Sense

1. belonging to the foundation
2. (as a masculine or neuter substantive) foundation, basis

Examples

• οἳ συνελήφθησαν ἄωροι̣ ποταμὸσ ἐπιρρέων οἱ θεμέλιοι αὐτῶν, (Septuagint, Liber Iob 22:16)
• αἱ μὲν γὰρ πρῶται ἐκεῖναι ὥσπερ τινὲσ ῥίζαι καὶ θεμέλιοι ^ τῆσ ὀρχήσεωσ ἦσαν, τὸ δὲ ἄνθοσ αὐτῆσ καὶ τὸν τελεώτατον καρπόν, ὅσπερ ^ νῦν μάλιστα ἐσ τὸ ἀκρότατον ἀποτετέλεσται, τοῦτον ^ οὖν ὁ ἡμέτεροσ λόγοσ διεξέρχεται, παρεὶσ τὸ θερμαυστρίζειν καὶ γέρανον ὀρχεῖσθαι καὶ τὰ ἄλλα ὡσ μηδὲν τῇ νῦν ταύτῃ ἔτι προσήκοντα. (Lucian, De saltatione, (no name) 34:3)
• δῆλοι γάρ εἰσιν αὐτῆσ οἵ τε θεμέλιοι τῶν τειχῶν καὶ τάφοι τινὲσ ἀρχαιοπρεπεῖσ καὶ πολυανδρίων ἐν ὑψηλοῖσ χώμασι μηκυνομένων περίβολοι· (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 14 4:4)
• διεταφρεύθη γὰρ ἐπίτηδεσ, ὡσ μὴ τῷ λόφῳ συνάπτοντεσ οἱ θεμέλιοι τῆσ Ἀντωνίασ εὐπρόσιτοί τε εἰε͂ν καὶ ἧττον ὑψηλοί· (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 172:1)
• οἱ θεμέλιοι τοῦ τείχουσ τῆσ πόλεωσ παντὶ λίθῳ τιμίῳ κεκοσμημένοι· (APOKALUYIS IWANOU, chapter 19 63:1)
• Τοῖσ υἱοῖσ Κορὲ ψαλμὸσ ᾠδῆσ. ‐ ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν ΟΙ ΘΕΜΕΛΙΟΙ αὐτοῦ ἐν τοῖσ ὄρεσι τοῖσ ἁγίοισ. (Septuagint, Liber Psalmorum 86:1)

Similar forms

• θεμέλια (50)
• θεμελίων (36)
• θεμελίους (31)
• θεμέλιον (14)
• θεμελίοις (9)
• θεμέλιος (5)
• θεμέλιοι (5)
• θεμελίου (5)
• θεμελιώσει (4)
• θεμελιῶν (3)
• θεμέλιά (3)
• θεμελιοῦν (1)
• θεμελιώσω (1)
• θεμελιώσας (1)
• ΘΕΜΕΛΙΟΙ (1)
• θεμελιοῦτε (1)
• θεμελίωσιν (1)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary