- καὶ ἡ φυλακὴ αὐτῶν, ἡ κιβωτὸς καὶ ἡ τράπεζα καὶ ἡ λυχνία καὶ τὰ θυσιαστήρια καὶ τὰ σκεύη τοῦ ἁγίου, ὅσα λειτουργοῦσιν ἐν αὐτοῖς καὶ τὸ κατακάλυμμα καὶ πάντα τὰ ἔργα αὐτῶν. (Septuagint, Liber Numeri 3:31)
(70인역 성경, 민수기 3:31)
- θυμιῶσι τῷ Κυρίῳ ὁλοκαύτωμα πρωΐ καὶ δείλης καὶ θυμίαμα συνθέσεως καὶ προθέσεις ἄρτων ἐπὶ τῆς τραπέζης τῆς καθαρᾶς, καὶ ἡ λυχνία ἡ χρυσῆ καὶ οἱ λύχνοι τῆς καύσεως ἀνάψαι δείλης, ὅτι φυλάσσομεν τὰς φυλακὰς Κυρίου τοῦ Θεοῦ τῶν πατέρων ἡμῶν, καὶ ὑμεῖς ἐγκατελίπετε αὐτόν. (Septuagint, Liber II Paralipomenon 13:11)
(70인역 성경, 역대기 하권 13:11)
- καὶ εἶπε πρός με. τί σὺ βλέπεις; καὶ εἶπα. ἑώρακα καὶ ἰδοὺ λυχνία χρυσῆ ὅλη, καὶ τὸ λαμπάδιον ἐπάνω αὐτῆς, καὶ ἑπτὰ λύχνοι ἐπάνω αὐτῆς, καὶ ἑπτὰ ἐπαρυστρίδες τοῖς λύχνοις τοῖς ἐπάνω αὐτῆς. (Septuagint, Prophetia Zachariae 4:2)
(70인역 성경, 즈카르야서 4:2)
- τέλος δὲ ὁ Ἀλκιδάμας ἀνατρέψας τὸ λυχνίον σκότος μέγα ἐποίησε, καὶ τὸ πρᾶγμα, ὡς τὸ εἰκός, μακρῷ χαλεπώτερον ἐγεγένητο: (Lucian, Symposium, (no name) 46:1)
(루키아노스, Symposium, (no name) 46:1)
- ἐστὶν δὲ λυχνία ἀναγόμενα πάλιν τε συμπίπτοντα. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 42)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 42)
- κότταβος τὸ λυχνίον ἐστί. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 4 1:4)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 4 1:4)
- τὸ δὲ καλούμενον κατακτὸν κοττάβιον τοιοῦτόν ἐστιν λυχνίον ἐστὶν ὑψηλόν, ἔχον τὸν μάνην καλούμενον, ἐφ ὃν τὴν καταβαλλομένην ἔδει πεσεῖν πλάστιγγα: (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 5 2:4)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 5 2:4)
- λέγεται δὲ παρθένον τινὰ Βυζαντίαν ἐπιφανῶν γονέων, ὄνομα Κλεονίκην, ἐπ αἰσχύνῃ τοῦ Παυσανίου μεταπεμπομένου, τοὺς μὲν γονεῖς ὑπ ἀνάγκης καὶ φόβου προέσθαι τὴν παῖδα, τὴν δὲ τῶν πρὸ τοῦ δωματίου δεηθεῖσαν ἀνελέσθαι τὸ φῶς, διὰ σκότους καὶ σιωπῆς τῇ κλίνῃ προσιοῦσαν ἤδη τοῦ Παυσανίου καθεύδοντος, ἐμπεσεῖν καὶ ἀνατρέψαι τὸ λυχνίον ἄκουσαν: (Plutarch, , chapter 6 4:1)
(플루타르코스, , chapter 6 4:1)
- καὶ παρ αὐτὸν οἴκημα μέγα, οὗ βωμός ἐστι καὶ λυχνίον ἀμφότερα χρυσᾶ δύο τάλαντα τὴν ὁλκήν. (Flavius Josephus, Contra Apionem, 220:2)
(플라비우스 요세푸스, Contra Apionem, 220:2)