φαλλός?
Second declension Noun; Masculine
자동번역
Transliteration: phallos
Principal Part:
φαλλός
φαλλοῦ
Structure:
φαλλ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- penis
- an image of a penis, phallus
Declension
Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- υἱοὶ δὲ Ρουβήν. Ἐνὼχ καὶ Φαλλούς, Ἀσρὼν καὶ Χαρμί. (Septuagint, Liber Genesis 46:9)
- Καὶ οὗτοι ἀρχηγοὶ οἴκων πατριῶν αὐτῶν. υἱοὶ Ρουβὴν πρωτοτόκου Ἰσραήλ. Ἐνὼχ καὶ Φαλλούς, Ἀσρὼν καὶ Χαρμεί. αὕτη ἡ συγγένεια Ρουβήν. (Septuagint, Liber Exodus 6:14)
- υἱοὶ Ρουβὴν πρωτοτόκου Ἰσραήλ. Ἐνὼχ καὶ Φαλλούς, Ἀσρὼμ καὶ Χαρμί. (Septuagint, Liber I Paralipomenon 5:3)
- ὁ ἕβδομος τῷ μηνὶ τῷ ἑβδόμῳ Χελλὴς ὁ ἐκ Φαλλοὺς ἀπὸ τῶν υἱῶν Ἐφραίμ, καὶ ἐπὶ τῆς διαιρέσεως αὐτοῦ εἴκοσι καὶ τέσσαρες χιλιάδες. (Septuagint, Liber I Paralipomenon 27:10)
- "τούσδε φαλλοὺς Διόνυσος Ἥρῃ μητρυιῇ ἀνέθηκα. (Lucian, De Syria dea, (no name) 16:3)
- ὦ Ξανθία, σφῷν δ ἐστὶν ὀρθὸς ἑκτέος ὁ φαλλὸς ἐξόπισθε τῆς κανηφόρου: (Aristophanes, Acharnians, Lyric-Scene12)
- ἀμφορεὺς οἴνου καὶ κληματίς, εἶτα τράγον τις εἷλκεν, ἄλλος ἰσχάδων ἄρριχον ἠκολούθει κομίζων, ἐπὶ πᾶσι δ ὁ φαλλός ἀλλὰ νῦν ταῦτα παρεώραται καὶ ἠφάνισται , χρυσωμάτων περιφερομένων καὶ ἱματίων πολυτελῶν καὶ ζευγῶν ἐλαυνομένων καὶ προσωπείων. (Plutarch, De cupiditate divitiarum, section 8 10:1)
- "τῇ δὲ τετρακύκλῳ ταύτῃ ἠκολούθουν γυναῖκες ἔχουσαι ἱμάτια πολυτελῆ καὶ κόσμον προσηγορεύοντο δὲ πόλεις, αἵ τε ἀπ Ιὠνίας καὶ αἱ λοιπαὶ Ἑλληνίδες ὅσαι τὴν Ἀσίαν καὶ τὰς νήσους κατοικοῦσαι ὑπὸ τοὺς Πέρσας ἐτάχθησαν ἐφόρουν δὲ πᾶσαι στεφάνους χρυσοῦς, ἐφέρετο καὶ ἐπ ἄλλων τετρακύκλων θύρσος ἐνενηκοντάπηχυς χρυσοῦς καὶ λόγχη ἀργυρᾶ ἑξηκοντάπηχυς καὶ ἐν ἄλλῃ φαλλὸς χρυσοῦς πηχῶν ρκ διαγεγραμμένος καὶ διαδεδεμένος στέμμασι διαχρύσοις, ἔχων ἐπ ἄκρου ἀστέρα χρυσοῦν, οὗ ἦν ἡ περίμετρος πηχῶν ς. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 31 1:8)
- ὄρχιν ἀνθρώπου τὸν δεξιὸν ἀποτεμόντες ἐν γῇ φυτεύουσιν, ἐκ δὲ αὐτοῦ δένδρον ἀναφύεται μέγιστον, σάρκινον, οἱο῀ν φαλλός: (Lucian, Verae Historiae, book 1 22:8)
