Sense

1. a surname, name given after, a surname, the naming, a name for
2. a name

Examples

• ἀπὸ δὲ τούτου καὶ τῷ τεχνήματι τῷ πονηρῷ τὴν πονηρὰν ἐπωνυμίαν συνελθεῖν. (Lucian, Judicium vocalium, (no name) 12:5)
• καλοῦνται δὲ Ἐγούσιαι αἵδε αἱ κύνεσ, ἀπὸ ἔθνουσ Κελτικοῦ τὴν ἐπωνυμίαν ἔχουσαι, οὗ πρῶτον, ὥσ γέ μοι δοκεῖ, ἔφυσάν τε καὶ ηὐδοκίμησαν. (Arrian, Cynegeticus, chapter 3 4:4)
• καὶ μυρσίνησ γένη ποικίλα μῖλάξ τε καὶ τὸ καλούμενον φιλάδελφον, ὃ τὴν ἐπωνυμίαν ἔλαβε τῇ φύσει πρόσφορον. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 29 2:5)
• ὅτι δ’ ὁ πρῶτοσ αὐτῶν καὶ τῷ γένει τήν ἐπωνυμίαν ἀπολιπὼν Μάμερκοσ ἦν, Πυθαγόρου παῖσ τοῦ σοφοῦ, δι’ αἱμυλίαν λόγου καὶ χάριν Αἰμίλιοσ προσαγορευθείσ, εἰρήκασιν ἔνιοι τῶν Πυθαγόρᾳ τήν Νομᾶ τοῦ βασιλέωσ παίδευσιν ἀναθέντων. (Plutarch, Aemilius Paulus, chapter 2 1:2)
• "πρὸσ ἣν εἷσ τῶν Λυδῶν εὐγενὴσ ἀνὴρ ὁρμήσασ καὶ τῇ παρ’ αὐτοῖσ Μίδου βασιλείᾳ βαρυνθείσ, τοῦ μὲν Μίδου ὑπ’ ἀνανδρίασ καὶ τρυφῆσ ἐν πορφύρᾳ κειμένου καὶ ταῖσ γυναιξὶν ἐν τοῖσ ἱστοῖσ συνταλασιουργοῦντοσ, Ὀμφάλησ δὲ πάντασ τοὺσ συγκατακλιθέντασ αὑτῇ ξενοκτονούσησ, ἀμφοτέρουσ ἐκόλασε, τὸν μὲν ὑπὸ ἀπαιδευσίασ κεκωφημένον τῶν ὤτων ἐξελκύσασ, ὃσ διὰ τὴν τοῦ φρονεῖν ἔνδειαν τοῦ πάντων ἀναισθητοτάτου ζῴου τὴν ἐπωνυμίαν ἔσχε· (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 11 1:9)

Similar forms

• ἐπώνυμον (179)
• ἐπωνυμίαν (145)
• ἐπωνυμίας (62)
• ἐπώνυμος (57)
• ἐπωνυμίην (35)
• ἐπωνύμους (32)
• ἐπώνυμοι (26)
• ἐπωνύμων (24)
• ἐπωνύμοις (10)
• ἐπωνύμου (9)
• ἐπωνυμία (8)
• ἐπωνυμίᾳ (8)
• ἐπώνυμα (8)
• ἐπώνυμός (7)
• ἐπωνύμῳ (6)
• ἐπωνύμιον (6)
• ἐπωνυμίαι (5)
• ἐπωνυμίη (4)
• ἐπώνυμόν (3)
• ἐπωνυμίαις (2)
• ἐπωνύμως (2)
• ἐπωνυμίης (1)
• ἐπώνυμά (1)
• ἐπωνυμιέων (1)
• ἐπωνυμιῶν (1)
• ἐπώνυμοί (1)
• ἐπώνυμε (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.