Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

σθένω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: σθένω

Structure: σθέν (Stem) + ω (Ending)

Etym.: only in pres. and imperf.

Sense

  1. to have strength or might, be strong or mighty, to be strong, they who have power
  2. to have strength or power, be able

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular σθένω σθένεις σθένει
Dual σθένετον σθένετον
Plural σθένομεν σθένετε σθένουσιν*
SubjunctiveSingular σθένω σθένῃς σθένῃ
Dual σθένητον σθένητον
Plural σθένωμεν σθένητε σθένωσιν*
OptativeSingular σθένοιμι σθένοις σθένοι
Dual σθένοιτον σθενοίτην
Plural σθένοιμεν σθένοιτε σθένοιεν
ImperativeSingular σθένε σθενέτω
Dual σθένετον σθενέτων
Plural σθένετε σθενόντων, σθενέτωσαν
Infinitive σθένειν
Participle MasculineFeminineNeuter
σθενων σθενοντος σθενουσα σθενουσης σθενον σθενοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular σθένομαι σθένει, σθένῃ σθένεται
Dual σθένεσθον σθένεσθον
Plural σθενόμεθα σθένεσθε σθένονται
SubjunctiveSingular σθένωμαι σθένῃ σθένηται
Dual σθένησθον σθένησθον
Plural σθενώμεθα σθένησθε σθένωνται
OptativeSingular σθενοίμην σθένοιο σθένοιτο
Dual σθένοισθον σθενοίσθην
Plural σθενοίμεθα σθένοισθε σθένοιντο
ImperativeSingular σθένου σθενέσθω
Dual σθένεσθον σθενέσθων
Plural σθένεσθε σθενέσθων, σθενέσθωσαν
Infinitive σθένεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
σθενομενος σθενομενου σθενομενη σθενομενης σθενομενον σθενομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular έ̓σθενον έ̓σθενες έ̓σθενεν*
Dual ἐσθένετον ἐσθενέτην
Plural ἐσθένομεν ἐσθένετε έ̓σθενον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐσθενόμην ἐσθένου ἐσθένετο
Dual ἐσθένεσθον ἐσθενέσθην
Plural ἐσθενόμεθα ἐσθένεσθε ἐσθένοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἀλλ’ ἡ φρόνησισ τοῦ θεοῦ μεῖζον σθένειν ζητεῖ, τὸ γαῦρον δ’ ἐν φρεσὶν κεκτημένοι δοκοῦμεν εἶναι δαιμόνων σοφώτεροι. (Euripides, Suppliants, episode 3:9)
  • δεῖ δή με κἀκέλευστον εἰσ ὅσον σθένω μόχθου ’πικουφίζουσαν, ὡσ ῥᾷον φέρῃσ, συνεκκομίζειν σοι πόνουσ. (Euripides, episode 4:8)
  • οὐ γὰρ προσήκει τὴν ἐμαυτοῦ μοι πόλιν εὐεργετεῖν ὦ κέπφε καθ’ ὅσον ἂν σθένω; (Aristophanes, Plutus, Episode 2:18)
  • ἢν δέ τισ πρόθυμοσ ᾖ, σθένειν τὸ θεῖον μᾶλλον εἰκότωσ ἔχει. (Euripides, Iphigenia in Tauris, episode, iambic 1:7)
  • εἰ μὲν σθενόντων τῶν ἐμῶν βραχιόνων ἦν τίσ σ’ ὑβρίζων, ῥᾳδίωσ ἐπαύσατ’ ἄν· (Euripides, Heracles, episode 4:28)
  • τὸ σιγᾶν οὐ σθένω· (Euripides, Iphigenia in Aulis, episode, anapests 2:20)
  • σὺ δ’, ὦ θανών μοι πάτερ, ὅσον γ’ ἐγὼ σθένω, οὔποτε κεκλήσῃ δυσσεβὴσ ἀντ’ εὐσεβοῦσ. (Euripides, Helen, episode, dialogue 16:7)
  • οὐκοῦν, ὅταν δὴ μὴ σθένω, πεπαύσομαι. (Sophocles, Antigone, episode 3:21)

Synonyms

  1. to have strength or power

Related

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION