Sense

1. being the cause of, jointly with, helping, towards, to share in the guilt of, with
2. being joint-cause of, accessory to, contributing to, accomplice in

Examples

• ταῦτ’ οὖν πάντα ἔστιν τῶν συναιτίων οἷσ θεὸσ ὑπηρετοῦσιν χρῆται τὴν τοῦ ἀρίστου κατὰ τὸ δυνατὸν ἰδέαν ἀποτελῶν· (Plato, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, 183:1)
• τό τε γὰρ βίαιον ἀναγκαῖον λέγεται ἢ ποιεῖν ἢ πάσχειν τότε, ὅταν μὴ ἐνδέχηται κατὰ τὴν ὁρμὴν διὰ τὸ βιαζόμενον, ὡσ ταύτην ἀνάγκην οὖσαν δι’ ἣν μὴ ἐνδέχεται ἄλλωσ, καὶ ἐπὶ τῶν συναιτίων τοῦ ζῆν καὶ τοῦ ἀγαθοῦ ὡσαύτωσ· (Aristotle, Metaphysics, Book 5 56:2)
• σοῦ δὲ ἴσωσ ἐπιλήψονται, ἐὰν μὴ εὐλαβῇ, καὶ τοῦ ἐμοῦ ἑταίρου Ἀλκιβιάδου, ὅταν καὶ τὰ ἀρχαῖα προσαπολλύωσι πρὸσ οἷσ ἐκτήσαντο, οὐκ αἰτίων ὄντων τῶν κακῶν ἀλλ’ ἴσωσ συναιτίων. (Plato, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, 439:3)
• λοιπαὶ δέ, φαμέν, αἱ κατὰ πόλιν αὐτὴν τῶν τε συναιτίων καὶ τῶν αἰτίων, ἃσ πρώτασ ἀπ’ ἀλλήλων διαιρετέον. (Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 182:3)

Similar forms

• συναιτίους (7)
• συναίτιος (6)
• συναιτίων (4)
• συναίτια (3)
• συναίτιον (3)
• συναιτίου (3)
• συναιτίας (2)
• συναίτιοι (2)
• συναιτίοις (2)
• συναίτιοί (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.