρον εἰσόδῳ σημαίνεται Γάιοσ ἐξαναστὰσ καὶ θόρυβοσ ἦν, ἀνέστρεφον δὲ καὶ οἱ συνωμόται καὶ ἀνεωθοῦντο τὴν πληθύν, λόγῳ μὲν διὰ τὸ δυσχεραίνειν τὸν Γάιον, ἔργῳ δὲ ἐπ’ ἀδείασ βουλόμενοι ἐν ἐρημίᾳ τῶν ἀμυνουμένων καταστήσαντεσ αὐτὸν ἅπτεσθαι τῆσ σφαγῆσ. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 19 116:1)
