Sense

1. being the cause of, jointly with, helping, towards, to share in the guilt of, with
2. being joint-cause of, accessory to, contributing to, accomplice in

Examples

• καὶ μὴν ὁ ἄθεοσ δεισιδαιμονίασ οὐδαμῆ συναίτιοσ , ἡ δὲ δεισιδαιμονία τῇ ἀθεότητι καὶ γενέσθαι παρέσχεν ἀρχὴν καὶ γενομένῃ δίδωσιν ἀπολογίαν, οὐκ ἀληθῆ μὲν οὐδὲ καλήν, προφάσεωσ δέ τινοσ οὐκ ἄμοιρον οὖσαν. (Plutarch, De superstitione, section 12 1:1)
• ἐξέλιπεν, ὁ δὲ δελφὶν ὑπολαβὼν ἅμα τῷ νεκρῷ συνεξέωσεν αὐτὸσ ἑαυτὸν ἐπὶ τὴν γῆν καὶ οὐκ ἀπέστη τοῦ σώματοσ, ἑώσ ἀπέθανε, δικαιώσασ μετασχεῖν ἧσ συναίτιοσ ἔδοξε γεγονέναι τελευτῆσ. (Plutarch, De sollertia animalium, chapter, section 36 16:1)
• καί, ὡσ ἐοίκεν, ὁ σύμβουλοσ καὶ ῥήτωρ ἐγὼ τῶν μὲν ἐκ λόγου καὶ τοῦ βουλεύσασθαι πραχθέντων οὐδὲν αὐτῷ συναίτιοσ εἶναι δοκῶ, τῶν δ’ ἐν τοῖσ ὅπλοισ καὶ κατὰ τὴν στρατηγίαν ἀτυχηθέντων μόνοσ αἴτιοσ εἶναι. (Demosthenes, Speeches 11-20, 308:2)
• καίτοι καὶ τούτου συναίτιοσ οὗτοσ συνειπὼν Φιλοκράτει. (Demosthenes, Speeches 11-20, 132:6)
• τὸν μὲν δὴ πλεῖστον χρόνον οὕτω διῆγεν ὁ Κῦροσ, πᾶσιν ἡδονῆσ μὲν καὶ ἀγαθοῦ τινοσ συναίτιοσ ὤν, κακοῦ δὲ οὐδενόσ. (Xenophon, Cyropaedia, , chapter 4 20:6)

Similar forms

• συναιτίους (7)
• συναίτιος (6)
• συναιτίων (4)
• συναιτίου (3)
• συναίτια (3)
• συναίτιον (3)
• συναιτίοις (2)
• συναιτίας (2)
• συναίτιοι (2)
• συναίτιοί (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.