Hellas Alive Dictionary - συναρχω

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어

συνάρχω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: συνάρχω συνάρξω

Structure: συν (Prefix) + ά̓ρχ (Stem) + ω (Ending)

Sense

to rule jointly with
to be a colleague in office, a colleague

Conjugation

Present tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	συνάρχω	συνάρχεις	συνάρχει
	Dual		συνάρχετον	συνάρχετον
	Plural	συνάρχομεν	συνάρχετε	συνάρχουσιν*
Subjunctive	Singular	συνάρχω	συνάρχῃς	συνάρχῃ
	Dual		συνάρχητον	συνάρχητον
	Plural	συνάρχωμεν	συνάρχητε	συνάρχωσιν*
Optative	Singular	συνάρχοιμι	συνάρχοις	συνάρχοι
	Dual		συνάρχοιτον	συναρχοίτην
	Plural	συνάρχοιμεν	συνάρχοιτε	συνάρχοιεν
Imperative	Singular		συνάρχε	συναρχέτω
	Dual		συνάρχετον	συναρχέτων
	Plural		συνάρχετε	συναρχόντων, συναρχέτωσαν
Infinitive		συνάρχειν
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		συναρχων συναρχοντος	συναρχουσα συναρχουσης	συναρχον συναρχοντος
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	συνάρχομαι	συνάρχει, συνάρχῃ	συνάρχεται
	Dual		συνάρχεσθον	συνάρχεσθον
	Plural	συναρχόμεθα	συνάρχεσθε	συνάρχονται
Subjunctive	Singular	συνάρχωμαι	συνάρχῃ	συνάρχηται
	Dual		συνάρχησθον	συνάρχησθον
	Plural	συναρχώμεθα	συνάρχησθε	συνάρχωνται
Optative	Singular	συναρχοίμην	συνάρχοιο	συνάρχοιτο
	Dual		συνάρχοισθον	συναρχοίσθην
	Plural	συναρχοίμεθα	συνάρχοισθε	συνάρχοιντο
Imperative	Singular		συνάρχου	συναρχέσθω
	Dual		συνάρχεσθον	συναρχέσθων
	Plural		συνάρχεσθε	συναρχέσθων, συναρχέσθωσαν
Infinitive		συνάρχεσθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		συναρχομενος συναρχομενου	συναρχομενη συναρχομενης	συναρχομενον συναρχομενου

Future tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	συνάρξω	συνάρξεις	συνάρξει
	Dual		συνάρξετον	συνάρξετον
	Plural	συνάρξομεν	συνάρξετε	συνάρξουσιν*
Optative	Singular	συνάρξοιμι	συνάρξοις	συνάρξοι
	Dual		συνάρξοιτον	συναρξοίτην
	Plural	συνάρξοιμεν	συνάρξοιτε	συνάρξοιεν
Infinitive		συνάρξειν
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		συναρξων συναρξοντος	συναρξουσα συναρξουσης	συναρξον συναρξοντος
Middle
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	συνάρξομαι	συνάρξει, συνάρξῃ	συνάρξεται
	Dual		συνάρξεσθον	συνάρξεσθον
	Plural	συναρξόμεθα	συνάρξεσθε	συνάρξονται
Optative	Singular	συναρξοίμην	συνάρξοιο	συνάρξοιτο
	Dual		συνάρξοισθον	συναρξοίσθην
	Plural	συναρξοίμεθα	συνάρξοισθε	συνάρξοιντο
Infinitive		συνάρξεσθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		συναρξομενος συναρξομενου	συναρξομενη συναρξομενης	συναρξομενον συναρξομενου

Imperfect tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	συνῆρχον	συνῆρχες	συνῆρχεν*
	Dual		συνήρχετον	συνηρχέτην
	Plural	συνήρχομεν	συνήρχετε	συνῆρχον
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	συνηρχόμην	συνήρχου	συνήρχετο
	Dual		συνήρχεσθον	συνηρχέσθην
	Plural	συνηρχόμεθα	συνήρχεσθε	συνήρχοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

καὶ γὰρ Συρακούσασ μόνοσ εἷλε, καὶ Κελτοὺσ ἄνευ τοῦ συνάρχοντοσ ἐτρέψατο, καὶ πρὸσ Ἀννίβαν μηδενὸσ συλλαμβάνοντοσ, ἀλλὰ καὶ πάντων ἀποτρεπόντων, ἀντιταξάμενοσ καὶ μεταβαλὼν τὸ σχῆμα τοῦ πολέμου πρῶτοσ ἡγεμὼν τοῦ τολμᾶν κατέστη. (Plutarch, Comparison of Pelopidas and Marcellus, chapter 2 2:1)
ἐξελθὼν δὲ καί παραστρατοπεδεύσασ τοῖσ πολεμίοισ αὐτὸσ μὲν ἠξίου τρίβειν τὸν πόλεμον χρόνῳ, κἂν εἰ μάχησ δεήσειε ῥώσασ τὸ σῶμα διαγωνίσασθαι, Λευκίου δὲ τοῦ συνάρχοντοσ ἐπιθυμίᾳ δόξησ φερομένου πρὸσ τὸν κίνδυνον ἀκατασχέτωσ καί συνεξορμῶντοσ ἅμα ταξιάρχουσ καί λοχαγούσ, φοβηθεὶσ μὴ φθόνῳ δή τινι δοκῇ κατόρθωμα καί φιλοτιμίαν ἀφαιρεῖσθαι νέων ἀνδρῶν συνεχώρησεν ἄκων ἐκείνῳ παρατάξαι τὴν δύναμιν, αὐτὸσ δὲ διὰ τὴν ἀσθένειαν ὑπελείφθη μετ’ ὀλίγων ἐν τῷ στρατοπέδῳ. (Plutarch, Camillus, chapter 37 3:1)
τοῦτο εἰσ τὴν Ῥώμην ἀπαγγελθὲν οὐχ ἥκιστα τῷ Μαρίῳ συνέπραξε τὴν τρίτην ὑπατείαν ἅμα δὲ καὶ τῶν βαρβάρων ἔτουσ ὡρ́ᾳ προσδοκίμων ὄντων ἐβούλοντο μετὰ μηδενὸσ ἄλλου στρατηγοῦ κινδυνεῦσαι πρὸσ αὐτούσ, οὐ μὴν ἧκον ὡσ προσεδοκῶντο ταχέωσ, ἀλλὰ πάλιν διῆλθε τῷ Μαρίῳ ὁ τῆσ ὑπατείασ χρόνοσ, ἐνισταμένων δὲ τῶν ἀρχαιρεσιῶν καὶ τοῦ συνάρχοντοσ αὐτοῦ τελευτήσαντοσ, ἀπολιπὼν ἐπὶ τῶν δυνάμεων Μάνιον Ἀκύλλιον αὐτὸσ ἧκεν εἰσ Ῥώμην. (Plutarch, Caius Marius, chapter 14 6:1)
ἡ δὲ μηθὲν ἐῶσα τῶν μεγάλων εὐτυχημάτων ἄκρατον εἰσ ἡδονὴν καὶ καθαρόν, ἀλλὰ μείξει κακῶν καὶ ἀγαθῶν ποικίλλουσα τὸν ἀνθρώπινον βίον ἢ τύχη τισ ἢ νέμεσισ ἢ πραγμάτων ἀναγκαία φύσισ οὐ πολλαῖσ ὕστερον ἡμέραισ ἐπήγαγε τῷ Μαρίῳ τὴν περὶ Κάτλου τοῦ συνάρχοντοσ ἀγγελίαν, ὥσπερ ἐν εὐδίᾳ καὶ γαλήνῃ νέφοσ, αὖθισ ἕτερον φόβον καὶ χειμῶνα τῇ Ῥώμῃ περιστήσασα. (Plutarch, Caius Marius, chapter 23 1:1)
εὐθὺσ οὖν Τιγελλίνῳ μὲν τῷ συνάρχοντι προσέταξεν ἀποθέσθαι τὸ ξίφοσ, ὑποδοχὰσ δὲ ποιούμενοσ ἐδείπνιζε τοὺσ ὑπατικοὺσ καὶ τοὺσ ἡγεμονικούσ, ἔτι τὸ Γάλβα προστιθεὶσ ὄνομα ταῖσ κλήσεσιν, ἔν τε τῷ στρατοπέδῳ πολλοὺσ παρεσκεύασε λέγειν ὡσ πεμπτέον ἐστὶ πρὸσ Γάλβαν αἰτουμένουσ ἔπαρχον εἰσαεὶ Νυμφίδιον ἄνευ συνάρχοντοσ. (Plutarch, Galba, chapter 8 2:1)

Synonyms

to rule jointly with
- συνανάσσω (to rule with)

σύναρχος (a partner in office)
ἀντιστράτηγος (the enemy's general)
ὑπατεύω (to be consul)
ὑποστράτηγος (a lieutenant-general)
ὑπατικός (of or pertaining to a consul)
συνύπατος (a colleague in the consulship)
τιμητός (rateable)
δικτάτωρ (dictator)
ἀνθύπατος (proconsul)
μάλιον (a lock of hair)
ναυαρχία (the command of a fleet)
Σπαρτάκειος (of Spartacus)
δημαρχία (the office or rank of dh)
θριαμβεύω (to triumph)
τιμητεία (the censorship)
συμβατικός (tending to agreement)
τιμητικός (estimative)
ὑπατείᾱ (the office or rank of consul)
περιπέμπω (to send round)
Μαρσός (one of the Marsi)
θριαμβικός (triumphal)
ταμιεύω (to be controller)
συστράτηγος (a joint-commander)
στασιώτης (the members of a party or faction)
σεβαστός (reverenced)
ἐνεδρεύω (to lie in wait for)
διαλλακτής (a mediator)
πεντάκις (five times)
σχετλιάζω (to complain of hardship)
ἀντίπαις (like a boy or child)

Derived

ἀπάρχομαι (to make a beginning, to begin the sacrifice with, by cutting off)
ἄρχω (I am first, I begin, I lead)
ἐνάρχομαι (to begin the offering)
ἐξάρχω (to begin with, make a beginning of, to begin)
ἐπάρχω (to be governor of, to rule in addition to, to begin)
κατάρχω (to make beginning of, to lead, to begin)
προενάρχομαι (to begin before)
προκατάρχομαι (to begin, before, to begin hostilities)
προσυπάρχω (to exist besides, besides I could)
προυπάρχω (to be beforehand in, to make a beginning of, to begin with)
ὑπάρχω (to begin, make a beginning, )

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

이 저작물은 크리에이티브 커먼즈 저작자표시-비영리 4.0 국제 라이선스에 따라 이용할 수 있습니다.

bab2min@gmail.com

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어

συνάρχω

Sense

Conjugation

Present tense

Future tense

Imperfect tense

Examples

Synonyms

to rule jointly with

Related

Derived

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language English 한국어

συνάρχω

Sense

Conjugation

Present tense

Future tense

Imperfect tense

Examples

Synonyms

to rule jointly with

Related

Derived

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어