Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

μεταίτιος

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: μεταίτιος μεταίτιον

Structure: μεταιτι (Stem) + ος (Ending)

Sense

  1. being in part the cause of, accessory to, who were accessory

Declension

First/Second declension
M/F Neuter
SingularNominative μεταίτιος μεταίτιον
Genitive μεταιτίου μεταιτίου
Dative μεταιτίῳ μεταιτίῳ
Accusative μεταίτιον μεταίτιον
Vocative μεταίτιε μεταίτιον
DualN/A/V μεταιτίω μεταιτίω
G/D μεταιτίοιν μεταιτίοιν
PluralNominative μεταίτιοι μεταίτια
Genitive μεταιτίων μεταιτίων
Dative μεταιτίοις μεταιτίοις
Accusative μεταιτίους μεταίτια
Vocative μεταίτιοι μεταίτια
Positive Comparative Superlative
Adjective μεταίτιος μεταιτίου μεταιτιότερος μεταιτιοτέρου μεταιτιότατος μεταιτιοτάτου
Adverb μεταιτίως μεταιτιότερον μεταιτιότατα

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • πρῶτον μὲν Ἄργοσ καὶ θεοὺσ ἐγχωρίουσ δίκη προσειπεῖν, τοὺσ ἐμοὶ μεταιτίουσ νόστου δικαίων θ’ ὧν ἐπραξάμην πόλιν Πριάμου· (Aeschylus, Agamemnon, episode, anapests 2:1)
  • καλέσασαν δέ μιν Αἰγυπτίων τοὺσ μάλιστα μεταιτίουσ τοῦ φόνου ᾔδεε πολλοὺσ ἱστιᾶν, δαινυμένοισι δὲ ἐπεῖναι τὸν ποταμὸν δι’ αὐλῶνοσ κρυπτοῦ μεγάλου. (Herodotus, The Histories, book 2, chapter 100 4:2)
  • ὡσ δὲ ὡμολόγησαν ἐπὶ τούτοισι, Ἀτταγῖνοσ μὲν ἐκδιδρήσκει ἐκ τοῦ ἄστεοσ, παῖδασ δὲ αὐτοῦ ἀπαχθέντασ Παυσανίησ ἀπέλυσε τῆσ αἰτίησ, φὰσ τοῦ μηδισμοῦ παῖδασ οὐδὲν εἶναι μεταιτίουσ. (Herodotus, The Histories, book 9, chapter 88 2:1)

Synonyms

  1. being in part the cause of

Related

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION