Ancient Greek-English Dictionary Language

θεμέλιος

First/Second declension Adjective; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: θεμέλιος θεμέλιος θεμέλιον

Structure: θεμελι (Stem) + ος (Ending)

Etym.: QE, Root of ti/qhmi

Sense

  1. belonging to the foundation
  2. (as a masculine or neuter substantive) foundation, basis

Examples

  • τότε ὁ Σαβανάσσαροσ παραγενόμενοσ ἀνεβάλετο τοὺσ θεμελίουσ τοῦ οἴκου Κυρίου τοῦ ἐν Ἱερουσαλήμ, καὶ ἀπ̓ ἐκείνου μέχρι τοῦ νῦν οἰκοδομούμενοσ οὐκ ἔλαβε συντέλειαν. (Septuagint, Liber Esdrae I 6:19)
  • γνωστὸν ἔστω τῷ βασιλεῖ ὅτι οἱ Ἰουδαῖοι οἱ ἀναβάντεσ ἀπὸ σοῦ πρὸσ ἡμᾶσ ἤλθοσαν εἰσ Ἱερουσαλὴμ τὴν πόλιν τὴν ἀποστάτιν καὶ πονηράν, ἣν οἰκοδομοῦσι, καὶ τὰ τείχη αὐτῆσ κατηρτισμένα εἰσί, καὶ θεμελίουσ αὐτῆσ ἀνύψωσαν. (Septuagint, Liber Esdrae II 4:12)
  • τότε Σαβανασὰρ ἐκεῖνοσ ἦλθε καὶ ἔδωκε θεμελίουσ τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ ἐν Ἱερουσαλήμ. καὶ ἀπὸ τότε ἕωσ τοῦ νῦν ᾠκοδομήθη καὶ οὐκ ἐτελέσθη. (Septuagint, Liber Esdrae II 5:16)
  • οὐδεὶσ γοῦν οὕτω γεννάδασ ἐστὶ καὶ ἀδαμάντινον τεῖχοσ τῆσ ψυχῆσ προβεβλημένοσ, ὃσ οὐκ ἂν ἐνδοίη πρὸσ τὰσ τῆσ κολακείασ προσβολάσ, καὶ ταῦτα ὑπορυττούσησ καὶ τοὺσ θεμελίουσ ὑφαιρούσησ τῆσ διαβολῆσ. (Lucian, Calumniae non temere credundum, (no name) 20:3)
  • κἀκεῖνοι γὰρ καὶ νεὼν αὐτίκα ἐψηφίσαντο ἐγεῖραι καὶ τοὺσ θεμελίουσ ἤδη ἔσκαπτον. (Lucian, Alexander, (no name) 10:3)

Related

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION