πνῖγος
Third declension Noun; Neuter
Transliteration:
Principal Part:
πνῖγος
πνῖγεος
Structure:
πνιγο
(Stem)
+
ς
(Ending)
Declension
Third declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- οὐδ’ αὖ θερμὴ πνίγουσ ἡμᾶσ ἀκτὶσ τηλαυγὴσ θάλπει· (Aristophanes, Birds, Parabasis, antistrophe 12)
- οὕτω δ̓ ἦσαν διάπονοι τὰ σώματα καὶ κατηθληκότεσ ὡσ μήτε ἱδροῦντά τινα μήτε ἀσθμαίνοντα Ῥωμαίων ὀφθῆναι διὰ πνίγουσ τοσούτου καὶ μετὰ δρόμου τῆσ συρράξεωσ γενομένησ, ὡσ τὸν Κάτλον αὐτὸν ἱστορεῖν λέγουσι μεγαλύνοντα τοὺσ στρατιώτασ. (Plutarch, Caius Marius, chapter 26 5:1)
- διάκρισισ δέ γ’ αὖ καὶ διάλυσισ ἡ παρὰ φύσιν, τοῦ πνίγουσ πάθη, λύπη, κατὰ φύσιν δὲ πάλιν ἀπόδοσίσ τε καὶ ψῦξισ ἡδονή. (Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, 128:1)
- τὸ δ’ ἐντεῦθεν ἀλόγωσ πάμπαν ὡρ́ᾳ θέρουσ πλεῦσαι μὲν ὑπερεῖδεν, οὔτε τὸ βάροσ ὧν ἐπήγετο ποιησάμενοσ ἐνθύμιον, οὔτ’ ἐπειγόμενοσ διαπονεῖν ἢ γυμνάζειν ὁδοιπορίαισ ἔτι στρατὸν οὐκ ἐσ πόλεμον ὁρμῶντα ἀλλ’ ἐσ οἰκείαν μετὰ λαφύρων ἐπανιόντα, διὰ δὲ Θρᾴκησ ὥδευε, στενὴν καὶ μακρὰν καὶ δύσβατον ὁδόν, πνίγουσ ὡρ́ᾳ, οὔτ’ ἐσ Μακεδονίαν Φιλίππῳ προεπιστείλασ ἀπαντᾶν, ἵνα παραπέμψειεν αὐτόν, οὔτε τὸν στρατὸν ἐσ μέρη πολλὰ διελών, ἵνα κουφότερον βαδίζοι καὶ τὰ χρήσιμα εὐμαρέστερα ἔχοι, οὔτε τὰ σκευοφόρα συντάξασ ἐσ λόχουσ ὀρθίουσ, ἵν’ εὐφυλακτότερα ᾖ. (Appian, The Foreign Wars, chapter 7 7:2)
- πάντωσ δ’ ἥ γε ἐκ Κνωσοῦ ὁδὸσ εἰσ τὸ τοῦ Διὸσ ἄντρον καὶ ἱερόν, ὡσ ἀκούομεν, ἱκανή, καὶ ἀνάπαυλαι κατὰ τὴν ὁδόν, ὡσ εἰκόσ, πνίγουσ ὄντοσ τὰ νῦν, ἐν τοῖσ ὑψηλοῖσ δένδρεσίν εἰσι σκιαραί, καὶ ταῖσ ἡλικίαισ πρέπον ἂν ἡμῶν εἰή τὸ διαναπαύεσθαι πυκνὰ ἐν αὐταῖσ, λόγοισ τε ἀλλήλουσ παραμυθουμένουσ τὴν ὁδὸν ἅπασαν οὕτω μετὰ ῥᾳστώνησ διαπερᾶναι. (Plato, Laws, book 1 6:1)
