Ancient Greek-English Dictionary Language

συναιρέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: συναιρέω συναιρήσω συνεῖλον

Structure: συν (Prefix) + αἱρέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to grasp or seize together, to seize at once
  2. to bring together, bring into small compass;, briefly, in a word
  3. to make away with, crush, to make an end of
  4. to help to take or conquer

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συναίρω συναίρεις συναίρει
Dual συναίρειτον συναίρειτον
Plural συναίρουμεν συναίρειτε συναίρουσιν*
SubjunctiveSingular συναίρω συναίρῃς συναίρῃ
Dual συναίρητον συναίρητον
Plural συναίρωμεν συναίρητε συναίρωσιν*
OptativeSingular συναίροιμι συναίροις συναίροι
Dual συναίροιτον συναιροίτην
Plural συναίροιμεν συναίροιτε συναίροιεν
ImperativeSingular συναῖρει συναιρεῖτω
Dual συναίρειτον συναιρεῖτων
Plural συναίρειτε συναιροῦντων, συναιρεῖτωσαν
Infinitive συναίρειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συναιρων συναιρουντος συναιρουσα συναιρουσης συναιρουν συναιρουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συναίρουμαι συναίρει, συναίρῃ συναίρειται
Dual συναίρεισθον συναίρεισθον
Plural συναιροῦμεθα συναίρεισθε συναίρουνται
SubjunctiveSingular συναίρωμαι συναίρῃ συναίρηται
Dual συναίρησθον συναίρησθον
Plural συναιρώμεθα συναίρησθε συναίρωνται
OptativeSingular συναιροίμην συναίροιο συναίροιτο
Dual συναίροισθον συναιροίσθην
Plural συναιροίμεθα συναίροισθε συναίροιντο
ImperativeSingular συναίρου συναιρεῖσθω
Dual συναίρεισθον συναιρεῖσθων
Plural συναίρεισθε συναιρεῖσθων, συναιρεῖσθωσαν
Infinitive συναίρεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συναιρουμενος συναιρουμενου συναιρουμενη συναιρουμενης συναιρουμενον συναιρουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συναιρήσω συναιρήσεις συναιρήσει
Dual συναιρήσετον συναιρήσετον
Plural συναιρήσομεν συναιρήσετε συναιρήσουσιν*
OptativeSingular συναιρήσοιμι συναιρήσοις συναιρήσοι
Dual συναιρήσοιτον συναιρησοίτην
Plural συναιρήσοιμεν συναιρήσοιτε συναιρήσοιεν
Infinitive συναιρήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συναιρησων συναιρησοντος συναιρησουσα συναιρησουσης συναιρησον συναιρησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συναιρήσομαι συναιρήσει, συναιρήσῃ συναιρήσεται
Dual συναιρήσεσθον συναιρήσεσθον
Plural συναιρησόμεθα συναιρήσεσθε συναιρήσονται
OptativeSingular συναιρησοίμην συναιρήσοιο συναιρήσοιτο
Dual συναιρήσοισθον συναιρησοίσθην
Plural συναιρησοίμεθα συναιρήσοισθε συναιρήσοιντο
Infinitive συναιρήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συναιρησομενος συναιρησομενου συναιρησομενη συναιρησομενης συναιρησομενον συναιρησομενου

Imperfect tense

Aorist tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to grasp or seize together

  2. to make away with

  3. to help to take or conquer

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION