뜻

1. 언덕, 강둑, 은행, 메

1. a bank, hill, a barrow or mound

예문

• ἔστιν δ Ἄρεώς τις ὄχθος, οὗ πρῶτον θεοὶ ἕζοντ ἐπὶ ψήφοισιν αἵματος πέρι, Ἁλιρρόθιον ὅτ ἔκταν ὠμόφρων Ἄρης, μῆνιν θυγατρὸς ἀνοσίων νυμφευμάτων, πόντου κρέοντος παῖδ, ἵν εὐσεβεστάτη ψῆφος βεβαία τ ἐστὶν ἔκ τε τοῦ θεοῖς. (Euripides, episode, anapests 2:6)

  (에우리피데스, episode, anapests 2:6)

• ἦ φίλος ἁνήρ, φίλος ὄχθος: (Aeschylus, Persians, choral, strophe 21)

  (아이스킬로스, 페르시아인들, choral, strophe 21)

• καὶ πρὸς μεσημβρίαν μὲν ἔκλινεν, ὁ νότιος δ αὐτῆς ὄχθος εἰς ἄπειρον ὕψος ἀνατείνων ἄκρα τῆς πόλεως ἦν, ἀτείχιστος δὲ ὑπὲρ αὐτὴν κρημνὸς εἰς τὴν βαθυτάτην κατατείνων φάραγγα: (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 10:1)

  (플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, 10:1)

• αὐτὸ μὲν γὰρ τὸ τετειχισμένον πετρώδης ὄχθος ἐστὶν εἰς μήκιστον ὕψος ἐγηγερμένος, ὡς εἶναι καὶ διὰ τοῦτο δυσχείρωτος, μεμηχάνηται δ ὑπὸ τῆς φύσεως εἶναι μηδὲ προσιτός: (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 192:1)

  (플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, 192:1)

유사 형태

• ὄχθον (26)
• ὄχθους (7)
• ὄχθου (5)
• ὄχθος (4)
• ὄχθοις (4)
• ὄχθοι (2)
• [ὄχθους? (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.