- μετὰ δὲ ὥς οἱ θεόθεν ἀπίκοντο νοῦσοί τε καὶ συμφοραὶ ^ καὶ ἄλγεα, μανίης μὲν ἐκείνης ἀπεπαύσατο καὶ θνητὴν ἑωυτὴν ὁμολόγεεν καὶ τοῖσιν ὑπηκόοισιν αὖτις ἐκέλευεν ἐς Ἥρην τρέπεσθαι. (Lucian, De Syria dea, (no name) 39:8)
(루키아노스, De Syria dea, (no name) 39:8)
- τὰ θεόθεν ἐπιδέτω Δίκα, τὰ δὲ παρ ἀνδράσιν τέλειά σοι φαίνεται. (Euripides, Rhesus, episode, antistrophe5)
(에우리피데스, Rhesus, episode, antistrophe5)
- οὔκουν δεινόν, εἰ γῆ μὲν κακὴ τυχοῦσα καιροῦ θεόθεν εὖ στάχυν φέρει, χρηστὴ δ ἁμαρτοῦς ὧν χρεὼν αὐτὴν τυχεῖν κακὸν δίδωσι καρπόν, ἀνθρώποις δ ἀεὶ ὁ μὲν πονηρὸς οὐδὲν ἄλλο πλὴν κακός, ὁ δ ἐσθλὸς ἐσθλός, οὐδὲ συμφορᾶς ὕπο φύσιν διέφθειρ, ἀλλὰ χρηστός ἐστ ἀεί· (Euripides, Hecuba, episode 5:5)
(에우리피데스, Hecuba, episode 5:5)
- ἐπείγετέ νυν ἐν ὅσῳ σοβαρὰ θεόθεν κατέχει πολέμου μετάτροπος αὔρα. (Aristophanes, Peace, Lyric-Scene, strophe 14)
(아리스토파네스, Peace, Lyric-Scene, strophe 14)
- λέγε, τίνα τρόπον ἔσυτο θεόθεν ἐπὶ μέλαθρα κακὰ τάδε, τλήμονάς τε παίδων τύχας· (Euripides, Heracles, episode, lyric2)
(에우리피데스, Heracles, episode, lyric2)