Sense

1. belonging to the foundation
2. (as a masculine or neuter substantive) foundation, basis

Examples

• ὅτι πῦρ ἐκκέκαυται ἐκ τοῦ θυμοῦ μου, καυθήσεται ἕως ᾅδου κάτω, καταφάγεται γῆν καὶ τὰ γενήματα αὐτῆς, φλέξει θεμέλια ὀρέων. (Septuagint, Liber Deuteronomii 32:22)
• καὶ ἐταράχθη καὶ ἐσείσθη ἡ γῆ, καὶ τὰ θεμέλια τοῦ οὐρανοῦ συνεταράχθησαν καὶ ἐσπαράχθησαν, ὅτι ἐθυμώθη Κύριος αὐτοῖς. (Septuagint, Liber II Samuelis 22:8)
• καὶ ὤφθησαν ἀφέσεις θαλάσσης, καὶ ἀπεκαλύφθη θεμέλια τῆς οἰκουμένης ἐν τῇ ἐπιτιμήσει Κυρίου, ἀπὸ πνοῆς πνεύματος θυμοῦ αὐτοῦ. (Septuagint, Liber II Samuelis 22:16)
• α καὶ ἐνετείλατο ὁ βασιλεὺς ἵνα αἴρωσι λίθους μεγάλους τιμίους εἰς τὸν θεμέλιον τοῦ οἴκου, καὶ λίθους ἀπελεκήτους. (Septuagint, Liber I Regum 6:2)
• πάντα ταῦτα ἐκ λίθων τιμίων κεκολαμμένα ἐκ διαστήματος ἔσωθεν καὶ ἐκ τοῦ θεμελίου ἕως τῶν γεισῶν καὶ ἔξωθεν εἰς τὴν αὐλὴν τὴν μεγάλην (Septuagint, Liber I Regum 7:46)
• τοῦτο δ ἐστὶ τῆς τέχνης θεμέλιος ἡμῖν: (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 8, book 8, chapter 368)
• καλοῦ γὰρ γήρως θεμέλιος ἐν παισὶν ἡ τῶν σωμάτων εὐεξία. (Plutarch, De liberis educandis, section 11 1:2)
• καὶ εἰ τὸ ἕνεκα τούτου γέγονε, καὶ τοῦτο εἰκὸς γενέσθαι, οἱο῀ν εἰ θεμέλιος, καὶ οἰκία. (Aristotle, Rhetoric, Book 2, chapter 19 25:1)
• ἡ δὲ ὅθεν πρῶτον γίγνεται ἐνυπάρχοντος, οἱο῀ν ὡς πλοίου τρόπις καὶ οἰκίας θεμέλιος, καὶ τῶν ζῴων οἱ μὲν καρδίαν οἱ δὲ ἐγκέφαλον οἱ δ ὅ τι ἂν τύχωσι τοιοῦτον ὑπολαμβάνουσιν: (Aristotle, Metaphysics, Book 5 6:2)
• ὁ μέντοι στερεὸς θεμέλιος τοῦ θεοῦ ἕστηκεν, ἔχων τὴν σφραγῖδα ταύτην Ἔγνω Κύριος τοὺς ὄντας αὐτοῦ, καί Ἀποστήτω ἀπὸ ἀδικίας πᾶς ὁ ὀνομάζων τὸ ὄνομα Κυρίου. (PROS TIMOQEON B, chapter 1 41:1)

Similar forms

• θεμέλια (50)
• θεμελίων (36)
• θεμελίους (31)
• θεμέλιον (14)
• θεμελίοις (9)
• θεμελίου (5)
• θεμέλιος (5)
• θεμέλιοι (5)
• θεμελιώσει (4)
• θεμελιῶν (3)
• θεμέλιά (3)
• θεμελίωσιν (1)
• θεμελιοῦν (1)
• θεμελιώσω (1)
• θεμελιώσας (1)
• ΘΕΜΕΛΙΟΙ (1)
• θεμελιοῦτε? (1)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary