- ἀρετή ἐστιν ἡ φρόνησισ, τοῦ δὲ θυμοειδοῦσ ἥ τε πραότησ καὶ ἡ ἀνδρεία, τοῦ δὲ ἐπιθυμητικοῦ ἥ τε σωφροσύνη καὶ ἡ ἐγκράτεια, ὅλησ δὲ τῆσ ψυχῆσ ἥ τε δικαιοσύνη καὶ ἡ ἐλευθεριότησ καὶ ἡ μεγαλοψυχία. (Aristotle, Virtues and Vices 5:1)
(아리스토텔레스, Virtues and Vices 5:1)
- πραότησ δ’ ἐστὶν ἀρετὴ τοῦ θυμοειδοῦσ, καθ’ ἣν ὑπὸ ὀργῆσ γίνονται δυσκίνητοι. (Aristotle, Virtues and Vices 8:1)
(아리스토텔레스, Virtues and Vices 8:1)
- πραότητοσ δ’ ἐστὶ τὸ δύνασθαι φέρειν μετρίωσ ἐγκλήματα καὶ ὀλιγωρίασ, καὶ τὸ μὴ ταχέωσ ὁρμᾶν ἐπὶ τὰσ τιμωρίασ, καὶ τὸ μὴ εὐκίνητον εἶναι πρὸσ τὰσ ὀργάσ, ἄπικρον δὲ τῷ ἤθει καὶ ἀφιλόνεικον, ἔχοντα τὸ ἠρεμαῖον ἐν τῇ ψυχῇ καὶ στάσιμον. (Aristotle, Virtues and Vices 15:3)
(아리스토텔레스, Virtues and Vices 15:3)
- ταῦτα, ὦ φιλότησ, ὀλίγα ἐκ πολλῶν δείγματοσ ἕνεκα γράψαι ἠξίωσα, καὶ σοὶ μὲν χαριζόμενοσ, ἀνδρὶ ἑταίρῳ καὶ φίλῳ καὶ ὃν ἐγὼ πάντων μάλιστα θαυμάσασ ἔχω ἐπί τε σοφίᾳ καὶ τῷ πρὸσ ἀλήθειαν ἔρωτι καὶ τρόπου πραότητι καὶ ἐπιεικείᾳ καὶ γαλήνῃ βίου καὶ δεξιότητι πρὸσ τοὺσ συνόντασ, τὸ πλέον δέ, ‐ ὅπερ καὶ σοὶ ἥδιον, ‐ Ἐπικούρῳ τιμωρῶν, ἀνδρὶ ὡσ ἀληθῶσ ἱερῷ καὶ θεσπεσίῳ τὴν φύσιν καὶ μόνῳ μετ’ ἀληθείασ τὰ καλὰ ἐγνωκότι καὶ παραδεδωκότι καὶ ἐλευθερωτῇ τῶν ὁμιλησάντων αὐτῷ γενομένῳ. (Lucian, Alexander, (no name) 61:1)
(루키아노스, Alexander, (no name) 61:1)
- τοὺσ δὲ τὴν ἀρετὴν ζηλοῦντασ αὐτοῦ καὶ πρὸσ τὸ καλὸν καὶ φιλάνθρωπον ἀφομοιοῦντασ ἑαυτοὺσ ἡδόμενοσ αὔξει καὶ μεταδίδωσι τῆσ περὶ αὐτὸν εὐνομίασ καὶ δίκησ καὶ ἀληθείασ καὶ πραότητοσ· (Plutarch, Ad principem ineruditum, chapter, section 3 12:1)
(플루타르코스, Ad principem ineruditum, chapter, section 3 12:1)
- αἱ ἡμέραι τῶν ἐτῶν ἡμῶν ἐν αὐτοῖσ ἑβδομήκοντα ἔτη, ἐὰν δὲ ἐν δυναστείαισ, ὀγδοήκοντα ἔτη, καὶ τὸ πλεῖον αὐτῶν κόποσ καὶ πόνοσ. ὅτι ἐπῆλθε πρᾳότησ ἐφ̓ ἡμᾶσ, καὶ παιδευθησόμεθα. (Septuagint, Liber Psalmorum 89:10)
(70인역 성경, 시편 89:10)
- σοφία γὰρ καὶ παιδεία φόβοσ Κυρίου, καὶ ἡ εὐδοκία αὐτοῦ πίστισ καὶ πρᾳότησ. (Septuagint, Liber Sirach 1:28)
(70인역 성경, Liber Sirach 1:28)
- ἡ μέντοι πρὸσ Μινούκιον ἐπιείκεια τοῦ Φαβίου καὶ πρᾳότησ ἐλέγχει τὸν πρὸσ Κίμωνα καὶ Θουκυδίδην στασιασμόν, ἄνδρασ ἀγαθοὺσ καὶ ἀριστοκρατικοὺσ εἰσ φυγὴν ὑπ’ αὐτοῦ καὶ τοὔστρακον ἐκπεσόντασ. (Plutarch, Comparison of Pericles and Fabius Maximus, chapter 3 1:3)
(플루타르코스, Comparison of Pericles and Fabius Maximus, chapter 3 1:3)