πρόσοικος
First/Second declension Adjective;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
πρόσοικος
πρόσοικον
Structure:
προσοικ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- dwelling near to, bordering on, neighbouring, neighbours
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ὁ μὲν οὖν Κοκκωνᾶσ τὴν Καλχηδόνα ἐδοκίμαζεν ἐπιτήδειον εἶναι καὶ εὔκαιρον χωρίον, ^ τῇ τε Θρᾴκῃ καὶ τῇ Βιθυνίᾷ πρόσοικον, οὐχ ἑκὰσ οὐδὲ τῆσ Ἀσίασ καὶ Γαλατίασ καὶ τῶν ὑπερκειμένων ἐθνῶν ἁπάντων ὁ δὲ Ἀλέξανδροσ ἔμπαλιν τὰ οἴκοι προὔκρινεν, λέγων ὅπερ ἀληθὲσ ἦν, πρὸσ τὴν τῶν τοιούτων ἀρχὴν καὶ ἐπιχείρησιν ἀνθρώπων δεῖν παχέων καὶ ἠλιθίων τῶν ὑποδεξομένων, οἱούσ τοὺσ Παφλαγόνασ εἶναι ἔφασκεν ὑπεροικοῦντασ τὸ τοῦ Ἀβώνου τεῖχοσ, δεισιδαίμονασ τοὺσ πολλοὺσ καὶ πλουσίουσ, καὶ μόνον εἰ φανείη τισ αὐλητὴν ἢ τυμπανιστὴν ἢ κυμβάλοισ κροτοῦντα ἐπαγόμενοσ, κοσκίνῳ τὸ τοῦ λόγου μαντευόμενοσ, αὐτίκα μάλα πάντασ κεχηνότασ πρὸσ αὐτὸν καὶ ὥσπερ τινὰ τῶν ἐπουρανίων προσβλέποντασ. (Lucian, Alexander, (no name) 9:2)
- πέντε δ’ ὑπατειῶν ἃσ ὑπάτευσεν, ἡ πρώτη τὸν ἀπὸ Λιγύων θρίαμβον ἔσχεν, ἡττηθέντεσ γὰρ ὑπ’ αὐτοῦ μάχῃ καὶ πολλοὺσ ἀποβαλόντεσ εἰσ τὰσ Ἄλπεισ ἀνεστάλησαν, καὶ τὴν πρόσοικον ἐπαύσαντο τῆσ Ἰταλίασ ληϊζόμενοι καὶ κακῶσ ποιοῦντεσ. (Plutarch, Fabius Maximus, chapter 2 1:1)
- ἐπὶ ταῦτα δ’ ἄνδρεσ εἴκοσι τῶν ὑπὲρ πεντήκοντα ἔτη γεγονότων ἐπέμφθησαν, ὧν πέντε μὲν Ιὤνασ καὶ Δωριεὶσ τοὺσ ἐν Ἀσίᾳ καὶ νησιώτασ ἄχρι Λέσβου καὶ Ῥόδου παρεκάλουν, πέντε δὲ τοὺσ ἐν Ἑλλησπόντῳ καὶ Θρᾴκῃ μέχρι Βυζαντίου τόπουσ ἐπῄεσαν, καὶ πέντε ἐπὶ τούτοισ εἰσ Βοιωτίαν καὶ Φωκίδα καὶ Πελοπόννησον, ἐκ δὲ ταύτησ διὰ Λοκρῶν ἐπὶ τὴν πρόσοικον ἤπειρον ἑώσ Ἀκαρνανίασ καὶ Ἀμβρακίασ ἀπεστάλησαν· (Plutarch, , chapter 17 2:1)
Synonyms
-
dwelling near to
- ἀγχιτέρμων (near the borders, neighbouring)
- πάροικος (dwelling beside or near, a neighbour)
- ἔποικος (neighbouring, a neighbour, one near)
- περίοικος (dwelling round, neighbours)
- πλησίος (near, close to, near)
- πρόσχωρος (lying near, neighbouring)
- σύγκληρος (having portions that join, bordering, neighbouring)
