εὔθετος
First/Second declension Adjective;
Transliteration:
Principal Part:
εὔθετος
εὔθετον
Structure:
εὐθετ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- well-arranged or easily stowed, well-fitting, ready for use
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- τὰ δ’ εἰσ ξυλείαν εὔθετα μακρά, τοῖσ ἐπιθέτοισ τὰσ χρήσεισ διαστέλλων ἔνθα δένδρεα μακρὰ πεφύκει, κλήθρη τ’ αἴγειρὸσ τ’ ἐλάτη τ’ ἦν οὐρανομήκησ. (Athenaeus, The Deipnosophists, book 1, chapter 45 2:3)
- Ὁκόσοι μέντοι δικαιοῦσιν εἰρίοισι χρῆσθαι, ἔστ’ ἂν ἑπτὰ ἡμέραι παρέλθωσιν, ἔπειτα κατατείνειν τε καὶ κατορθοῦν, καὶ ὀθονίοισιν ἐπιδεῖν, οὗτοι οὐκ ἂν ἀσύνετοι ὁμοίωσ φανεῖεν‧ καὶ γὰρ τῆσ φλεγμονῆσ τὸ ἐπικαιρότατον παρελήλυθε, καὶ τὰ ὀστέα χαλαρὰ καὶ εὔθετα μετὰ ταύτασ τὰσ ἡμέρασ ἂν εἰή. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 31.9)
- Ἀφεστεῶτα μὲν, ὥστε τὰ μετέωρα τῆσ ἕδρησ ψαύειν μὲν, πιέζειν δὲ μή‧ ἄρχεσθαι δὲ ἐκ τοῦ ὑγιέοσ, τελευτᾷν δὲ πρὸσ τὸ ἕλκοσ, ὡσ τὸ μὲν ὑπεὸν ἐξαθέλγηται, ἕτερον δὲ μὴ ἐπιξυλλέγηται‧ ἐπιδεῖν τὰ μὲν ὀρθὰ ἐσ ὀρθὸν, τὰ δὲ λοξὰ λοξῶσ, ἐν σχήματι ἀπόνῳ, ἐν ᾧ μήτε ἀπόσφιγξισ, μήτε ἀπόστασισ ἔσται τισ, ἐξ οὗ, ὅταν μεταλλάσσῃ ἢ ἐσ ἀνάληψιν ἢ ἐσ θέσιν, οὐ μεταλλάξουσιν, ἀλλ’ ὅμοια ταῦτα ἕξούσι, μύεσ, φλέβεσ, νεῦρα, ὀστέα, ᾗ μάλιστα εὔθετα καὶ εὔσχετα‧ ἀναλελάφθαι δὲ, ἢ κέεσθαι ἐν σχήματι ἀπόνῳ τῷ κατὰ φύσιν‧ ὧν δὲ ἂν ἀποστῇ, τἀναντία. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., KAT' IHTREION., 11.3)
- Ἐν δὲ τῇ μεταλλαγῇ ἐκ διατάσιοσ ὅμοια ταῦτα ἕξουσιν ἐσ ἕξιν ἢ θέσιν μύεσ, φλέβεσ, νεῦρα, ὀστέα, ᾗ μάλιστα εὔθετα καὶ εὔσχετα. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., KAT' IHTREION., 15.3)
- οὔτε γὰρ ὅσα δέοι σὺν τάχει στρατηγῷ κελεύσαντι τοὺσ ὑπηκόουσ πειθαρχεῖν, οὔθ’ ὅσα τῷ προθύμῳ καὶ πρέποντι χρησαμένουσ βίᾳ κατασχεῖν, οὔθ’ ὅσα λάθρα τῶν ἀντιπολεμίων χωρία εἰσ πλεονεξίαν εὔθετα σφετερίσασθαι, οὔτ’ ἄλλο πράττειν οὐδὲν ἕτοιμοι ἦσαν, ἐξ οὗ τιμήν τινα ὁ στρατηγὸσ καὶ δόξαν ἀγαθὴν ἐξοίσεσθαι ἔμελλε. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 9, chapter 3 3:1)