Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

παρθένος

Second declension Noun; Feminine 자동번역 Transliteration:

Principal Part: παρθένος παρθένου

Structure: παρθεν (Stem) + ος (Ending)

Etym.: (어원이 불명확함.)

Sense

  1. young, unmarried woman; maiden
  2. virgin
  3. pupil
  4. epithet of various goddesses, most commonly of Athena

Declension

Second declension
Singular Dual Plural
Nominative παρθένος παρθένω παρθένοι
Genitive παρθένου παρθένοιν παρθένων
Dative παρθένῳ παρθένοιν παρθένοις
Accusative παρθένον παρθένω παρθένους
Vocative παρθένε παρθένω παρθένοι

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • τί δ’ εἶπ’ Ἀπόλλων παρθένοισ κραίνων γάμον; (Euripides, Suppliants, episode 1:30)
  • δέσποινα δ’ ἡ δύστηνοσ Ἰδαίαισιν ἦ γυναιξὶ παρθένοισ τ’ ἀπόβλεπτοσ μέτα, ἴση θεοῖσι πλὴν τὸ κατθανεῖν μόνον· (Euripides, Hecuba, episode 3:10)
  • ἐγέλασα, ὦ Κλωνάριον, ἐπὶ τούτῳ καὶ ἔφην, Οὐκοῦν σύ, ὦ Μέγιλλε, ἀνήρ τισ ὢν ἐλελήθεισ ἡμᾶσ, καθάπερ τὸν Ἀχιλλέα φασὶν ἐν ταῖσ παρθένοισ κρυπτόμενον ταῖσ ἁλουργίσι; (Lucian, Dialogi meretricii, 3:9)
  • κείνῳ γὰρ ἡ Διὸσ κόρη φρουρὼ παραζεύξασα φύλακε σώματοσ δισσὼ δράκοντε, παρθένοισ Ἀγλαυρίσι δίδωσι σῴζειν· (Euripides, Ion, episode 2:4)
  • μὴ σφαλεῖσ’ ἃ παρθένοισ ἐγγίγνεται νοσήματ’ ἐσ κρυπτοὺσ γάμουσ, ἔπειτα τῷ θεῷ προστίθησ τὴν αἰτίαν, καὶ τοὐμὸν αἰσχρὸν ἀποφυγεῖν πειρωμένη, Φοίβῳ τεκεῖν με φῄσ, τεκοῦσ’ οὐκ ἐκ θεοῦ; (Euripides, Ion, episode, iambic10)

Synonyms

  1. young

  2. virgin

  3. pupil

Related

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION